Εν Μητσικώστα «Ποταμό»

Χειμαρρώδης στον λόγο του, ο Γιώργος Μητσικώστας όταν μιλάει για την περιπετειώδη ζωή του πίσω από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες έχει τη φωνή παραμυθά που σε μαγνητίζει. Χρωματίζει την αφήγησή του πότε με τις φωνές του Παύλου Γερουλάνου, της Λιάνας Κανέλλη ή της Γιάννας Αγγελοπούλου και πότε με αυτές του Κώστα Σημίτη, του Γιώργου Παπανδρέου ή της Αλέκας Παπαρήγα. Απόφοιτος της ΑΣΟΕΕ, που στα φοιτητικά πάρτι έκλεβε την παράσταση και τις καρδιές των κοριτσιών λόγω του ξεχωριστού του ταλέντου, δεν χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ για να θυμηθεί λεπτομέρειες από κάθε φάση της ζωής του αφού ο εγκέφαλός του έχει τις προδιαγραφές ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Μνήμη απειράριθμων Giga και ταχύτατη λειτουργία ανάκτησης δεδομένων.

«Είμαι από τους ανθρώπους που όσο γυρίζω στο παρελθόν με στεναχωρούν κάποια πράγματα. Σχέσεις επαγγελματικές, φιλικές, που δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελα... Σε αυτή τη φάση της ζωής μου κάνω πια την αυτοκάθαρσή μου. Και σε προσωπικό επίπεδο. Ξεκίνησα, για παράδειγμα, πάλι γυμναστική μετά από πολλά χρόνια. Τρέχω, κάνω πιλάτες, διαλογισμό. Πολλοί θα πουν: ‘‘Πάει, αυτός, τρελάθηκε’’. Το μόνο που θέλω είναι να βρω ψυχική γαλήνη. Είχα ξεκινήσει αυτή τη διαδικασία πριν από λίγα χρόνια όταν είχα κάνει εξομολόγηση στον πνευματικό μου, αλλά δεν ήταν αρκετό. Είμαι θεοσεβούμενος, αλλά όχι θεοφοβούμενος. Ανέκαθεν. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που πιστεύουν σε κάτι. Δεν μπορώ τους άθεους, αυτούς που είναι προσκολλημένοι μόνο στην ύλη. Υπάρχει χώρος και για κάτι ακόμα, πιο πνευματικό».
Οι πληροφορίες αυτές με ξαφνιάζουν. Προτού προλάβω να τον ρωτήσω πώς μπορεί και παντρεύει τους εξοντωτικούς ρυθμούς της τηλεόρασης με τη γαλήνη και τη γιόγκα, μας διακόπτει ένα τηλεφώνημα. Το σηκώνει μπροστά μου.

Ο Γιώργος Μητσικώστας ως «Πρωταγωνιστής», μιμούμενος τον Σταύρο Θεοδωράκη

Είναι η Αλκηστις Μαραγκουδάκη του ΣΚΑΪ και κανονίζουν μια συνάντηση. Οπως όμως είχε ήδη προλάβει να μου πει, έχει υπογράψει με το κανάλι Ε συμβόλαιο για δώδεκα εκπομπές και το κλίμα αυτό του καινούριου που τώρα στήνεται -«της παρθενογένεσης», όπως λέει- του αρέσει. Ετσι επιβεβαιώνεται και η αρχική μου αίσθηση ότι ο κόσμος τον είχε πεθυμήσει.  
«Ξεκίνησα στο ραδιόφωνο, στον αντιπολιτευτικό 9,84, το ’88 με το σκάνδαλο Κοσκωτά. Τότε σατίριζα Παπανδρέου, Τσοβόλα, Κουτσόγιωργα και Κοσκωτά. Ημουν πολύ καλός και είχα απήχηση, καθώς οι εκπομπές μου χτυπούσαν αυτό το σάπιο κατεστημένο που είχε αποκαλυφθεί και το οποίο έπρεπε να πέσει για να έρθει κάτι καλύτερο. Οταν η κυβέρνηση άλλαξε, το τότε συστημικό καθεστώς χρησιμοποίησε ξανά τις εκπομπές μου και τη σάτιρά μου αυτή τη φορά στοχευμένα για να ρίξει τον Μητσοτάκη. Εκανα τότε την ‘‘Ωρα του πρωθυπουργού’’. Ηταν μόλις ένα πεντάλεπτο στο οποίο εμφανιζόμουν ως Μητσοτάκης, κι όμως κάποτε σε ένα Υπουργικό Συμβούλιο είχαν πει ότι οι εχθροί της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας που κάνουν κακό στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη είναι τρεις: Κακαουνάκης, Τράγκας, Μητσικώστας. Η επιλογή μου θεωρώ πως ήταν τυχαία. Ετυχε να είμαι εγώ αυτός που βόλευε καλύτερα με το ταλέντο για τις 300 -όπως είχαν μετρήσει οι δημοσιογράφοι- φωνές μου», διηγείται και συνεχίζει:

