«Μισώ τους άντρες»: Το βιβλίο που απαγορεύτηκε στη Γαλλία

Αν η κυβέρνηση Μακρόν δεν είχε θεωρήσει το βιβλίο αυτό ανάρμοστο και δεν είχε προσπαθήσει να το απαγορεύσει, αν η Γαλλίδα Πολίν Αρμάνζ δεν ήταν τόσο εκρηκτική ώστε να οργανώσει αντικυβερνητικό κίνημα και ένα δεύτερο #metoo που σαρώνει από άκρη σε άκρη τη Γαλλία, αν το βιβλίο της δεν προκαλούσε τεράστιο ντόρο στα MME όλου του κόσμου, προφανώς το «Μισώ τους άντρες» δεν θα ήταν εκδοτικό γεγονός. Ενδεχομένως να προοριζόταν για λίγα αντίτυπα και να απευθυνόταν στο εξοικειωμένο με τις προκλήσεις γαλλικό κοινό.

Ωστόσο εξαιτίας της απόφασης ενός μέλους του υπουργείου Ισότητας της γαλλικής κυβέρνησης να ζητήσει την απόσυρσή του, το βιβλίο της blogger, ακτιβίστριας και συγγραφέως Αρμάνζ έκανε ρεκόρ πωλήσεων με απανωτές εκδόσεις σε όλες τις χώρες όπου μεταφράζεται.

Το «Μισώ τους άντρες» αναμένεται να κυκλοφορήσει και στη χώρα μας τον Μάρτιο από τις εκδόσεις Οξύ σε μετάφραση Βασιλικής Κοκκίνου. Οπως μάλιστα δηλώνει η ίδια η συγγραφέας με τον δικό της προβοκατόρικο τρόπο πρόκειται για μια «ωδή στη μισανδρία», αν και ουσιαστικά θίγει όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα που συζητιούνται πλέον και στη χώρα μας, όπως η σεξουαλική κακοποίηση, ο ρεβανσισμός, η πατριαρχία - ακόμα και ο βιασμός.

Ολα ξεκίνησαν όταν τη μέρα της κυκλοφορίας του τον περασμένο Αύγουστο ένας υπάλληλος, ο Ραλφ Ζερμελί, έστειλε ένα μέιλ στον εκδοτικό οίκο όπου ουσιαστικά γνωστοποιούσε την απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει την κυκλοφορία του βιβλίου για «υποκίνηση έμφυλης βίας». Η επικείμενη απαγόρευση και η de facto λογοκρισία πυροδότησε μια σειρά από αντιδράσεις που μετέτρεψαν το βιβλίο σε μείζον ζήτημα για τα γαλλικά Μέσα.

Η κυβέρνηση μετά τα απανωτά δημοσιεύματα και εξώφυλλα αποφάσισε να πάρει πίσω την απόφαση μιλώντας για μεμονωμένο φαινόμενο και για «λανθασμένη πρωτοβουλία ενός ανθρώπου από το υπουργείο Ισότητας των Φύλων». Μέχρι σήμερα το «Μισώ τους άντρες» μόνο στη Γαλλία έχει πουλήσει 25.000 αντίτυπα, ενώ έχουν παραχωρηθεί δικαιώματα μετάφρασης σε 17 γλώσσες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πολύ σύντομα το βιβλίο έγινε αντικείμενο συζήτησης και δημόσιου διαλόγου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα νέο κίνημα #metoo στη Γαλλία με πολλές αποκαλύψεις.



Αποκλειστικά αποσπάσματα

«Ε, λοιπόν, σας το ομολογώ: Μισώ τους άντρες. Ολους; Ναι, όλους. Από ένστικτο, τους έχω πολύ χαμηλά στην εκτίμησή μου. Είναι γελοίο, γιατί προφανώς δεν έχω κανένα λόγο να μισώ τους άντρες. Διάλεξα ακόμη να παντρευτώ έναν και, μέχρι σήμερα, οφείλω να παραδεχτώ ότι τον αγαπώ πολύ.

