Βασίλης Στεφανακίδης

Παρουσίαζαν ούτε λίγο,ούτε πολύ, μια εικόνα οικονομίας που πλέον καλπάζει και δημιουργεί συνεχώς θέσεις εργασίας και ευκαιρίες και μια κοινωνία που   είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ' ότι  πριν αναλάβουν αυτοί τη διακυβέρνηση.

Με επιχειρήματα που όχι απλά δεν αντέχουν σε συζήτηση αλλά επιπλέον έχουν πάρει διαζύγιο με τη λογική και την πραγματικότητα.

Όλοι γνωρίζουμε πόσους φόρους επέβαλλαν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις και σαφώς στο σύνολο τους ήταν περισσότεροι. Όπως και οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
Πλην όμως, αν θέλουμε να μιλήσουμε για το σήμερα και τις περικοπές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πρέπει να λάβουμε υπόψη άλλους δείκτες και όχι να συγκρίνουμε τους φόρους και τα εισοδήματα πριν και τώρα.

Σαφώς και το σοκ που έχουμε υποστεί όλοι από το 2010 μέχρι και το 2014 ήταν τεράστιο. Όλοι μας προσαρμοστήκαμε στα νέα δεδομένα και περικόψουμε αναγκαστικά το  βιοτικό μας επίπεδο. Τα περιττά και μη απαραίτητα από την εποχή των παχιών αγελάδων και όλες οι ελαστικές δαπάνες κόπηκαν μαχαίρι από την πλειονότητα των Ελλήνων. Είχαμε φθάσει να ζούμε με τα ελάχιστα προκειμένου να ανταποκρινόμαστε στις φορολογικές υποχρεώσεις, στις δόσεις των διαφόρων ρυθμίσεων και τις άλλες ανελαστικές οικογενειακές δαπάνες.
Σήμερα όμως  που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μας “έσωσαν” κι αυτοί με τη σειρά τους τί βλέπουμε;
Εκατομμύρια πλέον συμπολίτες μας με χρέη προς την εφορία και αντιμέτωποι με τον κίνδυνο κατάσχεσης της προσωπικής τους περιουσίας ακόμα και για 500 ευρώ. Οι αριθμοί πριν και τώρα αψευδής μάρτυς.

Εκατοντάδες χιλιάδες κατασχεμένοι τραπεζικοί λογαριασμοί για χρέη  προς εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, Δήμους κλπ.

Εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας με κόκκινα δάνεια στις τράπεζες με αδυναμία πληρωμών και αντιμέτωποι με τον εφιάλτη των πλειστηριασμών.

Εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που είχαν μπει  στις ρυθμίσεις υποχρεώσεων με 100 δόσεις να μην μπορούν να πληρώσουν ούτε καν αυτές και το σύστημα να τους πετάει έξω, καθιστώντας τα χρέη τους απαιτητά στο ακέραιο.

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με μισθό 360 ευρώ για να επαίρεται η Αχτιόγλου και ο Τσίπρας για άνοδο της απασχόλησης.

Ο δείκτης βαρόμετρο των σούπερ μάρκετ για την κατάσταση του οικογενειακού τραπεζιού , αυτός με τα είδη πρώτης ανάγκης(τρόφιμα,κρέας,ζυμαρικά κλπ) σε συνεχή πτώση τα τελευταία χρόνια. Σε πολλά σπίτια πλέον, κρέας βλέπουν στο τραπέζι τους όπως στη δεκαετία του 60, μια φορά την εβδομάδα.

Ο δε δείκτης απαισιοδοξίας για το μέλλον όπως καταγράφεται στις μετρήσεις κοινής γνώμης κινείται πέριξ του 80%.

Για ποιες επιτυχίες λοιπόν κομπορρημονούν αυτοί οι κατ΄ επάγγελμα διαστρεβλωτές της αλήθειας και της πραγματικότητας;

Είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούν πως όταν κόψεις το λίπος είναι μεν κακό και επώδυνο αλλά είναι δέκα φορές χειρότερο και πιο επώδυνο όταν μαχαίρι των περικοπών φθάνει στο κόκκαλο;

Γιατί περί αυτού πρόκειται. Οι προηγούμενοι κατά κύριο λόγο έκοψαν λίπος κι ετούτοι  το τερμάτισαν και ξεκοκάλισαν κάθε έννοια φτωχής μεν, αλλά αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Και επιτέλους αρκετά με το μέτρημα και τις συγκρίσεις των επιτευγμάτων τους. Γιατί ποσώς μας ενδιαφέρει η πολιτική τους επιβίωση, όταν προέχει η δική μας απλή επιβίωση.