Βασ. Αναστασόπουλος

Ρωμανός, Μπουρτζούκος, Μιχαηλίδης. Πρησμένα χείλη, μαυρισμένα μάτια, ματωμένα πρόσωπα. Η εικόνα μιλάει από μόνη της και δεν χωράει παρερμηνειών: «Σοκ και δέος». Αυτό είναι το νέο δόγμα της αστυνομίας. Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει αποφασίσει να καταστήσει σαφές προς πάσα κατεύθυνση ότι στη χώρα θα επικρατήσουν ο νόμος και η τάξη. «Να γνωρίζουν αυτά τα καθάρματα ότι, όταν έρθει η ώρα, τις κουκούλες τους θα τις κατεβάσω» δήλωνε, ήδη από το Φεβρουάριο του 2012, ο πρόεδρος της ΝΔ, έπειτα από εκείνη την αποφράδα Κυριακή, που η Αθήνα παραδόθηκε στις φλόγες. Σήμερα, ως πρωθυπουργός πια, ο Αντώνης Σαμαράς αποδεικνύει ότι εκείνα τα λόγια δεν ήταν του «αέρα», άλλη μια μεγαλόσχημη υπόσχεση από τις πολλές, ομολογουμένως, που δεν τηρήθηκαν μετεκλογικά. Κάθε άλλο…

Με το ζητούμενο να είναι πάντα η ψήφος του πολίτη και με το βλέμμα από τώρα στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές, η στάση της Ελληνικής Αστυνομίας απέναντι στην τρομοκρατία, τη βία και την παραβατικότητα εν γένει, δείχνει πιο σκληρή και αποφασιστική από ποτέ. Η νέα στρατηγική βρίσκει τον ιδανικό εκφραστή της στο πρόσωπο του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Δένδια, και απευθύνεται στα πιο άγρια ένστικτα της παραδοσιακής Δεξιάς. Μονάχα έτσι μπορεί, καθώς φαίνεται, να ανακοπεί το ρεύμα υπέρ της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και να ανακτηθούν οι χαμένες ψήφοι των δεξιών νοικοκυραίων που, μέσα στην απόγνωσή τους, στράφηκαν στη Χρυσή Αυγή. Διότι δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά το γεγονός ότι, παρά το αρχικό σοκ και τις αντιδράσεις, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, που «γέννησε» η δημοσίευση των φωτογραφιών με αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά των συλληφθέντων για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, η ΕΛ.ΑΣ. δεν δίστασε να δώσει στη δημοσιότητα και νέες, ακόμα πιο σκληρές φωτογραφίες, με τα σημάδια της κακοποίησης στα πρόσωπα των τριών νεαρών αναρχικών να προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη φρίκη και αποτροπιασμό. Για όσους τυχόν δεν το κατάλαβαν, ο «πόλεμος» έχει ήδη αρχίσει εκεί έξω, στους δρόμους, και από την έκβασή του θα κριθεί, σε μεγάλο βαθμό, και το πώς θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό.

Ήδη, μία σημαντική μερίδα πολιτών τάσσεται υπέρ του νέου δόγματος της κυβέρνησης Σαμαρά. «Και λίγες έφαγαν τα παλιόπαιδα» είναι η ηπιότερη των απόψεων που δείχνει να επικρατεί στην κοινή γνώμη, έπειτα από τη σύλληψη των ληστών της Κοζάνης, τους οποίους ταυτίζει, υποσυνείδητα, με τους λεγόμενους «μπαχαλάκηδες». Αυτή η βίαιη καταστολή βρίσκει χειροκροτητές και το επικοινωνιακό παιχνίδι με τη ρεαλιστική απεικόνιση της αστυνομικής βίας πετυχαίνει το στόχο του, στέλνοντας παντού το μήνυμα ότι η παραβατικότητα δεν θα γίνει ανεκτή.

«Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του», λοιπόν; Ίσως… Γιατί υπάρχει και η άλλη άποψη. Αυτή που υποστηρίζει ότι η αστυνομική βία και η επίδειξη πυγμής πάνω στα «μωρά με τα καλάσνικοφ» θα επιτύχει ακριβώς τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Θα «γεννήσει» δηλαδή, ακόμα περισσότερη βία, θα «οπλίσει» τα χέρια και άλλων 20άρηδων, που θα θελήσουν ενδεχομένως να εκδικηθούν στο όνομα των συντρόφων τους.

Ευχής έργον θα ήταν να μην συμβεί αυτό. Διότι τότε, όλα όσα ζούμε σήμερα, θα μοιάζουν με… μασάζ, μπροστά στο νόμο της Άγριας Δύσης, που θα αναδεικνύει ως «νικητή», αυτόν που θα πυροβολεί, ως άλλος Λούκι Λουκ, πιο γρήγορα και από τη σκιά του...