Αυτή η επιλογή ωστόσο δεν είναι κενή περιεχομένου. Ως αμφιφυλόφιλη, ποιος ξέρει πώς θα ήταν η ζωή μου σήμερα, αν δεν είχα αντιμετωπίσει πολύ νωρίς την ομοφοβία της κοινωνίας και του περίγυρού μου;

Αυτό δεν με εμποδίζει να αναρωτιέμαι γιατί οι άντρες είναι αυτό που είναι. Βίαια πλάσματα, εγωιστές, τεμπέληδες και δειλοί. Και γιατί να είναι κάποιες υποχρεωμένες, επειδή είναι γυναίκες, να αποδεχτούν με χαρά αυτά τα ελαττώματα -μα τι λέω, αυτά τα αποτρίμματα-, τη στιγμή που οι άντρες μάς χτυπούν, μας βιάζουν και μας σκοτώνουν. Boys will be boys. Τα κορίτσια πάλι θα γίνουν γυναίκες και θα μάθουν πώς να τα βγάζουν πέρα μόνες τους, γιατί δεν υπάρχει τρόπος αποφυγής του στενού οράματος του πεπρωμένου μας στην κρυστάλλινη σφαίρα της πατριαρχίας. Ελάτε, είμαστε ικανές να αντέξουμε τις μικρές ιδιοτροπίες τους… με κάθε τρόπο, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Τι σόι γυναίκες θα ήμαστε αν απαλλασσόμαστε από τους άντρες; Οι επιλογές μας: ανικανοποίητες, λεσβίες ή υστερικές. Πέρα από το γεγονός ότι υποτιμούν το γυναικείο ζήτημα, φαίνεται ότι οι άντρες βιώνουν πολύ δύσκολα τη μισανδρία: πρόκειται για μια αβάσταχτη βιαιότητα, ένα απαράδεκτο κακούργημα που μέχρι σήμερα αριθμεί ακριβώς μηδέν θανάτους και μηδέν τραυματίες. Φαίνεται ότι με όλες αυτές τις φεμινιστικές βλακείες #MeToo και όλα αυτά, είναι δύσκολο να είσαι άντρας στην εποχή μας. Δεν ξέρουν πια πώς να ψαρέψουν γκόμενα, πώς να πάρουν το ασανσέρ με τους συναδέλφους τους, πώς να κάνουν φάρσες... Τι δικαιούνται τελικά να λένε και να κάνουν;».

Μισανδρία, όνομα γένους θηλυκού

«Αν κάνω συχνά τον παραλληλισμό μεταξύ μισανδρίας και φεμινισμού είναι επειδή χρειάστηκαν πολλά χρόνια (φεμινισμού) μέχρι να αναπτυχθεί μέσα μου αυτή η εχθρότητα προς τους άντρες, μέχρι να το αποδεχτώ και να μην προσποιούμαι, ακόμα και μπροστά στους άρρενες του περιβάλλοντός μου. Είναι η συνήθης πρακτική του φεμινισμού που επιτρέπει, θαρρώ, να αναπτυχθούν η σιγουριά και η αυτοπεποίθηση, που είναι απαραίτητες για να φτάσεις εκεί. Κερδίζεις σε δύναμη, γιατί οι αριθμοί των βιαιοτήτων που γίνονται στις γυναίκες* έχουν αναλυθεί λεπτομερώς κάτω από ένα κοινωνιολογικό πρίσμα. Συνειδητοποιείς ότι αυτό που αισθανόμαστε όσον αφορά τις σχέσεις μας, οι οποίες συχνά περιορίζονται στην τάξη του πολύ ιδιωτικού και προσωπικού, έχει μια διάσταση πολιτική, έχει έναν χαρακτήρα συστημικό και ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που παραλογιζόμαστε, επειδή τα θηλυκά λατρεύουν να προκαλούν δράματα.

*Αναφερόμαστε στη σωματική βία (επιθέσεις, βιασμοί…) και στη συμβολική βία όπως, για παράδειγμα, η κοινώς αποδεκτή ιδέα ότι οι γυναίκες δεν έχουν το μυαλό και τις απαραίτητες ικανότητες για να γίνουν καλές διευθύντριες.

