Βασίλης Στεφανακίδης

Τελικά, η εικόνα της χθεσινής ψηφοφορίας στη Βουλή μάς παρουσίασε για άλλη μια φορά τη βασική αιτία της κατάντιας μας ως χώρας. Εκπρόσωποί μας είναι πολλοί εξ αυτών που δεν ξέρουν καν τι ψηφίζουν και κάποιοι άλλοι που πέρα από κόμματα και ιδεολογίες (τρόπος του λέγειν) ψηφίζουν απροκάλυπτα συντεχνιακά, ενώ κάποιοι άλλοι σαν πειθαρχημένα στρατιωτάκια διαβάζουν από το χαρτάκι την επίσημη γραμμή του κόμματος.

Βλέπετε, ήταν πολλά τα άρθρα προς ψήφιση και διαφορετική η γραμμή ψήφου για το καθένα από αυτά! Βουλευτές που ψήφισαν όπως τους φώτισε ο Θεός (Πύρρος Δήμας), βουλευτής που επειδή… βιαζόταν να φύγει ζήτησε να ψηφίσει εκτός σειράς (Πάρις Κουκουλόπουλος) προκειμένου να κατεβάσει την επίσημη γραμμή Βενιζέλου. Στη συνέχεια, άλλοι δεν την πήραν χαμπάρι κι άλλοι, όπως ο Δήμας, ζητούσαν να αλλάξουν την ψήφο τους!

Και δεν μιλάμε για κάποια ψηφοφορία ήσσονος σημασίας. Μιλάμε για άρθρα και νόμους που αφορούν στην περιουσία του ελληνικού λαού και στις ζωές χιλιάδων πολιτών.

Σαν να μην έφταναν αυτά, ώρες μετά την καταμέτρηση και την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, διαπίστωσαν πως ένα άρθρο που ανακοινώθηκε ότι υπερψηφίστηκε (αυτό της κατάργησης της εισφοράς υπέρ του ΤΕΕ) έπειτα από νέα καταμέτρηση διαπιστώθηκε ότι τελικά δεν περνάει!

Η ξεφτίλα σε όλο της το μεγαλείο μέσα στον ναό της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, για την οποία έγιναν τόσοι αγώνες για την παλιννόστησή της.
Αντιπρόσωποι του λαού πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και η μέγιστη ατυχία για μας που αυτοί καλούνται τώρα να αποφασίσουν όχι μόνο για το μέλλον το δικό μας, αλλά και των επομένων γενεών διά της ψήφου τους.

Να αποφασίσουν για το πακέτο της τρόικας, για τους μισθούς μας, τις συντάξεις μας, τα εργασιακά μας δικαιώματα, για τις ελπίδες και τα όνειρά μας.

Αλλά, θα μου πείτε, αυτοί φταίνε ή κάποιοι από εμάς που διά της ψήφου τους αποφάσισαν να μας εκπροσωπούν αυτά τα τσίρκουλα;

Κάποιοι μάλιστα (πέραν αυτών που λένε γενικώς «όχι σε όλα») καταψήφισαν και την τροπολογία που αφορούσε την ένταξη στον ΕΟΠΥΥ των κλάδων υγείας των εφημεριδοπωλών, του περιοδικού Τύπου, των τεχνικών Τύπου κ.λπ.) πιστεύοντας ότι εξασφαλίζουν τη εύνοια γενικώς του Τύπου.

Ανάθεμα κι αν ξέρανε τι ψηφίζουν. Δεν μπαίνω καν στην ουσία της τροπολογίας για να μη θεωρηθεί ότι σκέφτομαι συντεχνιακά, αλλά μπορώ μετά λόγου γνώσεως να πω ότι ένας από τους κλάδους εργαζομένων που έχει πληγεί στο μέγιστο βαθμό είναι ο χώρος του Τύπου, ο οποίος πληρώνει δυσανάλογο τίμημα σε σχέση με άλλους χώρους. Και μόνο το γεγονός ότι η ανεργία φτάνει έως και στο 50% και οι μειώσεις μισθών σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν το 40%-45%, συν τις αφαιμάξεις από φόρους και παντοειδή μέτρα, δείχνει ότι κι εμείς υποφέρουμε όπως όλος ο ελληνικός λαός και δεν αποτελούμε επουδενί κάποια ευνομούμενη κάστα της εξουσίας - γιατί τάχα τα ’χουμε κάνει πλακάκια.

Κι ούτε ζητάμε χάρες και εξαιρέσεις, γιατί αυτοί που απομείναμε θέλουμε να είμαστε δίπλα στον δοκιμαζόμενο λαό και να μεταφέρουμε τη φωνή του, την οργή και τον πόνο του. Οπως ο πολύς κόσμος, έτσι κι εμείς τα χάσαμε όλα.

Το μόνο που απόμεινε είναι μια φωνή για να καυτηριάζουμε φαινόμενα και πρακτικές σαν τη χθεσινή, μήπως και στο μέλλον αποκτήσουμε όλοι μαζί μια ορθότερη κρίση στις επιλογές μας.