Βασίλης Στεφανακίδης

Αίφνης η  αίγλη της επιστήμης της αρχαιολογίας αλλά και των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτό το εξόχως ενδιαφέρον αντικείμενο, εξυψώθηκε στα ουράνια.
 
Και άκουσα από πολλούς φίλους και γνωστούς να λένε πως “μακάρι να είχα την ευκαιρία να ήμουν κι εγώ εκεί κι ας κουβάλαγα χώματα μόνο, μέσα στο ζεμπίλι”. Είναι δε λογικό, η αγωνία  για την έρευνα και τα πιθανά νέα ευρήματα, μέρα με τη μέρα να κορυφώνεται. Έχουμε πλέον να συζητούμε και κάτι διαφορετικό και πολύ ευχάριστο, πέραν της μιζέριας και των ανείπωτων οικονομικών δεινών που όλοι αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια.
 
Σκάσαμε ένα χαμόγελο, βγάλαμε ένα επιφώνημα θαυμασμού βλέποντας τις σφίγγες και τις Καρυατίδες.

Μείναμε  έκθαμβοι από τις λεπτομέρειες της τεχνικής  σ' αυτά τα πρώτα ευρήματα και οι περισσότεροι από εμάς δεν σταθήκαμε στη σεναριολογία που αναπτύσσεται για τον  ένοικο του ταφικού μνημείου ούτε στην χρονολογία  κατασκευής αλλά σ' αυτό καθαυτό το εύρημα.

Όμως στην πράξη, έρχεται η ίδια η επιστημονική κοινότητα των αρχαιολόγων, ή τέλος πάντων κάποια μέλη της, για να απομυθοποιήσουν  και την επιστήμη τους και το ρόλο τους και να αποκαλυφθούν  σε όλους εμάς τους αδαείς, ότι και ανάμεσα στους αρχαιολόγους παρά τους βαρύγδουπους τίτλους τους και τις περγαμηνές τους,υπάρχουν κάποιοι μικροί, ζηλόφθονοι, ιδιοτελείς, ετερόφωτοι και ετεροπροσδιοριζόμενοι που χάριν μιας ολιγόλεπτης δημοσιότητας δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ξεκατινιάζονται σε δημόσια θέα.

Κι όλοι εμείς  το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι κρίμα.
 

Κρίμα για τους ίδιους, κρίμα για την μικροπρέπεια τους και κρίμα για το όποιο έργο μικρό ή μεγάλο έχουν στο βιογραφικό τους.
 
Απρόκλητοι και απρόσκλητοι( το  μαρκούτσι δεν θεωρείται πρόσκληση) αναλαμβάνουν να κρίνουν και να συμπεράνουν για μια εν εξελίξει ανασκαφική ενέργεια και  με μια ακατανόητη απολυτότητα, να θάψουν τους συναδέλφους τους που είχαν την τύχη, αυτοί να φέρουν στο φως του ήλιου κάποια ούτως ή άλλως σπουδαία ευρήματα.

Ως θεατής, δεν κρύβω την ιδιαίτερη συμπάθεια μου στην επικεφαλής  του έργου της Αμφίπολης την κ. Περιστέρη όχι μόνο για την αδιαμφισβήτητη  επιτυχία της αλλά κυρίως για τη σεμνότητα της και τις φειδωλές της δηλώσεις.

Ούτε πρόωρες εικασίες, ούτε πομφόλυγες ούτε υπερφίαλες υποσχέσεις και προσδοκίες. Αυτά βρήκαμε μέχρι τώρα, αυτά κάνουμε ,έτσι προχωράμε, τέλος.

Αντί λοιπόν σύσσωμη η αρχαιολογική επιστημονική κοινότητα να σταθεί αλληλέγγυη στην προσπάθεια  της ομάδας Περιστέρη, κάθε μέρα εμφανίζεται κάποιος ή κάποια συνάδελφος της να επιδοθεί σε μια προσπάθεια  απομείωσης της  ανακάλυψης.

Με αποκορύφωμα  την κ. Παλαγγιά η οποία δεν αρκέσθηκε στην πρώτη απόλυτη διαπίστωση της( μέχρι τώρα ήξερα ότι  στις επιστήμες,  ουδείς ποτέ διεκδίκησε την απόλυτη γνώση για τον εαυτό του) ότι ο τάφος είναι Ρωμαϊκός αλλά όταν είδε ότι η άποψη της συναντά έντονες αντιδράσεις,  κατέβηκε ακόμα ένα σκαλοπάτι στον ευτελισμό της επιστήμης της , υποστηρίζοντας  ούτε λίγο ούτε πολύ ότι,  η Αμφίπολη  είναι  show που εξυπηρετεί πολιτικές και εθνικές σκοπιμότητες!

Και το λέει ποια; Η αρχαιολόγος που το 2008 δημοσίευσε ολόκληρη επιστημονική μελέτη με την οποία υποστήριζε ότι στη Βεργίνα δεν είναι θαμμένος ο Φίλιππος ο Β, μελέτη για την οποία κατηγορήθηκε( δίκαια ή άδικα δεν είμαι σε θέση να το κρίνω) ότι εξυπηρετούσε την επιχειρηματολογία των Σκοπιανών.

Κι ενώ τότε, το 2008, εξεμάνη γιατί την κατηγόρησαν για φιλοσκοπιανή, έρχεται σήμερα,  να συνεχίσει τις επιστημονικές της κρίσεις  και για το νέο εύρημα, αδιαφορώντας αν θα εγείρει την μήνιν  τόσο των συναδέλφων της  όσο  και της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.

Σαφώς  στην οιαδήποτε επιστήμη αλίμονο αν υπάρχουν στεγανά και δεν εκφράζεται ελεύθερα η κάθε άποψη. Αρκεί όμως αυτό να μη γίνεται μέσα από τις τηλεοράσεις αλλά στα θεσμικά επιστημονικά όργανα για να υπάρχει και ο αντίλογος και τα αντεπειχειρήματα.

Ακόμα δε και στην περίπτωση που αποδειχθούν ακριβείς οι ισχυρισμοί της, η όλη ανακάλυψη δεν παύει να είναι σπουδαία και καμιά δήλωση καμιάς Παλαγγιά δεν μπορεί να μειώσει την αξία της. Και σε τελική ανάλυση, η μόνη που δεν  έχει εκτεθεί αρνητικά, είναι η  μετρημένη στα λόγια κ. Περιστέρη, κάτι που δεν μπορούν να ισχυρισθούν αρκετοί από τους συναδέλφους της.