Βασίλης Στεφανακίδης

Aίφνης τις τελευταίες ηµέρες το ενδιαφέρον των media µετατοπίστηκε από τα καυτά οικονοµικά προβλήµατα και τώρα πλέον ασχολούνται µε τις βουλευτικές µεταγραφές, την αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ και τις επερχόµενες εκλογές.

Λες και εξαλείφθηκαν όλα αυτά που µας βασανίζουν 2 χρόνια τώρα και απερίσπαστοι πρέπει να επικεντρωθούµε στο εθνικό µας πανηγύρι, τις εκλογές.

Κι όµως, µέχρι τον Μάιο διακυβεύονται πλείστα όσα που αφορούν άµεσα στις ζωές µας και τα οποία έχουµε εναποθέσει στα... στιβαρά χέρια του γίγαντα Σαχινίδη.

Την ίδια ώρα ακούµε ανερυθρίαστες τοποθετήσεις από Λαγκάρντ και Τόµσεν, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρούν ότι η λιτότητα και ο νεοπτωχισµός που έχουν επιβάλει στον ελληνικό λαό δεν είναι αρκετά και γι’ αυτό πρέπει σύντοµα να περικοπούν κι άλλο οι µισθοί του ιδιωτικού τοµέα - και αν είναι δυνατόν να καταργηθούν τελείως! 

Την ίδια ώρα, επίσης, µπαίνει σε εφαρµογή το σχέδιο νέων περικοπών στις επικουρικές συντάξεις και η επ’ αόριστον αναβολή της καταβολής των εφάπαξ που έχουν πληρώσει σε όλο τους τον εργασιακό βίο οι εργαζόµενοι.

Παράλληλα, οι κάτοικοι αυτής της χώρας πνίγονται κυριολεκτικά στην απελπισία της ανέχειας, της ανεργίας και της κατάθλιψης. Ηδη οι έρευνες δείχνουν ότι οι µισοί Ελληνες πάσχουν από κάποιας µορφής κατάθλιψη.

Ποσώς λοιπόν µας ενδιαφέρει αν κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ µετεγράφηκαν στον Κουβέλη, ποσώς µας ενδιαφέρει πόσοι της Ν.Δ. πήγαν στον Καµµένο και πόσοι στην Κατσέλη. Πολύ δε περισσότερο δεν µας ενδιαφέρουν οι εσωτερικές διεργασίες στα δύο µεγαλύτερα κόµµατα, που φέρουν και την κύρια ευθύνη της κατάντιας µας. Οµως µέχρι να φτάσουµε στις εκλογές αποµένουν σχεδόν δύο µήνες - χρόνος πολύς για να πάει χαµένος. Αλλωστε όταν προ δεκαπενθηµέρου έκλεισε στο Eurogroup η νέα δανειακή σύµβαση και το «κούρεµα» του χρέους, οι Ευρωπαίοι µάς το είπαν ορθά κοφτά: από δω και πέρα είναι στο χέρι σας αν θα παραµείνετε στο ευρώ, αν θα χρειαστούν νέα µέτρα και αν θα περάσετε στην ανάπτυξη.

Τα κόµµατα όµως που στηρίζουν την κυβέρνηση κάνουν ό,τι µπορούν για να καταστραφούµε και να επιβεβαιώσουµε τις διαχρονικές Κασσάνδρες. 

Ενα τελευταίο παράδειγµα ύψιστου ευτελισµού, η επιλογή Σαχινίδη να διαχειριστεί την οικονοµία µας µέχρι τον Μάιο. Αν δηλαδή τα δύο µεγάλα κόµµατα ακόµα και τώρα κάνουν τέτοιες επιλογές, τότε αλίµονό µας την εποµένη των εκλογών αν συνεργαστούν, τι περίεργους τύπους έχουν να δουν τα µάτια µας... 

Αν δείχνουν τέτοια ανευθυνότητα τώρα και τόση ένδεια σοβαρών προσώπων, σκεφτείτε τι θα γίνει αν οι ψηφοφόροι τούς αναθέσουν τη συγκυβέρνηση της χώρας! Και µετά αναρωτιούνται και προβληµατίζονται γιατί τα κόµµατά τους έγιναν «σουρωτήρια» και σε λίγο θα έχουµε περισσότερα κόµµατα από τις θέσεις του Κοινοβουλίου.

Δεν αναρωτιούνται όµως πώς βγάζει τον µήνα ο άνεργος, ο εργαζόµενος µε τον πετσοκοµµένο µισθό, ο συνταξιούχος µε τη σύνταξη ελεηµοσύνης, ο επαγγελµατίας µε τον ανύπαρκτο τζίρο, ο επιχειρηµατίας µε το άδειο ταµείο, ο νέος µε τα κορνιζαρισµένα πτυχία και τα παιδιά µε σχολικά συσσίτια.

Αυτές οι καταστάσεις είναι θέµατα για δηµοσιογραφικά ρεπορτάζ και όχι αντικείµενο για σοβαρή πολιτική δουλειά. Αυτά τα δράµατα δεν είναι αρκετά να συνεγείρουν άξιους και ακέραιους συµπατριώτες µας που δεν έχουν οι ίδιοι οικονοµικό πρόβληµα και στο όνοµα της φιλοπατρίας να τα παρατήσουν όλα και να δουλέψουν αφιλοκερδώς 2-3 χρόνια για να διορθώσουν ό,τι ακόµα διορθώνεται.

Θα συνεχίσουµε, λοιπόν να πορευόµαστε στον δρόµο δίχως επιστροφή µε πολιτικούς-ψώνια - από δήθεν διασώστες µέχρι και επαγγελµατίες αναχρονιστικών απόψεων και πρακτικών;

Θα συνεχίσουµε να τους παρέχουµε επιβράβευση διά της ψήφου µας για τα δεινά και τις καταστροφές που µας επιδαψίλευσαν ένεκα της ανικανότητάς τους;

Το πόσο σοφός είναι ο λαός -αν και δεν το ενστερνίζοµαι- θα το δούµε πολύ σύντοµα.