«Εγώ όμως δεν είχα καταλάβει πώς ακριβώς παίζονται τα μεγάλα παιχνίδια κάτω από το τραπέζι και πόσο εύκολο είναι να αλλάξουν οι ισορροπίες που νομίζεις πως γνωρίζεις. Αρχισα να το καταλαβαίνω όταν κάποια στιγμή ξαφνικά δυσκολευόμουν να βρω δουλειά ενώ ο κόσμος με ήθελε. Δεν είναι τυχαίο πως στα 22 χρόνια παρουσίας μου τα καθαρά χρόνια με εκπομπές στην τηλεόραση είναι μόλις δέκα.



«Τότε δεν είχα καταλάβει πώς παίζονται τα παιχνίδια»
Η πρώτη φορά που βρέθηκα χωρίς δουλειά παρά τη θέλησή μου -μια χρονιά απείχα οικειοθελώς γιατί ήθελα να πάρω, έστω και καθυστερημένα, το πτυχίο μου- ήταν το ’97. Ημουν τέσσερα χρόνια εκτός. Τότε μου το είχαν πει και η Μαλβίνα και η Λιάνα Κανέλλη: ‘‘Σε κυνηγάει το καθεστώς Σημίτη, δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα’’. Και πρόσθετε η Μαλβίνα: ‘‘Εχω μείνει πια μόνο εγώ, μόνη μου, και είμαι σίγουρη ότι θα με κόψουν σύντομα’’. Πάλευα εγώ, αλλά ήταν κλειστές όλες οι πόρτες. Ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, τα πάντα. Επέστρεψα το 2000 ραδιοφωνικά στον ΣΚΑΪ. Εγώ κοιτάω τη δουλειά μου και θέλω να αρέσω στον κόσμο. Κοιτάζω στο προσκήνιο και όχι στο παρασκήνιο. Το 2001 όμως, όταν ξεκίνησα και τηλεόραση στο ALTER μετά από τέσσερα χρόνια, είχαμε τη φρεσκοεκλεγμένη δεύτερη κυβέρνηση Σημίτη. Καθώς μόλις είχαν προηγηθεί οι εκλογές της δεύτερης τετραετίας δεν τους ενδιέφερα πολύ», λέει και κάνει μια μικρή παύση για λίγο τσάι. «Οσο χτυπούσα τον Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ έτριβε τα χέρια του», θυμάται.

«Οταν όμως μετά ήρθε στην εξουσία ο Σημίτης, το 1996, έκανα άλλη μία χρονιά στον ΑΝΤ1, ’96-’97, και μετά πάπαλα. Η σάτιρα δεν έχει νόημα αν δεν είναι απέναντι από την εξουσία. Θυμάμαι, με είχε πιάσει τότε κάποιος που ήξερε πρόσωπα και πράγματα και μου είπε: ‘‘Μη σατιρίζεις τον Σημίτη, τώρα που ανακοινώθηκε ότι πήραμε τους Ολυμπιακούς έχουν δρομολογηθεί κάποια πράγματα που δεν χρειάζεται να γίνεται σάτιρα, κάτσε και συ, ηρέμησε’’. Ο συγκεκριμένος δεν ήταν όμως ένα ηχηρό όνομα ώστε να είμαι σίγουρος ότι ξέρει για τι μιλάει, δεν μπορούσα να καταλάβω ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, ήξερε και ήθελε να με προφυλάξει», διευκρινίζει.

