Βασ. Αναστασόπουλος

Και καλά, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει έναν καλό λόγο να τις ζητάει: γνωρίζοντας ότι έχει πιάσει «ταβάνι» στις δημοσκοπήσεις, αλλά και στα ποσοστά συσπείρωσης των ψηφοφόρων του, προτιμάει να στηθούν κάλπες τώρα, παρά το φθινόπωρο του 2019, όταν ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει προσθέσει στη «φαρέτρα» των επιχειρημάτων του και το τέλος των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας.

Αλλά η Φώφη Γεννηματά; Για ποιον, άραγε, πολιτικό λόγο, να επιθυμεί να διεξαχθούν εκλογές... εδώ και τώρα; Το Κίνημα Αλλαγής κάνει ακόμα τα πρώτα, νηπιακά του βήματα στην κεντρική πολιτική σκηνή, δίχως να έχει μέχρι στιγμής κατορθώσει να συγκροτήσει μια ενιαία γραμμή και με τις διαφοροποιήσεις μεταξύ των κομμάτων που το απαρτίζουν, να είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού. Το επικρατέστερο σενάριο, είναι η κυρία Γεννηματά να προέβη σε αυτήν την αρχηγική κίνηση, δίχως να έχει προηγηθεί κάποια στοιχειώδης διαβούλευση στο εσωτερικό του νεοπαγούς φορέα και νιώθοντας την ανάγκη να διαχωρίσει τη θέση της, για μια ακόμα φορά, τόσο από τη Νέα Δημοκρατία όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για μία -και μόνη;- φορά, η κυρία Γεννηματά θέλησε ενδεχομένως να δείξει ότι μπορεί να ορίσει την πολιτική ατζέντα και να βγει μπροστά από τις εξελίξεις, αντί να τρέχει να τις προλάβει -με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πάντως, να θέτει σε εκλογική ετοιμότητα τα μέλη και τα στελέχη της ΝΔ, η επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής φαίνεται να ήρθε και πάλι... δεύτερη.

Όσο για το σενάριο η επιθυμία της να γινόταν πραγματικότητα και οι εκλογές να διεξάγονταν τώρα, πριν το καλοκαίρι, τα μετεκλογικά διλήμματα για την κυρία Γεννηματά θα ήταν πιο ισχυρά από ποτέ. Ούτως ή άλλως, επιλογές δεν υπάρχουν πολλές. Είτε θα είναι αυτοδύναμη η ΝΔ, οπότε στο Κίνημα Αλλαγής δεν θα υποχρεωθούν να κάνουν την «ουρά» του, είτε δεν θα είναι, οπότε θα πρέπει να επιλέξουν: είτε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είτε με την «περιπέτεια» των δεύτερων εκλογών και της απλής αναλογικής. Τα αντίστοιχα, ασφαλώς, θα ισχύουν και σε περίπτωση εκλογικής νίκης του Αλέξη Τσίπρα. Θα ήταν έτοιμο το Κίνημα Αλλαγής να διαχειριστεί μια τέτοια πίεση; Μάλλον όχι. Και μάλλον δεν έχει και κανένα νόημα, έπειτα από χρόνια Μνημονίων, να ζητάει η κυρία Γεννηματά επαναδιαπραγμάτευση... για ποιο πράγμα; Για την έξοδο από τα Μνημόνια; Τι νόημα θα είχε τώρα κάτι τέτοιο και ποιος από τους εταίρους θα δήλωνε πρόθυμος να... επαναδιαπραγματευτεί; Κάπως έτσι, εν ολίγοις, το Κίνημα Αλλαγής έκανε άλλη μια «τρύπα στο νερό» και το αίτημά του για εκλογές μάλλον θα ξεχαστεί σύντομα...

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Για όσους τυχόν δεν το... παρατήρησαν, η κυβέρνηση έκλεισε τις προηγούμενες ημέρες άλλα δύο μέτωπα: και το νομοσχέδιο για την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια πέρασε χωρίς απώλειες, και οι τηλεοπτικές άδειες δόθηκαν από το ΕΣΡ σε πέντε κανάλια, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για το οριστικό ξεκαθάρισμα του τηλεοπτικού τοπίου.

Τα σενάρια, δε, των διπλών εκλογών -δημοτικών και εθνικών- τον Οκτώβριο του 2019, που κυκλοφόρησαν την περασμένη εβδομάδα, ουδέποτε διαψεύστηκαν από το Μαξίμου. Καθώς φαίνεται, στην κυβέρνηση έχουν αποφασίσει να... ροκανίσουν τον χρόνο, στοχεύοντας αφενός μεν στο «ψαλίδισμα» της διαφοράς από τη ΝΔ -ή στο να της στερήσουν την αυτοδυναμία- αφετέρου δε στην αποκατάσταση της λαϊκής συμπάθειας στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, που παραμένει το «δυνατό χαρτί» του ΣΥΡΙΖΑ. Και μετά το καλοκαίρι, όταν η έξοδος από τα Μνημόνια -αλλά όχι και από την επιτήρηση ή την επιτροπεία- θα έχει επιτευχθεί, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική συζήτηση θα διεξαχθεί υπό άλλους όρους -τους οποίους θα ορίσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Συνεπώς, κάθε άλλο παρά πρόκειται να βιαστούν. Όσο κι «καίγονται» οι αντίπαλοί τους...