Βασ. Αναστασόπουλος

Η παραδοχή αυτή σημαίνει ότι, για όσο διάστημα διαρκέσει η προεκλογική περίοδος, το βλέμμα της κοινής γνώμης και των μέσων ενημέρωσης δεν θα πέφτει μόνο πάνω σε όσα έκανε ή δεν έκανε και σε όσα υπόσχεται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να διεκδικήσει την επανεκλογή του στην εξουσία, αλλά και στο τι πρεσβεύει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πώς σκοπεύει να κινηθεί, εάν και εφόσον επανέλθει στη διακυβέρνηση του τόπου.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι σαφές ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση έχουν αποφασίσει να επιδοθούν σε ένα άτυπο «μπρα-ντε-φερ», προκειμένου να αποδείξουν ότι... δεν είναι όλοι ίδιοι. Κακά τα ψέματα, αυτή είναι η εικόνα που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία. «Τους ψηφίσαμε, γιατί πιστέψαμε ότι θα τα κάνουν διαφορετικά, αλλά αποδείχθηκαν ίδιοι -και χειρότεροι- από τους προηγούμενους» είναι η άποψη που έχει παγιωθεί για τον ΣΥΡΙΖΑ, «καλώντας» ουσιαστικά τους δύο βασικούς «μονομάχους» των εκλογών να αντιπαρατεθούν -και- στο ιδεολογικό πεδίο, προκειμένου να αναδείξουν τις διαφορές τους.

Στην προσπάθεια αυτή, της χάραξης διαχωριστικών γραμμών, δεν θέλει και πολύ κανείς να... ξεφύγει κανείς και να... διαβεί την «λεπτή κόκκινη γραμμή», αποκαλύπτοντας ιδεολογίες και πεποιθήσεις, οι οποίες μπορεί να φτάσουν ακόμα και στο σημείο να μην αρμόζουν σε μία χώρα που έχει ακόμα Δημοκρατία -ή που «φαντασιώνεται» ότι έχει. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι συνέβη και στην περίπτωση του στελέχους της Νέας Δημοκρατίας, τομεάρχη Εσωτερικών Μάκη Βορίδη, ο οποίος δήλωσε, πριν από λίγες ημέρες: «Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς, για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς, για να μην έρθει ξανά η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές».

Κατανοεί κανείς την ανάγκη της Δεξιάς, στην προσπάθεια επιστροφής της στην εξουσία, να «χαϊδέψει» τα αυτιά ακόμα και των πιο... δεξιών άκρων της. Αυτό που δεν κατανοεί, είναι τι σημαίνει ακριβώς «παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην έρθει ξανά η Αριστερά στην εξουσία»; Υπάρχουν νοσταλγοί των διώξεων λόγω πολιτικών φρονημάτων, των πολιτικών κρατουμένων και του... παραθερισμού στη Γυάρο, στις τάξεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Υπάρχουν, για να το θέσω χωρίς περιστροφές, νοσταλγοί της Χούντας;

Θέλω να πιστεύω ότι επρόκειτο μόνο για ένα «lapsus linguae» του κ. Βορίδη. Εύχομαι και ελπίζω ότι η απάντηση της Νέας Δημοκρατίας στην αλαζονεία, την αναλγησία και την προκλητικότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα είναι η επιστροφή σε περιόδους της Ιστορίας, που η Ελλάδα και η ανθρωπότητα θέλουν να αφήσουν πίσω τους, στο μακρινό παρελθόν. Το εύχομαι και το ελπίζω...

ΥΓ: Το... εντυπωσιακό είναι ότι η αντίδραση στις δηλώσεις αυτές προήλθε, εκ μέρους της Αριστεράς, μόνο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Τι να σημαίνει, άραγε, η «αφωνία» του ΚΚΕ ή της Λαϊκής Ενότητας, ακόμα και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Δεν... πήρε κάτι το αυτί τους ή δεν θεωρούν, πλέον, τη Νέα Δημοκρατία ιδεολογικό «αντίπαλό» τους;