Βασίλης Στεφανακίδης

Αυτό όμως που ελέχθη δημόσια από την καγκελάριο Μέρκελ πως “οι αποφάσεις για την Ελλάδα δεν λαμβάνονται στο Βερολίνο αλλά στα αρμόδια όργανα του Eurogroup και στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς” δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρερμηνειών.

Νίπτει τας χείρας της και τους δείχνει ξανά τον Σόιμπλε που έβριζαν και το Eurogroup  αλλά και την Βελκουλέσκου του ΔΝΤ που απαξίωναν όλο το προηγούμενο διάστημα . Τα όργανα δηλαδή εκείνα στα οποία κόλλησαν οι διαπραγματεύσεις, καθώς οι απαιτήσεις τους για νέα μέτρα είναι  αδιαπραγμάτευτες και εκ των ων ουκ άνευ.

Και ναι μεν όπως λένε οι πληροφορίες, τα εργασιακά, παρά το τσάι και τη συμπάθεια που εισέπραξε η κ. Αχτσιόγλου από ευρωβουλευτές και διάφορους άλλους συνομιλητές που δεν αποφασίζουν, τα έχει αποδεχθεί όλα, όμως το μείζον και δισεπίλυτο έχει να κάνει με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ. 

Και τι ζητάει το ΔΝΤ για να μπορεί θεωρητικά να ξαναμπεί στο ελληνικό πρόγραμμα; 
Πρώτον να πέσει  το αφορολόγητο από τις 8.600 ευρώ στα 5.000 έτσι ώστε να  πληρώνει φόρο και  το υπόλοιπο 50% των πολιτών, αδιαφορώντας αν  αυτοί είναι οι φτωχότεροι των Ελλήνων.
 Και δεύτερον να επιταχυνθούν οι διαδικασίες πιστοποίησης  της προσωπικής διαφοράς ανάμεσα στο μισθό που έπαιρναν όταν εργάζονταν οι σημερινοί συνταξιούχοι και στη σύνταξη που παίρνουν τώρα με βάση τους νέους χαμηλότερους συντελεστές ανταπόδοσης, γεγονός που θα επιφέρει ένα νέο ψαλίδι από 20-40% στις καταβαλλόμενες συντάξεις μέσα στο 2017.
Θα μου πείτε μα είναι δυνατόν, πως θα τα αποδεχθεί αυτά η αριστερή μας κυβέρνηση;
 Κι όμως ,όπως όλα δείχνουν θα τα αποδεχθεί και θα πει κι ένα τραγούδι όπως αποδέχθηκε εν κρυπτώ και τα πλεονάσματα 3,5 % για μια δεκαετία μετά το 2018 και τώρα προσπαθεί ματαίως να μειώσει τη δεκαετία. 

Βλέπετε όταν κάποιος είναι αποφασισμένος να παραμείνει στην εξουσία πάση θυσία(πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τη θυσία άλλων!) θα το κάνει κι όπου βγάλει.
 Ακόμα και με μονοψήφια ποσοστά στις δημοσκοπήσεις θα παραμένουν γαντζωμένοι στην καρέκλα της εξουσίας, πιστεύοντας πως με κάποια ακόμα καθρεφτάκια όπως ο μποναμάς στους συνταξιούχους, μπορούν εν ευθέτω να  γυρίσουν το παιγνίδι. 

Και μπορεί μια τέτοια εξέλιξη να βολεύει τους Ευρωπαίους για να ησυχάσει το κεφάλι τους  με την Ελλάδα για να αφοσιωθούν στα δικά τους προβλήματα  και την προεκλογική τους περίοδο,   δεν θα μπορούσε όμως κανείς να ισχυριστεί το ίδιο και για τον γηγενή πληθυσμό που βλέπει διαρκώς  να ξεμακραίνει και να γίνεται ατέλειωτος ο Γολγοθάς.