Βασ. Αναστασόπουλος

Η προεκλογική εξαγγελία του Αντώνη Σαμαρά για ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών μέσα από ρύθμιση, που δεν θα επιτρέπει η δόση του δανείου να υπερβαίνει το 30% του οικογενειακού εισοδήματος, παρά τις αδυναμίες και τους κινδύνους που «εγκυμονεί», φανερώνει, στο βαθμό που θα υλοποιηθεί, ότι υπάρχει πρόθεση στις κυβερνητικές τάξεις για δράσεις υπέρ των πολιτών, που δύσκολα τα βγάζουν πέρα στις μέρες μας.

Στο ίδιο πλαίσιο, το σχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για πληρωμή του φόρου εισοδήματος σε δέκα δόσεις, αντί των δύο, τριών ή εφάπαξ, που ισχύουν σήμερα, φαίνεται πως κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, στα χαρτιά τουλάχιστον... Γιατί η πραγματικότητα είναι άλλη.

Λένε πολλοί -και έχουν δίκιο- πως, για να γράψεις για κάτι, πρέπει πρώτα να το ζήσεις... Το πρωί της Παρασκευής λοιπόν, επισκέφθηκα το φοροτεχνικό μου. Όχι από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αλλά για να συμπληρώσουμε μαζί τη φορολογική μου δήλωση και να πληροφορηθώ, «από πρώτο χέρι», το ύψος της... λυπητερής. Η λέξη «λυπητερή», ωστόσο, μου φαίνεται εκ των υστέρων πολύ «φτωχή», για να περιγράψει τα συναισθήματά μου, όταν ο άνθρωπος μού ανακοίνωσε το ποσό που θα πρέπει να καταβάλω στην εφορία για τα εισοδήματα του 2011. Ούτε λίγο ούτε πολύ, είναι διπλάσιο (και κάτι παραπάνω) από το αντίστοιχο περσινό αντίτιμο. Για να είμαστε ρεαλιστές, όχι σε δέκα, αλλά ούτε σε... 20 δόσεις να μου ζητηθεί η αποπληρωμή του, δεν πιστεύω ότι μπορώ να ανταποκριθώ με συνέπεια -και συνέχεια. Οι αιτίες, γνωστές: η μείωση του αφορολόγητου ορίου, η συνεπακόλουθη αλλαγή κλίμακας, το γεγονός ότι οι αποδείξεις φέτος δεν λογίζονται ως τρόπος απαλλαγής φορολογικών βαρών, αλλά για να δικαιολογήσουν το 25% του εισοδήματος...

Αν έχω καταλάβει καλά, από σχόλια φίλων στη δουλειά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν και εκείνοι κάνει τις ανάλογες θλιβερές διαπιστώσεις. Και δεν είναι οι μόνοι: μιλάμε για εκατομμύρια φορολογουμένων που, ακόμα κι αν άντεξαν τη «φορο-λαίλαπα» της τελευταίας διετίας, είναι βέβαιο ότι φέτος θα εξοντωθούν οικονομικά -ου μην και κυριολεκτικά.

Εάν όντως αυτός είναι ο σκοπός των φορολογικών μέτρων, δεν αντιλέγω. Είναι βέβαιο ότι θα βυθίσουν στην απόγνωση και στη φτώχεια ακόμα περισσότερα ελληνικά νοικοκυριά. Εάν όμως είναι πραγματική -και όχι μόνο κατ' επίφαση- η βούληση για την ανακούφιση εκατομμυρίων Ελλήνων, μισθωτών και συνταξιούχων, μήπως θα έπρεπε να υπάρξει μέριμνα, ώστε -και- οι δόσεις του φόρου εισοδήματος να μην υπερβαίνουν το 30% του οικογενειακού «κουμπαρά»; Γιατί, διαφορετικά, δεν βγαίνει... Για κανέναν.