Του ζήταγαν βιογραφικό και demo (!) για πρόσληψη που δεν έγινε ποτέ
«Το ότι κάποιοι με εκδίωκαν και δεν με άφηναν να βρω δουλειά με στεναχωρούσε πέρα από συναισθηματικά και για καθαρά οικονομικούς λόγους. Ο,τι δεν σε σκοτώνει όμως σε κάνει πιο δυνατό. Οι τρόποι που χρησιμοποιούσαν ήταν δόλιοι, ήθελαν και να με σπάσουν και ηθικά. Το βιογραφικό μου και η δουλειά μου ήταν γνωστά. Ετσι, όταν πήγαινα κάπου άρχιζαν τα ‘‘ναι, σε θέλουμε, αλλά κάνε μας ένα demo και θα σε ειδοποιήσουμε’’ ή ‘‘θέλεις να γράφεις στην εφημερίδα ή να κάνεις εκπομπούλα; OK, αλλά βρες μας έναν χορηγό’’, τη στιγμή που όλοι οι άλλοι στο κανάλι δεν είχαν χορηγό. Το αποκορύφωμα βέβαια που μου συνέβη τα τελευταία χρόνια και ήταν μάλιστα το μεγαλύτερο ‘‘παίξιμο’’ ήταν όταν με φώναξαν και μου είπαν: ‘‘Καλώς ήρθες. Πόσα θες, τόσα, OΚ. Σήμερα είναι Παρασκευή, την Τρίτη έλα στον οικονομικό διευθυντή να φέρεις τα απαραίτητα χαρτιά’’. Πανηγυρίζεις εσύ με τους φίλους σου το Σαββατοκύριακο, λες ‘‘επιτέλους, έπιασα δουλειά’’. Και τη Δευτέρα ενώ ετοιμάζεσαι να φύγεις από το σπίτι σε παίρνουν τηλέφωνο, για να μη γίνουν και ρεζίλι, και σου λένε: ‘‘Ξέρετε, μην έρθετε σήμερα γιατί -ξέρω γω- ξεσκονίζουμε τα γραφεία και καρφώνουμε κάτι κάδρα και θα σας ειδοποιήσουμε εμείς πότε να ’ρθείτε’’. Και την ημέρα που ήταν προγραμματισμένη η δική σου εκπομπή, βλέπεις στον αέρα την κυρία Ολγα Σκορδοπούτσογλου να κάνει ό,τι είχες συμφωνήσει εσύ με τα ίδια και περισσότερα χρήματα από σένα. Και εκεί καταλαβαίνεις. Αυτό που εικάζω είναι ότι αυτός που είπε το ‘‘ναι’’ για μένα, κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου κάπου, σε κάποια παρέα, σε κάποιο σκάφος, σε κάποια κρεβατοκάμαρα, ή δεν ξέρω γω πού, το ανέφερε: ‘‘Α, ξέρεις, θα φέρω και τον Μητσικώστα’’ και κάποιος τον αποθάρρυνε λέγοντας ένα εκφοβιστικό ‘‘θα μπλέξεις’’. Ηταν περίεργο γιατί ενώ οι εκπομπές μου είχαν επιτυχία και στην τηλεόραση και στο Διαδίκτυο -το ‘‘Balla Like’’ μάλιστα βραβεύτηκε στα Social Media Awards-, παρ’ όλα αυτά δεν συνέχιζαν άλλη σεζόν. Συγκεκριμένα, για το ‘‘Balla Like’’ μου λέει κάποιος: ‘‘Ξέρεις γιατί δεν συνέχισες; Για δες ποιους μιμήθηκες;’’. Και λέω: ‘‘Ποιος, αυτός;’’, για ένα πρόσωπο φαινομενικά ακίνδυνο. ‘‘Αυτός’’, μου λέει, ‘‘έχει τέτοια δύναμη και εξουσία’’. Η δουλειά μου πάντα κινδύνευε από τους αυλικούς», καταλήγει ενώ θαυμάζω την ηρεμία από την οποία διαπνέεται.

Νότης Σφακιανάκης και Κωνσταντίνος Μπογδάνος είναι από τα νέα hits του Μητσικώστα που σαρώνουν όχι μόνο σε τηλεθέαση αλλά και σε χτυπήματα στο YouTube

«Ημουν λίγο φοβισμένος όταν έκανα τη Γιάννα»
«Ετσι, όταν το 2002 έκανα τη Γιάννα Αγγελοπούλου, ήμουν λίγο φοβισμένος καθώς είχα μείνει τέσσερα χρόνια χωρίς δουλειά. Αποφασίσαμε όμως να το κάνουμε. Με παίρνει τηλέφωνο λοιπόν την επομένη της εκπομπής η ιδιαιτέρα της, η Ζαχοπούλου. ‘‘Ο κ. Μητσικώστας; Η κυρία Αγγελοπούλου θα ήθελε να σας μιλήσει’’, μου λέει. Εγώ είμαι σίγουρος ότι μου κάνουν φάρσα.

Ρωτάω αν συμβαίνει κάτι και μου απαντάει ότι είναι για καλό. Κανονίζουμε να πάω την επόμενη μέρα στα γραφεία του 2004, στις 11 το πρωί. Φτάνω λοιπόν και περιμένω να πεταχτεί από κάπου ο Φερεντίνος. Ανέβηκα πάνω και η Γιάννα όντως με περίμενε. ‘‘Μα είσαι καταπληκτικός. Σε βλέπω’’, μου λέει. Κάτσαμε να μιλήσουμε και έκανε πλάκα ότι θα μου στείλει τον στυλίστα της να μου δείξει καλύτερα το πώς ντύνεται, ήταν άνετη. Αυτό δείχνει απίστευτη εξυπνάδα και σου δίνει κάπως την άδεια να συνεχίσεις τη δουλειά σου με τις ευλογίες της. Κρατήσαμε επαφή και ακόμα μιλάμε σε γιορτές για ευχές και χρόνια πολλά», αποκαλύπτει.

Ενθουσιασμένος με την τεχνολογία
Αν και πια έχει τηλεοπτικό βήμα, δεν παύει να θαυμάζει τον τρόπο με τον οποίο η τεχνολογία εμπλέκεται με ολοένα και πιο «επιθετικό» τρόπο στη μεταφορά της πληροφορίας στα οπτικοακουστικά μέσα. «Στη δεύτερη ‘‘άνυδρη’’ περίοδο ασχολήθηκα περισσότερο με το Διαδίκτυο και την τεχνολογία. Πιο μικρές παραγωγές με χαμηλό κόστος. Μου άρεσε πολύ αυτό που έκανα στην ‘‘Ελευθεροτυπία’’ με το QR code που το σκάναρες και άνοιγε βιντεάκι», λέει με παιδικό ενθουσιασμό. «Πιστεύω στη δύναμη της τεχνολογίας. Και μέσα από την εκπομπή λέω συνέχεια για τη σελίδα μας στο Facebook και το κανάλι μας στο YouTube. Διότι αν έχεις γίνει brand name, δεν έχει σημασία αν έχεις εκπομπή στην τηλεόραση, δεν εξαρτάσαι από κανέναν.

Αυτό ήδη συμβαίνει στην Αμερική και θα έρθει και εδώ. Ευτυχώς, ανέκαθεν ήμουν άνθρωπος που δεν έκανα μεγάλα ανοίγματα, ούτε σπάταλη ζωή. Δεν υπήρξα ποτέ άπληστος. Ετσι είχα μάθει από το σπίτι μου. Δεν ξέρεις ποτέ αν θα τύχει μια στραβή. Μπορεί τη μια στιγμή να έχεις δυο-τρεις δουλειές και την άλλη καμία. Οπότε πρέπει να είσαι λογικός στα έξοδά σου. Και όταν έχεις τις τρεις δουλειές, να μαζέψεις για όταν δεν θα έχεις. Επειδή έχω σπουδάσει και οικονομικά έχω μια ιδέα παραπάνω», μου λέει φανερά περήφανος για το πτυχίο του. Η συζήτησή μας τελειώνει καθώς πρέπει να πάρει τη 16χρονη κόρη του από το σχολείο. Πριν φύγουμε του ζητάω άλλη μία φορά να μου κάνει λίγο... Μητσοτάκη. Ετσι, για γούρι.