Βασ. Αναστασόπουλος

«Να πούμε και ένα μπράβο στους Έλληνες». Με αυτήν τη φράση, πριν από λίγες ημέρες, ο Γερμανός πρώην υφυπουργός Οικονομικών και νυν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Γεργκ Άσμουσεν, επιχείρησε να εμφανίσει ένα διαφορετικό προφίλ, από εκείνο του «σκληρού» τραπεζίτη, που ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα αποπληρώσουν οι Έλληνες τα χρέη προς τους δανειστές τους.

Πρόκειται, προφανώς, για τον ίδιο κ. Άσμουσεν, ο οποίος, λίγα 24ωρα μετά την προαναφερθείσα δήλωσή του, συμμετείχε στη λήψη της απόφασης της ΕΚΤ να σταματήσει, από τις 25 Ιουλίου, να δέχεται «την προσκόμιση ελληνικών κρατικών ομολόγων ως ενέχυρων για αναχρηματοδότηση, λόγω της λήξης του προγράμματος επαναγοράς διαπραγματεύσιμων χρεογράφων που έχουν εκδοθεί ή είναι πλήρως εγγυημένα από το ελληνικό κράτος». Και επειδή η τελευταία φράση ηχεί σαν την κινεζική γλώσσα στα αυτιά των πολλών, αυτό στην πράξη σημαίνει ότι η ΕΚΤ αυξάνει την πίεση προς την ελληνική πλευρά, κλείνοντας ουσιαστικά κάθε «παράθυρο» επαναδιαπραγμάτευσης, καθώς συνδέει την περαιτέρω χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών με την αξιολόγηση της Τρόικας, από την οποία θα κριθεί, άλλωστε, και η τύχη του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας.

Ακόμα περισσότερο, η απόφαση αυτή της ΕΚΤ σημαίνει ότι η εκποίηση του δημόσιου πλούτου, οι απολύσεις, η εξοντωτική φορολόγηση των εισοδημάτων μισθωτών και συνταξιούχων, όλες οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών, είναι ανεπίδοτο γράμμα για τους Ευρωπαίους. Τις μνημονεύουν στις κατά καιρούς δηλώσεις τους, για να χαϊδέψουν τ' αυτιά -τίνος, άραγε;- και με την ίδια ευκολία τις πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων, ενόσω σχεδιάζουν τη νέα αφαίμαξη του λαού.

Μοιάζουν λοιπόν οι Τροϊκανοί ψεύτες, υποκριτές, δίγλωσσοι, ανάλγητοι και... αδιάβαστοι. Για κάθε λέξη συμπάθειας, επιφυλάσσουν και ένα νέο μέτρο. Για κάθε αναφορά σε «θυσίες», ετοιμάζουν και μια νέα περικοπή. Ευχαριστούν, σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους, τους «αιμοδότες» ενός φορομπηχτικού συστήματος που καταρρέει, αδυνατώντας να φέρει το πολυπόθητο χρήμα στα κρατικά ταμεία, και στη συνέχεια πάνε και βάζουν νέους φόρους, αν και γνωρίζουν ότι αδυνατούμε να τους πληρώσουμε. Τους εντάσσουν όμως στον προϋπολογισμό, ο οποίος, εκ των πραγμάτων, εμφανίζεται ελλειμματικός. Και πώς επιχειρούν να καλύψουν τη «μαύρη τρύπα»; Με ακόμα περισσότερους νέους φόρους και οδυνηρές περικοπές φοροαπαλλαγών...

Με λίγα λόγια: οι δανειστές της χώρας έχουν πολλάκις πέσει έξω στις προβλέψεις τους, αλλά συνεχίζουν να χαράσσουν την στρατηγική τους πάνω στην ίδια λανθασμένη «συνταγή». Με μεγάλη προθυμία χορηγούν στον «ασθενή» το ίδιο λάθος «φάρμακο», και στη συνέχεια... προβληματίζονται, επειδή εκείνος δεν ανταποκρίνεται και, αντί να παρουσιάζει βελτίωση, αργοπεθαίνει... Αδυνατούν να λάβουν τα «μηνύματα» από τα νούμερα της ανεργίας, της ύφεσης και του ελλείμματος, που διαρκώς διογκώνονται.

Λάθος «στρατηγοί» μας πάνε κατευθείαν στον γκρεμό...