Καινούργιος Σιμενόν στα βιβλιοπωλεία

Ο συγγραφέας Ζώρζ Σιμενόν δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο Βαλλόνος Βέλγος συγγραφέας ήταν ένας ιδιαίτερα παραγωγικός δημιουργός, αφού δημοσίευσε περισσότερες από 200 νουβέλες και πλήθος μικρότερων έργων και έγινε γνωστός κυρίως από τον ήρωα των αστυνομικών του μυθιστορημάτων, τον επιθεωρητή Ζυλ Μαιγκρέ.

Από τις εκδόσεις Άγρα κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Πεντιγκρή σε μετάφραση Αργυρώς Μακάρωφ. 

Ο Σιμενόν που ως γνωστόν γεννήθηκε το 1903 στη Λιέγη του Βελγίου και πέθανε το 1989 στο Πεντιγκρή αφηγείται την ιστορία της παιδικής του ηλικίας,― τη μικροαστική ανατροφή του, τις δολοπλοκίες της μητέρας του, τον πρόωρο θάνατο του πράου και χαμηλών τόνων πατέρα του, τις καταστροφές του πολέμου. Αυτή η σαν μυθιστόρημα αυτοβιογραφία του αποτελεί το κορυφαίο έργο του και πιθανώς το σπουδαιότερο έργο της βελγικής λογοτεχνίας όπως γράφει ο Luc Sante στην εισαγωγή, ενώ ο ίδιος ο συγγραφέας στο πρόλογο της έκδοσης σημειώνει: «Το Πεντιγκρή είναι ένα μυθιστόρημα, άρα ένα έργο όπου η μυθοπλασία και η αναδημιουργία αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος, γεγονός που δεν μ’ εμποδίζει να αναγνωρίσω πως ο Ροζέ Μαμελέν έχει πάρα πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το παιδί το οποίο υπήρξα ».

Σε κάθε περίπτωση, όπως διαβάζουμε σε ενημερωτικό σημείωμα στο blog των εκδόσεων, «Το Πεντιγκρή είναι το πιο μακροσκελές, το πιο εκπληκτικό, το πιο τολμηρό μυθιστόρημα του Ζωρζ Σιμενόν· είναι το βιβλίο που έχει φτάσει να θεωρείται, ολοένα περισσότερο, ο πυρήνας των σημαντικών επιτευγμάτων του ως χρονικογράφου του σύγχρονου εαυτού και της σύγχρονης κοινωνίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ο Σιμενόν ξεκίνησε να γράφει μια αυτοβιογραφία με θέμα την παιδική του ηλικία στο Βέλγιο. Έδειξε τις πρώτες σελίδες στον Αντρέ Ζιντ, και εκείνος τον προέτρεψε να τις μετατρέψει σε μυθιστόρημα. Το αποτέλεσμα ήταν, σύμφωνα με μεταγενέστερο σχόλιο του ίδιου του Σιμενόν, ένα βιβλίο στο οποίο όλα είναι αληθινά αλλά τίποτα δεν είναι ακριβές. Το Πεντιγκρή ξεκινά στις αρχές του 20ου αιώνα, με την πολιτική αστάθεια και τις τρομοκρατικές επιθέσεις που τον χαρακτηρίζουν, φτάνει ώς το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου το 1918 και αποτελεί μια εποποιία της καθημερινής ύπαρξης σε όλη της τη συγκεχυμένη, ανολοκλήρωτη ένταση και πυκνότητα, μια ιστορία για την ενηλικίωση ενός πρόωρα αναπτυγμένου και περίεργου αγοριού και για την έλευση του σύγχρονου κόσμου».