Σε πολλές φίλες και γνωστές μου, έχω παρατηρήσει ένα παρόμοιο μοτίβο όσον αφορά τη σχέση τους με τον φεμινισμό και τη μισανδρία. Ελάχιστα πολιτικοποιημένες στην αρχή, φεμινίστριες “α λα γαλλικά” (δηλαδή ιδιαίτερα πρόθυμες να αναγνωρίσουν τα προβλήματα ισότητας γυναικών - αντρών στις άλλες χώρες του κόσμου, αλλά με προδιάθεση να πειστούν ότι εδώ στη Γαλλία τα πράγματα είναι καλά και ότι δεν έχουν ιδιαίτερους λόγους να παραπονιούνται), συνεχίζουν να σκαλίζουν, να πληροφορούνται, μέχρι να αγανακτήσουν ειλικρινά για όλα όσα συμβαίνουν αλλού όπως κι εδώ, και να νιώσουν τον θυμό να φουντώνει μέσα τους βαθιά.

Κατά την έρευνά τους, δεν γίνεται να προσπεράσουν το προφανές - το γεγονός ότι οι άντρες και ο ανδρισμός τους είναι πρόβλημα για το σύνολο της κοινωνίας φυσικά, αλλά ιδίως για τις γυναίκες. Τότε αρχίζουν να μισούν τους άντρες. Επειδή δεν υπάρχουν πολλές άλλες λύσεις κι επειδή είναι γνωστή πλέον η βαθιά μετριότητα της πλειονότητας των αντρών, δεν υπάρχει λόγος να τους δίνουμε αξία από προεπιλογή».



Παντρεμένη με έναν άντρα

«Μια μέρα, κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης με φίλες, οι οποίες γούσταραν άντρες που πίστευαν ότι ήταν εξαιρετικοί εραστές, χωρίς ωστόσο να ικανοποιούνται από τους συντρόφους τους, άφησα να μου ξεφύγει το men are trash*. Μία από τις συμμετέχουσες στη συζήτηση μου είπε με λίγα λόγια: “Ε, λοιπόν, φτάνει πια με τις ανοησίες σου! Είναι εύκολο να το λες εσύ αυτό, μπορεί ο άντρας ο δικός σου να είναι κατά τύχη τέλειος! Σταμάτα τις αηδίες”. Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα τι να απαντήσω. Η υποκρισία μου ήταν ολοφάνερη.

*Η φράση σημαίνει “Οι άντρες είναι σκουπίδια”. Αφορμή ήταν η δολοφονία της Νοτιοαφρικανής Καραμπό Μεκοένα από τον φίλο της, ο οποίος αφού τη σκότωσε έκαψε στη συνέχεια το σώμα της. Η φράση χρησιμοποιείται ευρέως στις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων ως απάντηση στην απογοήτευση που προκαλείται από διάφορες πράξεις αντρών που στερούνται σοβαρότητας. (Σ.τ.Μ.)

Είμαι σίγουρη, ωστόσο, πως αν αύριο ήμουν πάλι εργένισσα, θα μου ήταν πολύ δύσκολο να κάνω μια νέα σχέση με έναν άντρα. Δεν θα είχα ποτέ τη δύναμη να ξαναρχίσω από το μηδέν με έναν άγνωστο και θα ήμουν πολύ λιγότερο ανεκτική για πράγματα τα οποία, παλιά, μου φαίνονταν φυσιολογικά, και εξακολουθούν να είναι ακόμη για πολλούς άντρες (και γυναίκες), και τα οποία ο σύντροφός μου κι εγώ έχουμε απορρίψει πια.

Την εποχή που γνώρισα εκείνον που επρόκειτο να γίνει σύζυγός μου, δεν είχα κλείσει ακόμη τα δεκαεπτά και δεν μου είχε περάσει ποτέ από τον νου ότι θα μισούσα τους άντρες. Τους θεωρούσα πολύ σημαντικούς σε ό,τι με αφορούσε. Μόνο η γνώμη τους είχε σημασία. Παρ’ όλα αυτά, έστω κι αν μου επαναλάμβαναν εκατό φορές ότι ήμουν όμορφη (ή έξυπνη, αλλά αυτό μετρούσε λιγότερο), κανένας άντρας εκτός από τον πατέρα μου δεν μου το είχε επιβεβαιώσει. Δεν το πίστεψα, λοιπόν, ούτε για μια στιγμή. Ημουν αρκετά λεπτή, αρκετά καλοντυμένη, μπορούσα άραγε να ελπίζω ότι θα τους άρεσα μια μέρα; Ημουν απόλυτα σίγουρη ότι αυτό δεν θα γινόταν ποτέ και ότι κατά πάσα πιθανότητα θα τελείωνα τη ζωή μου μόνη, χωρίς να γνωρίσω ποτέ τον έρωτα.

