Αντώνης Πανούτσος

Το ότι χιλιάδες πολίτες στήθηκαν την περασμένη Κυριακή στις ουρές για να ψηφίσουν σημαίνει ότι το σλόγκαν του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου «Να ξεμπερδεύουμε με το παλιό» έμεινε στα λόγια. Η Ν.Δ. είχε τη δυναμική να κατεβάσει στις κάλπες 400.000 ψηφοφόρους για μια εσωτερική διαδικασία, κάτι που αποδεικνύει ότι το κόμμα υπάρχει. Η πλειοψηφία, επίσης, των 400.000 ήξερε τι ακριβώς θέλει. 

Ο λόγος είναι ότι οι τέσσερις υποψήφιοι ήταν τόσο διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον που η επιλογή δεν άφηνε περιθώρια για αμφιβολίες. 

Εάν η πλειοψηφία των οπαδών της Ν.Δ. ήθελε αρχηγό να πλακώνεται με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είχε ψηφίσει τον Αδωνη Γεωργιάδη. Είναι ενδιαφέρον ότι μεγάλος αριθμός των ψηφοφόρων του Κυριάκου Μητσοτάκη είχε ως δεύτερη επιλογή τον Γεωργιάδη. 
Πιθανόν επειδή θα ήθελαν ο Κυριάκος να έχει τον δυναμισμό του Αδωνη. Θεώρησαν όμως ότι οι ικανότητες του Κυριάκου για ανασυγκρότηση της Ελλάδας είναι μεγαλύτερες από αυτές του Αδωνη, δείχνοντας ότι ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων θεωρεί τη συγκρουσιακή ικανότητα δευτερεύουσα και υποστηρικτική. 

Οι οπαδοί της Ν.Δ. έδειξαν συντηρητικοί. Το βάρος του ονόματος Καραμανλή σε συνδυασμό με τις υπηρεσίες δεκαετιών του Βαγγέλη Μεϊμαράκη διαμόρφωσε το αποτέλεσμα από κοινού με ένα ακόμα στοιχείο: η συγκεκριμένη επιλογή έχει ομοιότητες με την επιλογή αρχηγού στις Eνοπλες Δυνάμεις. 

Αν ο αρχηγός επιλεγεί από τις νεότερες σειρές, αποστρατεύονται αυτόματα οι αρχαιότεροί του. Ο μηχανισμός των βετεράνων του κόμματος συνειδητά ή υποσυνείδητα λειτούργησε στη λογική της επιβίωσης πριμοδοτώντας τον Μεϊμαράκη, ο οποίος λόγω ηλικίας δεν θα τους έβγαζε στην αποστρατεία. 

Οι οπαδοί της Ν.Δ. έδειξαν, όμως, ότι δεν ψήνονται εύκολα. Η υποψηφιότητα του Απόστολου Τζιτζικώστα, ό,τι πλησιέστερο σε τηλεφωνική γραμμή 090 «Είμαι ο Τζίτζης, πάρε με στο τηλέφωνο και θα σου πω ό,τι θέλεις να ακούσεις. Τιμή 3 ευρώ», πήγε άπατη. 

Προφανώς για καλό. Το σχέδιο να χτυπηθεί ο Τσίπρας ομοιοπαθητικά, δηλαδή οι υποσχέσεις του με ακόμα μεγαλύτερες υποσχέσεις, θα είχε κοντά ποδάρια. 

Η ψηφοφορία έδειξε ότι για κόμμα που ευαγγελίζεται την αναδιάρθρωση η Νέα Δημοκρατία παραμένει επικίνδυνα οπισθοδρομική. 
Το βράδυ της ψηφοφορίας ο Γιάννης Τραγάκης, χαμογελώντας πανούργα κάτω από το μουστάκι ανθυπασπιστή, είπε ότι «για να βγουν τα αποτελέσματα χρειάζεται να συγκεντρωθούν τα φαξ». Τα φαξ; Νόμιζα ότι είχαν πέσει σε αχρησία πριν από 15 χρόνια. Και ο λόγος που έπρεπε να έρθουν τα φαξ είναι επειδή το καταστατικό της Ν.Δ. θέλει τα αποτελέσματα σε φαξ, καθώς την εποχή που είχε γραφτεί δεν υπήρχαν άλλα ηλεκτρονικά μέσα. Ο τύπος είχε νικήσει την ουσία και δύο μέρες μετά την ψηφοφορία τα αποτελέσματα δεν είχαν ανακοινωθεί. 
Το γεγονός ότι ένα κόμμα που θα πρέπει να πολεμήσει τη γραφειοκρατία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε καν τη δική του είναι κάτι περισσότερο από ανησυχητικό.