Αντώνης Πανούτσος

Στοίχισε μέχρι και 90 δισ. ευρώ, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ έμαθαν κάποια πράγματα. Ενα, ότι το «θα το κάνουμε Κούγκι» είναι εύκολο μέχρι να πλησιάσει το σπίρτο στο φιτίλι, δηλαδή μέχρι να πει ο Σόιμπλε «εμείς σας πληρώνουμε για να φύγετε». Με το που το είπε, ταυτόχρονα ακούστηκε και ένα «φου» για να σβήσει το σπίρτο και η Ελλάδα σύσσωμη έκανε λιτανεία να μην πάρει ο ύπνος στις διαπραγματεύσεις τον Τσακαλώτο. 

Δεν είναι σύμπτωση ότι τα κόμματα που επιμένουν στην έξοδο από το ευρώ είναι αυτά που πιστεύουν λιγότερο στην αστική δημοκρατία. Είτε είναι η ΛΑΕ με τον Λαφαζάνη και τον Λαπαβίτσα να φαντασιώνονται ότι θα ζωστούν τα φισεκλίκια και θα γίνουν καπετάνιοι του ΕΛΑΣ, είτε η Χ.Α που ονειρεύεται ότι μια μέρα όλοι εμείς οι Αρειοι θα τραγουδάμε θούριους και θα κυνηγάμε μετανάστες. Προφανώς η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν πρόκειται να κρατήσει στις τάξεις της ένα κράτος που είναι κομμουνιστικό ή ναζιστικό. Θα μας σουτάρουν μέχρι να έρθουμε στα συγκαλά μας, όπως είχε κάνει η ΕΟΚ στην επταετία. Το θέμα όμως ενδιαφέρει θεωρητικά, τα κόμματα να ονειρεύονται την ανατροπή του πολιτεύματος δεν διεκδικούν την εξουσία και με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι πιθανότατα να μετέχουν στην όποια κυβέρνηση το δίλημμα απλοποιείται. Το σημαντικό είναι αν την εφαρμογή του προγράμματος πρέπει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ ή η Ν.Δ. Δεν μπορώ να διακρίνω ούτε έναν λόγο για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που πρέπει να το αναλάβει.

Το μεγαλύτερο μειονέκτημά του είναι ότι δεν πιστεύει στην Ευρώπη. Πιστεύει στην Ευρώπη των Podemos και του Μπέπε Γκρίλο, μια Ευρώπη για την οποία ο Αλέξης Τσίπρας φανταζόταν ότι θα είναι ηγέτης της. Σιχαίνεται όμως την υπαρκτή Ευρώπη, η οποία πιστεύει ότι έχει προδώσει το μεσσιανικό έργο του. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει -και το λέει- ότι η υπαρκτή Ευρώπη αποτελείται από εκβιαστές και στην περίπτωση που θα εκλεγεί θα σέρνει τα πόδια του πιστεύοντας ότι έρχεται η νέα αριστερή Ευρώπη των ονείρων του. Τα έσυρε όμως στη διαπραγμάτευση με τα γνωστά αποτελέσματα και δεν χρειάζεται να το ξανακάνει. 

Το δεύτερο μειονέκτημα μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η επιβράβευση του ψέματος. Θα πείτε «και οι άλλοι δεν λέγανε;». Η απάντηση είναι ότι κανένας πολιτικός δεν τόλμησε να πει τόσο πολλά και σαφή ψέματα σε τόσο μικρό διάστημα. Από το σκίσιμο του μνημονίου μέχρι την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και τη σύνθεση μενουέτου για χορό των αγορών με σαντούρι και νταούλι κανένας πολιτικός δεν είχε διανοηθεί να δώσει τόσες υποσχέσεις και να τις πατήσει αυτόματα. 

Ακούστηκε ότι τιμωρία για τον Τσίπρα θα είναι να εφαρμόσει το μνημόνιο που ο ίδιος ψήφισε. Αμφιβάλλω αν καν τον ενδιαφέρει. Το μόνο που τον νοιάζει είναι η κυβέρνηση και μόνο αν τη χάσει θα το σκεφτεί δύο φορές πριν πει το επόμενο ψέμα.