Βασίλης Στεφανακίδης

Ο καθένας μπορεί να έβγαλε τα συμπεράσματα του και να βλέπει τα γεγονότα με το δικό του πρίσμα.

Ένα όμως στοιχείο αδιαμφισβήτητο που όλοι  από τους ομιλητές αναγνώρισαν, αλλά σχεδόν όλοι το προσπέρασαν εν τάχει, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, είναι το γεγονός ότι η συνολική φαρμακευτική δαπάνη  υπερδιπλασιάστηκε  και έφθασε στα 5,6 δισ. το χρόνο, την περίοδο 2004-2009  και μετά τη χρεοκοπία της χώρας και την κηδεμονία των δανειστών, αναγκάσθηκαν οι επόμενες κυβερνήσεις να τη μειώσουν και να την φέρουν σιγά-σιγά στα προ του 2004 επίπεδα.

Οι χρονολογίες όμως από μόνες τους δεν λένε τίποτα. Εκείνα τα χρόνια υπήρχε μια κυβέρνηση της Ν.Δ με πρωθυπουργό τον κ. Κ. Καραμανλή, τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω κοντεύαμε να ξεχάσουμε καθώς ουδείς στο δημόσιο βίο τολμά να αναφερθεί σε εκείνη την  περίοδο και όχι μόνο για τις σπατάλες  στη φαρμακευτική δαπάνη, ούτε στη διόγκωση του δημόσιου χρέους, ούτε στη διόγκωση του δημόσιου τομέα ούτε στο γενικότερο ξεχείλωμα των πάσης φύσεως δαπανών.
Ακόμα και ο προστατευόμενος μάρτυρας στην υπόθεση Novartis “εκτίμησε” πως ο τότε υπουργός  υγείας Αβραμόπουλος ενεργούσε εν αγνοία του πρωθυπουργού!
Προς τι λοιπόν αυτό το δίχτυ προστασίας στον  κ. Κ. Καραμανλή και στη δική του περίοδο διακυβέρνησης και κυρίως από την παρούσα κυβέρνηση στην οποία μετέχουν και  επιφανή του στελέχη; 

Μήπως λοιπόν όλα αυτά τα σενάρια που διακινούνται εδώ και 3 χρόνια για υπόγειες διαδρομές μεταξύ των Καραμανλικών στελεχών και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν  ήταν επιστημονικής φαντασίας;  Μήπως οι Ηρακλείς του στέμματος του Καραμανλισμού υπερέβαλαν και υπερβάλλουν εαυτόν, προκειμένου να μείνει στο απυρόβλητο η περίοδος εκείνη και αλώβητη η υστεροφημία του Κ.Καραμανλή του Β'; 

Ακόμα και οι διάφορες προτάσεις για εξεταστική για το πως φθάσαμε στα μνημόνια, άφηναν όλως τυχαίως, την περίοδο Καραμανλή απ έξω. 

 Διαφορετικά δεν  μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να παραλαμβάνει την εξουσία εν τη  εγκληματική αφελεία του, ο Γ. Παπανδρεόυ και μέσα σε λίγους μήνες να αναγκάζεται να καταφύγει στο ΔΝΤ και στα μνημόνια και φυσικά να πέφτει όλο το ανάθεμα στο κεφάλι του και στο κόμμα του.

 Δεν πρόλαβε δα να αυξήσει κι ούτε χρειαζόταν, τις δημόσιες δαπάνες έτι περαιτέρω. Η κατάσταση ήταν ήδη αδιέξοδη από την πρώτη μέρα που ανέλαβε. Απλά δεν είχε τον κοινό νου να το αντιληφθεί και να πάρει μόνος του σκληρά μέτρα πριν μας τα επιβάλλουν οι ξένοι. Ούτε μπορούσε να δει πως οδεύουμε στο γκρεμό ώστε να στρίψει εγκαίρως το τιμόνι  για να σώσει ό,τι μπορούσε να σωθεί και το κατάλαβε μόνο  όταν μια ωραία πρωία  έκλεισαν οι αγορές χρήματος για την Ελλάδα.

Πήρε λοιπόν την καυτή  πατάτα που του “χάρισε”ο Καραμανλής και κάηκε στην κυριολεξία ο Γ. Παπανδρέου, ενώ ο “άφωνος” εδώ και 9 χρόνια Καραμανλής, διαθέτει “αξόδευτο” το πολιτικό του κεφάλαιο και τροφοδοτεί ακόμα και σήμερα τις προσδοκίες των φίλων του για επάνοδο στα πράγματα κάποια στιγμή στο μέλλον. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει για τον ΓΑΠ που έχει απαξιωθεί όσο κανείς άλλος πολιτικός σε τόσο σύντομο διάστημα.

Η χθεσινή λοιπόν συζήτηση για όσους δεν έχουν παρωπίδες, αλλά και  η ίδια η δικογραφία της Novartis ,εξέθεσαν για πρώτη φορά και  έβγαλαν από το απυρόβλητο τον Κ. Καραμανλή.

Τον έβαλαν στο κάδρο της κριτικής και  πλέον μπορεί κανείς  να αναζητήσει νούμερα και αριθμούς της ελληνικής οικονομίας( δαπάνες, ελλείμματα, χρέος, αριθμός δημοσίων υπαλλήλων κλπ) που παρέλαβε και τα αντίστοιχα που παρέδωσε ώστε να βγουν κάποια συμπεράσματα , έστω για τον ιστορικό του μέλλοντος, για το πως φθάσαμε ως εδώ.