Χρ. Ι. Στεφανάδης

“Με ρωτάτε ποια θα έπρεπε να είναι τα γεωγραφικά σύνορα της Ελλάδος. Σας απαντώ. Τα σύνορα της Ελλάδος εδώ και τέσσερις αιώνες, από την πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, έχουν οροθετηθεί από ακλόνητα δικαιώματα, τα οποία ούτε ο χρόνος, ούτε οι ανυπολόγιστες συμφορές από τους Τούρκους, ούτε η πολεμική κατάκτηση κατόρθωσαν ποτέ να παραγράψουν. Χαράχθηκαν δε αυτά τα σύνορα από το 1821 από το αίμα το ελληνικό, που χύθηκε στις σφαγές των Κυδωνιών, της Κύπρου, της Χίου, της Κρήτης, των Ψαρών, του Μεσολογγίου και στις πολυάριθμες ναυμαχίες και πεζομαχίες, στις οποίες δοξάστηκε τούτο το Έθνος ….. Τα πραγματικά σύνορα της Ελλάδος ήταν εκείνα που περιέγραψε ο Έλληνας γεωγράφος Στράβων:

Από την Πελοπόννησο ως τη Μακεδονία και την Ήπειρο, ως τούς Άγιους Σαράντα, από τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου πελάγους ως και την Μικρά Ασία. Αυτά ήταν τα ιστορικά και φυσικά σύνορα της Ελλάδος, τα οποία οι Έλληνες είχαν ιερό χρέος να διεκδικήσουν. Αυτό το χρέος το ιερό και απαραβίαστο δεν επέτρεπε στην Ελλάδα να περιορίσει ή να σμικρύνει και στο ελάχιστο τα όρια της χώρας της. Αν τα ωμά συμφέροντα των ισχυρότερων χωρών την αναγκάσουν να σιγήσει αυτό το χρέος, τότε οι Έλληνες θα έχουν δικαίωμα να αναρωτηθούν: Άραγε οι μεσίτριες Δυνάμεις φθάνουν στο σημείο να αναγκάσουν τους Έλληνες να εγκαταλείψουν τούς ομογενείς αδελφούς τους στον βάρβαρο οθωμανικό ζυγό; ….. Οι προστάτριες Δυνάμεις, όσο και αν θέλουν να σταματήσουν τον πόλεμο, σύντομα θα καταλάβουν ότι η ειρήνευση τής Ανατολής δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει στερεά και διαρκής αν δεν στηρίζεται στη βάση της γεωγραφικής δικαιοσύνης, και ας μη νομίζουν ότι είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί μονάχα με τη δύναμη των διαπραγματεύσεων! ….. Η Τουρκία δεν γνώριζε και δεν θα γνωρίσει ποτέ τη γλώσσα των διαπραγματεύσεων. Μονάχα με τη δύναμη των όπλων θα μπορούσε να πεισθεί …”
…Περίπου 200 χρόνια μετά …

Μετά από πολέμους, νικηφόρες μάχες αλλά και ήττες, μετά από δικτατορίες και οικονομικές καταστροφές, τα σύνορα της Ελλάδας δυστυχώς παγιώθηκαν σε όρια πολύ μικρότερα από αυτά που ο Έλληνας γεωγράφος από την Μικρά Ασία Στράβωνας περιέγραφε πριν 2000 χρόνια.

Αλλά ακόμα και αυτά τα περιορισμένα σύνορα της πατρίδας μας, μέσα στα οποία ασφυκτυά ο Ελληνισμός, αμφισβητούνται.
Αμφισβητούνται από τους Τούρκους γείτονες που αμφισβητούν τις διεθνείς συνθήκες πού τα καθόρισαν.

Και που έμπρακτα, με φραστικές απειλές αλλά και με στρατιωτικές παραβιάσεις συντηρούν τις απειλές τους.

Αλλά αμφισβητούνται με πιο ήπιο, αλλά εξ ίσου προκλητικό και επικίνδυνο τρόπο, από τους Αλβανούς και από τους Σκοπιανούς γείτονες μας οι οποίοι προβάλλουν συστηματικά θέμα εθνικών τους μειονοτήτων στην χώρα μας.

Το πλέον όμως ανησυχητικό είναι ότι το εσωτερικό μέτωπο, σε αυτές τις προκλήσεις και τις απειλές δεν είναι αρραγές. Ο πολιτικός σχηματισμός που αυτή την περίοδο ευρίσκεται στην κυβέρνηση, κατά την γνώμη μου, αντιμετωπίζει το θέμα με αβάσταχτη χαλαρότητα…

Χαλαρότητα, που πηγάζει ενδεχόμενα από ιδεοληψίες, από ιδεολογία ή ακόμα και από απειρία.

Γιατί, ίσως στο μέλλον η έννοια των συνόρων μεταξύ των λαών να αμβλυνθεί ή ακόμα και να καταργηθεί. Σήμερα όμως, η διαφύλαξη τους είναι ζωτική. Ιδιαίτερα σήμερα , σε μια εποχή που στην περιοχή μας επιχειρούνται από τους ισχυρούς του πλανήτη , πολιτικές και γεωγραφικές ανακατατάξεις…

…Έτος 2015. Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το ανέλυσε η αρμόδια για την μεταναστευτική πολιτική:
-Να είναι ανοικτός ο δρόμος των συνόρων.

-Να περνά όποιος θέλει, αρκεί να δηλώνει πρόσφυγας.

-Να μπορεί να παραμένει επ’αόριστο χρονικό διάστημα στην χώρα μας.
…Έτος 2015. Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Ο σημερινός πρωθυπουργός, κατά την διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση για το προσφυγικό από δημοσιογράφο του γερμανικού περιοδικού “Spiegel” , είπε μεταξύ άλλων «μας έκαναν κριτική ότι δήθεν ανοίξαμε τα σύνορα. Ποια σύνορα; Έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε»;…

Σύνορα όμως, έχει και η στεριά και η θάλασσα. Και τα σύνορα αυτά τα υπερασπίζονταν οι Έλληνες από την αρχαιότητα, όταν χρειαζόταν και με την ζωή τους. Σε αυτά τα σημερινά συρρικνωμένα σύνορα, φωλιάζει μια ιστορία χιλιάδων ετών και ένας λαός που ορμώμενος μέσα από αυτά, έχει απλωθεί σε όλο τον πλανήτη και μεγαλουργεί. Είναι τα εκατομμύρια των ομογενών, που συνεχίζει η πατρίδα να τους πληγώνει, μη δίνοντάς τους το στοιχειώδες δικαίωμα να ψηφίζουν.

Των ομογενών, που δακρύζουν από συγκίνηση όταν μιλούν για την Ελλάδα.. Ένα παράδειγμα από το τελευταίο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. Οι προγονοί που ξεκίνησαν από την Μικρά Ασία, πήγαν στην Αμερική, μετά στο Βέλγιο και δημιούργησαν μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες σοκολατοποιΐας του κόσμου, που εξακολουθεί όμως να είναι Ελληνική. Ο απόγονός τους, πέμπτης γενιάς, μίλησε σε άψογα Ελληνικά. Μίλησε με πάθος για την πατρίδα. Μίλησε με παράπονο για την αδιαφορία της μητροπολιτικής Ελλάδος. Μίλησε για την εγκατάλειψη. Μίλησε για την στέρηση του δικαιώματος ψήφου στους ομογενείς.
Και δάκρυσε…

*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι Καθηγητής Καρδιολογίας