Ρομαντικές ιδέες

Με το κεφάλι γεμάτο ρομαντικές ιδέες τις οποίες βάζουν οι μεγαλύτεροι στα μικρά κορίτσια, ήμουν σίγουρα πολύ δραματική, αλλά είχα επίσης την εντύπωση ότι τα αγόρια της ηλικίας μου συμπεριφέρονταν προσποιητά και ζητούσαν σεξ (κάτι που δεν ήμουν διατεθειμένη να δώσω, αλλά αν έπρεπε να περάσω από αυτό για να μη με πετάξουν σαν τρύπια κάλτσα, καλώς), εις βάρος όμως της αγάπης. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με όσα συμβουλεύουν τις κοπέλες, οι οποίες αυτό ακριβώς περιμένουν από τους νέους (δηλαδή, την αγάπη), στους οποίους ωστόσο αποκλείουν τα αισθήματα. Εγώ ήμουν τυχερή, γιατί γνώρισα κάποιον που δεν μου ζήτησε σεξ και ο οποίος δεν φοβόταν να παραδεχτεί ότι αναζητούσε κι αυτός τον έρωτα. Δεν αγαπούσα ιδιαίτερα τον εαυτό μου στα δεκαεπτά και συγχρωτίστηκα με μερικούς απαίσιους τύπους (κι όμως τόσο συνηθισμένους) που μου έκαναν κακό, καμιά φορά χωρίς να το καταλάβω. Σίγουρα δεν ήμουν φεμινίστρια. Η αλήθεια είναι ότι πολλές γνώμες που είχα σχηματίσει δεν μου ανήκαν εντελώς. Το ίδιο είχε γίνει και με τον άντρα μου: ανα-“διαμορφωθήκαμε” μαζί και το όραμά μας για τον κόσμο εξακολουθεί να συμπίπτει.

Δεν αρνούμαι ότι αυτό είναι πλεονέκτημα, αλλά οφείλω να είμαι ειλικρινής: όχι, ο αγαπημένος μου δεν είναι τέλειος. Βέβαια, δεν με βιάζει και δεν με χτυπάει, πλένει τα πιάτα και μου φέρεται με τον απαιτούμενο σεβασμό. Αυτό σημαίνει ότι είναι τέλειος; Ή μήπως είναι κάτι πολύ μηδαμινό; Τόσο χαμηλά είναι τα στάνταρ που οι άντρες μπορούν να τα περάσουν με τόσο μεγάλη ευκολία;

Για να εξηγούμαστε: ούτε κι εγώ είμαι τέλεια, όπως δεν είναι κανείς. Μου φαίνεται ωστόσο ότι οι προσπάθειες που καταβάλλουν οι γυναίκες, για να φαντάζουν πιο αξιαγάπητες στα μάτια των συζύγων τους, σπάνια είναι αμοιβαίες. Αν αρνούμαι να του δώσω το δικαίωμα να είναι μέτριος επειδή είναι άντρας, επειδή έτσι είναι όλοι οι άντρες, το κάνω κυρίως επειδή θέλω να τρέφω για τον εαυτό μου την ίδια εκτίμηση που έχω για όλες τις άλλες γυναίκες με τις οποίες επιθυμώ σχέσεις πραγματικά ισότιμες».

Ειδήσεις σήμερα:

Προκαταβολή σύνταξης: Στις 10 Μαρτίου ανοίγει η πλατφόρμα - Οι όροι και η διαδικασία

Ο καιρός σήμερα: Αίθριος με άνοδο της θερμοκρασίας - Χαλάει την Κυριακή

Ναύπακτος: Σεισμός 3,5 Ρίχτερ