Αλέξανδρος Κασιμάτης

 Η αιτία δεν είναι μόνον οι περικοπές που έγιναν στις δαπάνες υγείας, αλλά και το γεγονός ότι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης έχει αυξηθεί κατά πολύ ο αριθμός των ασθενών που στρέφονται για θεραπεία στις υποδομές της δημόσιας υγείας.

Ανάλογα απογοητευτική είναι η κατάσταση και στη δημόσια εκπαίδευση. Υπάρχουν δάσκαλοι και  καθηγητές που κάνουν με αυταπάρνηση και υπευθυνότητα  την εργασία τους, όπως και υπάρχουν αυτοί που κάνουν το ελάχιστο δυνατόν «γιατί με τις περικοπές που μας έκαναν και αυτά που κάνουμε, είναι αρκετά». Αξιολόγηση δεν γίνεται, είτε εργάζεσαι, είτε όχι, κανείς δεν κινδυνεύει να απολυθεί, κάθε μήνα  στις 15 και στις 30 ο μισθός είναι στην τράπεζα, οπότε επαφίεται στον πατριωτισμό κάθε εκπαιδευτικού.

Υγεία και εκπαίδευση είναι οι δύο τομείς τους οποίους η αριστερή μας  Κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε στηρίξει ,αν ήθελε πραγματικά να προστατεύσει τους πιο αδύνατους πολίτες. Οσοι έχουν οικονομική δυνατότητα μπορούν να αναζητήσουν και να πληρώσουν ιδιωτικές ιατρικές και εκπαιδευτικές υπηρεσίες. Τα επιχειρήματα  ότι οι δανειστές δεν αφήνουν την Κυβέρνηση να το πράξει, είναι απλώς δικαιολογίες.

Η κατανομή των πόρων είναι αποκλειστική κυβερνητική απόφαση. Αλλά η Κυβέρνηση  προκειμένου  να συγκεντρώνει τις ψήφους των δημοσίων υπαλλήλων, προτιμά να συντηρεί ένα τεράστιο και αναποτελεσματικό δημόσιο με αναρίθμητους οργανισμούς και υπηρεσίες που δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, παρά να κάνει πραγματικές μεταρρυθμίσεις και να  διαθέσει δημόσια έσοδα στην υγεία  και στα σχολεία για να ευνοηθεί η πλειοψηφία των πολιτών. Το πελατειακό κράτος και οι κομματικές ανάγκες επικρατούν του κοινού συμφέροντος. Ο μέσος πολίτης το διαπιστώνει συνεχώς στην καθημερινότητα του και για αυτό αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός αυτών που δεν ψηφίζουν και προτιμούν τον «κανέναν» στις δημοσκοπήσεις.