Αντώνης Πανούτσος

Μια σοβαρή κυβέρνηση θα το αγνοούσε ή, αν ήθελε να κάνει τον κόσμο να διασκεδάσει, μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου θα ζητούσε από τη διοίκηση της ΚΕΕΔ να παραιτηθεί και τη θέση της να αναλάβει η διοίκηση της Θεραπευτικής Κοινότητας «Ιθάκη». Η κυβέρνηση όμως ασχολήθηκε σοβαρά.

Προφανώς για να έχει κάτι να ασχολείται, κινητοποίησε την ηγεσία του Αρείου Πάγου, έβγαλε τον Σίμο Κεδίκογλου να πει ότι «η συντριπτική πλειοψηφία είναι προσηλωμένη στη δημοκρατία μας», κύκλους να προβληματίζονται για το ότι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί εκπαίδευαν τη Χρυσή Αυγή και άλλα γεωμετρικά σχήματα να παραλληλίζουν την κίνηση με την αντίστοιχη πριν από έναν χρόνο, όταν Πορτογάλοι είχαν ζητήσει την παραίτηση της δικής τους κυβέρνησης προτού αναγκαστεί να αναλάβει ο Στρατός.

Η κυβέρνηση ξέχασε να προσθέσει ότι στην Πορτογαλία ήταν ο Στρατός που είχε απειλήσει με πραξικόπημα. Να διευκρινίσει ότι δεν μιλάμε για την Ενωση Εφέδρων Αξιωματικών Ελλάδας, αλλά για μισή ντουζίνα στρατόκαυλους υπαξιωματικούς, αξιωματικούς εν αποστρατεία και άλλους τόσους οπλίτες που όχι κυβέρνηση δεν μπορούν να ανατρέψουν, αλλά ούτε σύλλογο γονέων και κηδεμόνων. Επίσης, ότι αν άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων εκπαίδευαν μέλη της Χ.Α. πρέπει να ανησυχούμε γιατί νυχτερινή διαβίωση με δίπλα άσπρη πλαστική καρέκλα αγορασμένη από το Datsun δεν είναι επιπέδου Rangers.

Η ΚΕΕΔ έχει περισσότερο πολιτικό ενδιαφέρον. Στο site της αναφέρει ότι από τον Οκτώβριο του 2011 οι δράσεις της ήταν: 1) Αντιμνημονιακή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος. 2) Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και επίδοση επιστολής στη γερμανική πρεσβεία. 3) Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και επίδοση επιστολής στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 4) Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και επίδοση επιστολής στον πρόεδρο του Αρείου Πάγου. 5) Συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της Ανγκελα Μέρκελ. Η ερώτηση είναι: τα ίδια, μα τα ίδια ακριβώς, δεν έχει κάνει κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τον Καμμένο; Φτάσαμε σε τέτοιον λαϊκισμό που ένας σύλλογος εφέδρων έχει το ίδιο βάθος πολιτικού λόγου με όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Τροφή για σκέψη.

Το κλισέ

Το κλισέ «όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Οταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Οταν κατεδίωξαν τους Τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα γιατί δεν ήμουν Τσιγγάνος. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου» είναι η λόγια εκδοχή τού «μια μέρα θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα σου πάρουν το σπίτι».

Η φοβία

Τα δύο κλισέ αναφέρονται στη φοβία του μέσου πολίτη ότι κάποια στιγμή θα έρθουν τα μόγγολα του ενός ή του άλλου άκρου και τότε θα είναι αβοήθητος. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να έχει  πλησιάσει αυτόν τον μέσο πολίτη, έπρεπε να μην πάρει μέρος στην αντιφασιστική πορεία. Βεβαίως πριν από την πορεία είχε πει ότι οι αφίσες που είχαν την υπογραφή του και καλούσαν σε πορεία στα γραφεία της Χ.Α. ήταν προβοκάτσια, αλλά αυτό δεν έφτανε. Και αν το μήνυμα της αντιφασιστικής πορείας ήταν να φύγουν οι ναζί από τους δρόμους για να τους πάρουν αυτοί που έκαναν τα επεισόδια, η επιλογή δεν έσκιζε.