Βασ. Αναστασόπουλος

Είναι, πολύ περισσότερο, το προοίμιο πολιτικών εξελίξεων, που αναμένεται να επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στο τοπίο που διαμορφώνεται, εν όψει των ευρωεκλογών. Γιατί είναι άγνωστο κατά πόσο ο Άρειος Πάγος θα επιτρέψει τη συμμετοχή, στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενός κόμματος, του οποίου οι εννέα εκ των 18 βουλευτών κατηγορούνται για ένταξη και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, με τους έξι μάλιστα εξ αυτών να βρίσκονται ήδη στη φυλακή και τους τρεις να έχουν αφεθεί ελεύθεροι, αλλά με περιοριστικούς όρους.

Το ζήτημα είναι, εάν δεχτούμε ως υπόθεση εργασίας ότι οι ευρωεκλογές θα διεξαχθούν χωρίς τη ΧΑ, πού θα κατευθυνθούν οι ψηφοφόροι της. Η μετακίνησή τους θα είναι αυτή που, ενδεχομένως, θα ανατρέψει τις όποιες ισορροπίες, καθώς, εάν ισχύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί το προβάδισμα, τότε η ΝΔ θα είναι η ωφελημένη από την ψήφο των απογοητευμένων Χρυσαυγιτών. Δεν μπορεί να αγνοηθεί, ωστόσο, και η αντίθετη άποψη, που υποδεικνύει ότι, αφού η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν εκείνη που υποκίνησε τις διώξεις βουλευτών και στελεχών της Χρυσής Αυγής, θα είναι η ΝΔ που θα πληρώσει τα «σπασμένα» στις ευρωεκλογές.

Τι θα συμβεί, ωστόσο, εάν η ΧΑ μπορέσει, κόντρα στις εκτιμήσεις, να λάβει μέρος στην εκλογική διαδικασία; Θα συμβεί αυτό με ένα νέο όνομα, υπό μια νέα ηγεσία, απαλλαγμένη από τον… γραφικό, κατά πολλούς, Νίκο Μιχαλολιάκο και οιστρηλατούμενη από τον ικανότερο εκ των νυν στελεχών της, Ηλία Κασιδιάρη; Τα ερωτήματα είναι πολλά, όπως εξίσου πολλοί είναι και εκείνοι που, βασιζόμενοι περισσότερο στο θυμικό, παρά τη λογική -έτσι, άλλωστε, δεν λειτουργεί ο Έλληνας τόσα χρόνια;- διαβλέπουν ότι η δικαστική δίωξη θα «ηρωοποιήσει» τη Χρυσή Αυγή, καθώς ενισχύει την εικόνα της εκείνη, που την θέλει να τα βάζει με το πολιτικό, (διε)φθαρμένο κατεστημένο και ενδυναμώνει, έτσι, την εκλογική της επιρροή.

Η απάντηση σε όλα αυτά, εν τέλει, ίσως να είναι εκείνη που θα εξηγεί τεκμηριωμένα πόσοι είναι, τελικά, οι οπαδοί της Χρυσής Αυγής. Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες που την ψήφισαν το 2012 και εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις να την κρατούν σε ίδια, ή και σε λίγο υψηλότερα, εκλογικά ποσοστά; Είναι οι χιλιάδες που εμφανίζονται καθημερινά σε διάφορα sites, να διατρανώνουν με -διαδικτυακή- πυγμή ότι θα ψηφίσουν το κόμμα και πως όλοι οι αντιφρονούντες και «προσκυνημένοι», θα πρέπει να τους «τρέμουν»; Ή είναι οι 100-120 νοματαίοι όλοι κι όλοι, που βρέθηκαν το περασμένο Σάββατο και την Κυριακή έξω από το Εφετείο, για να στηρίξουν τους κατηγορούμενους -και, τελικά, προφυλακιστέους- Γερμενή, Ηλιόπουλο και Μπούκουρα;

Μήπως, εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με «γιαλαντζί» Χρυσαυγίτες, όπως π.χ. ο Στάθης Μπούκουρας, που δήλωσε πρώην ΠΑΣΟΚος, μπας και διαφοροποιηθεί από τη Χρυσή Αυγή; Και αν δεν είναι μόνο ο Μπούκουρας; Εάν στους κόλπους του κόμματος κρύβονται κι άλλοι «γιαλαντζί», μη καθαροί στην ιδεολογία τους εθνικιστές; Τότε πού και πώς θα υφίσταται η ιδεολογική υπεροχή της Χρυσής Αυγής, έναντι όλων των άλλων πολιτικών εκπροσώπων του ελληνικού λαού; Μήπως θα έχει αποδειχτεί και αυτή, τελικά, «μια από τα ίδια», όσο και αν ευαγγελίζεται ότι πρεσβεύει κάτι νέο και «άφθαρτο», στο υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό;