H Gen Z, ο κακός φεμινισμός και η ειδωλολατρία του Andrew Tate
Τι και αν ο πρώην kickboxer και ανοιχτά μισογύνης, κατηγορείται για πληθώρα αδικημάτων και εγκλημάτων, η νέα γενιά φαίνεται να παραμένει πιστή στη ρητορική του, απορρίπτοντας την ιδέα του φεμινισμού ως κάτι καλό
8,7 εκατομμύρια followers στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X, κατηγορίες στη Ρουμανία, τις οποίες αρνείται, για εμπορία ανθρώπων, βιασμό και συγκρότηση εγκληματικής συμμορίας για τη σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών, δημόσιες δηλώσεις υπέρ του μισογυνισμού και ένα κοινό υπέρ του που συνεχώς πολλαπλασιάζεται. Αυτή είναι η περίπτωση του Βρετανοαμερικάνου, Andrew Tate, ο οποίος λαμβάνει ιδιαίτερα θετικά σχόλια από μεγάλο μέρος της νέας γενιάς, σύμφωνα με την δημοσκόπηση της Ipsos για το Ινστιτούτο Πολιτικής του King's College του Λονδίνου και το Παγκόσμιο Ινστιτούτο για την Ηγεσία των Γυναικών. Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι το 37% των ανδρών ηλικίας 16 έως 29 ετών θεωρούν τον "τοξικό ανδρισμό" μια μη χρήσιμη φράση, αριθμός περίπου διπλάσιος από τον αριθμό των νεαρών γυναικών που δεν τους αρέσει.
Οι παραπάνω πεποιθήσεις ανήκουν σε ένα μεγαλύτερο ποσοστό, που σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη στο Ηνωμένο Βασίλειο, αντιλαμβάνεται ότι ο φεμινισμός έχει κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Πιο συγκεκριμένα το 16% των ανδρών της γενιάς Z πιστεύει ότι ο φεμινισμός δεν οδηγεί κάπου θετικά. Αυτό το ποσό είναι μικρό, αλλά σίγουρα ανησυχητικό αν σκεφτούμε ότι μεταξύ των ατόμων άνω των 60 ετών, το αντίστοιχο ποσοστό διαμορφώνεται στο 13%. Άραγε αυτό σημαίνει ότι η νέα γενιά απορρίπτει τον φεμινισμό, περισσότερο από ότι η παλαιότερη γενιά;
Κατανόηση της κριτικής της γενιάς Z στον φεμινισμό
Ενώ ο φεμινισμός έχει κάνει σημαντικά βήματα στην προώθηση της ισότητας των φύλων, ορισμένα μέλη της γενιάς Z εκφράζουν αρνητικές απόψεις για το κίνημα, με διάφορους παράγοντες να συμβάλουν σε αυτόν τον σκεπτικισμό. Αν και η γενιά Ζ, που γεννήθηκε μεταξύ των μέσων της δεκαετίας του 1990 και των αρχών της δεκαετίας του 2010, έχει χαρακτηριστεί ως κοινωνικά συνειδητοποιημένη, προοδευτική και τεχνολογικά έμπειρη, ένα σημαντικό τμήμα της, έχει αναπτύξει μεγάλη επιφύλαξη απέναντι στις κυρίαρχες φεμινιστικές ιδεολογίες.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτός ο σκεπτικισμός πηγάζει από την αντίληψη ότι ο φεμινισμός είναι καταπιεστικός και προωθεί τη θυματοποίηση. Επισημαίνουν περιπτώσεις όπου τα φεμινιστικά κινήματα έχουν επικριθεί ότι επικεντρώνονται κυρίως σε ζητήματα που αντιμετωπίζουν ορισμένες ομάδες γυναικών, παραμελώντας τις ποικίλες εμπειρίες εντός του γυναικείου πληθυσμού. Επιπλέον, η άνοδος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει δώσει φωνή σε μια ποικιλία απόψεων, επιτρέποντας στις διαφορετικές φωνές εντός της Gen Z να συσπειρωθούν γύρω από ιδέες που αμφισβητούν τις κυρίαρχες αφηγήσεις. Αυτό έχει ανοίξει το δρόμο για προσωπικότητες όπως ο Andrew Tate, ο οποίος παρουσιάζει μια εναλλακτική άποψη, να κερδίσουν έδαφος μεταξύ των νέων.
Ο ίδιος, πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής του kickboxing, επιχειρηματίας και προσωπικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έχει σήμερα γίνει μια πολωτική φιγούρα στις συζητήσεις γύρω από τους ρόλους των φύλων και την επιτυχία. Ο Andrew Tate έχει κάνει αμφιλεγόμενες δηλώσεις σχετικά με τις ιδιότητες, τους ρόλους και τη συμπεριφορά των γυναικών, έχει εκφράσει σκεπτικισμό σχετικά με την ύπαρξη μισθολογικού χάσματος μεταξύ των φύλων, έχει ασκήσει κριτική στον φεμινιστικό ακτιβισμό, υποστηρίζοντας ότι ορισμένα κινήματα στο πλαίσιο του φεμινισμού επικεντρώνονται σε ζητήματα που θεωρεί ασήμαντα ή άσχετα και έχει κατηγορήσει τις φεμινίστριες για υποκρισία. Παράλληλα εκείνος και ο αδερφός του, Tristan, κατηγορούνται για εμπορία ανθρώπων και σύσταση οργανωμένης εγκληματικής ομάδας με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών, μετά από μακρά περίοδο κράτησης από τη σύλληψή τους τον Δεκέμβριο του 2022 στη Ρουμανία. Ο Andrew Tate κατηγορείται επίσης για βιασμό. Η θρασύτατη και αδιαπραγμάτευτη συμπεριφορά του και ρητορική του έχει βρει απήχηση σε ορισμένα άτομα της Gen Z που τον θεωρούν ως αντίπαλο δέος σε αυτό που θεωρούν ως κουλτούρα θυματοποίησης που διαιωνίζεται από τον κυρίαρχο φεμινισμό.
Κλείσιμο
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η κουλτούρα του “cancel”
Μεγάλο ρόλο στην απόρριψη του φεμινισμού έχουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία έχουν οδηγήσει στην άνοδο της κουλτούρας της ακύρωσης, όπου τα άτομα ντροπιάζονται δημοσίως ή εξοστρακίζονται για αντιληπτές παραβάσεις. Ορισμένοι από τη γενιά Z μπορεί να το θεωρήσουν αυτό ως υπερβολικά τιμωρητικό και αντιπαραγωγικό για τον ανοιχτό διάλογο. Παράλληλα, ενώ πολλοί νέοι συμμετέχουν σε ουσιαστικό διαδικτυακό ακτιβισμό, υπάρχει η αντίληψη ότι ορισμένες εκφράσεις υποστήριξης φεμινιστικών αιτημάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι επιτελεστικές ή δεν έχουν αντίκτυπο στον πραγματικό κόσμο. Αυτή η αντίληψη έχει οδηγήσει σε σκεπτικισμό μεταξύ εκείνων που αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της διαδικτυακής συνηγορίας.
Αυτό, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη δυσπιστία απέναντι στους θεσμούς, συμπεριλαμβανομένων των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, έχει οδηγήσει ορισμένους στη γενιά Z να αμφισβητήσουν τις αφηγήσεις που παρουσιάζουν τα φεμινιστικά κινήματα. Ο σκεπτικισμός απέναντι στη θεσμική εξουσία μπορεί να επεκταθεί σε σκεπτικισμό σχετικά με τα μηνύματα που προωθούνται από φεμινιστικές οργανώσεις.
Επιπτώσεις στον φεμινισμό και την κοινωνία
Αυτό που συμβαίνει μοιάζει περισσότερο με έναν αποπροσανατολισμό από την πραγματικότητα. Για αυτό φυσικά δεν ευθύνεται μόνο ο Andrew Tate, ή παρόμοιες προσωπικότητες. Ωστόσο, το να αγκαλιάζει κανείς φιγούρες όπως ο προαναφερθείσες, οι οποίες έχουν επικριθεί για την προώθηση του τοξικού ανδρισμού και την αγνόηση των προβλημάτων ψυχικής υγείας, μπορεί ακούσια να διαιωνίσει επιβλαβή στερεότυπα και να αποθαρρύνει τις απαραίτητες συζητήσεις για την ψυχική ευημερία.
Επιπλέον η απόρριψη του φεμινισμού από ορισμένους της γενιάς Z μπορεί να συμβάλει ακούσια στη διαιώνιση των ανισοτήτων λόγω φύλου, καθώς ο φεμινισμός, στον πυρήνα του, επιδιώκει να αντιμετωπίσει τις συστημικές ανισότητες και να υπερασπιστεί τις ίσες ευκαιρίες. Η απόρριψη αυτών των προσπαθειών χωρίς την κατανόηση των διαφοροποιημένων στόχων του κινήματος, ενέχει τον κίνδυνο να εμποδίσει την πρόοδο προς μια πιο δίκαιη κοινωνία. Και όσο και αν τα παραπάνω πυροδοτούν τις ανησυχίες μας για το κοινωνικό μέλλον των δυο φύλων, μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν τελικά είναι στο χέρι μας να δούμε αυτό το ποσοστό των νέων που επικρίνουν τον φεμινισμό, να μειώνεται. Είναι απλά ένα σημείο των καιρών ή πρόκειται να εξελιχθεί σε μια τρομακτική πραγματικότητα που αξίες και ιδέες όπως αυτή της ισότητας των δυο φύλων, θα είναι διαπραγματεύσιμες ή ακόμα χειρότερα απούσες;
