Χρ. Ι. Στεφανάδης

Παρατεταμένη οικονομική κρίση, συνεχιζόμενη βαθιά παραγωγική ύφεση, θεσμική αμφισβήτηση, κοινωνικές αντιπαραθέσεις... Ο πολιτικός χρόνος, συμπυκνωμένος απίστευτα.

Ομαδικές εξαντλητικές κυβερνητικές προσπάθειες σε όλα τα επίπεδα, συμβιβασμοί σε κυβερνητικό και διοικητικό πεδίο, πρωτοφανής ανοχή από τον σφοδρά δοκιμαζόμενο λαό. Με έναν στόχο και για έναν λόγο. Τη σωτηρία της χώρας. Σωτηρία οικονομική, κοινωνική, δημοκρατική και εδαφική.

Σε έναν κόσμο που αλλάζει ταχύτατα, που η οικονομική ισχύς που παραδοσιακά ήταν προνόμιο της Δύσης μεταναστεύει ταχύτατα στην Ανατολή, σε έναν κόσμο που οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, σε έναν κόσμο που φυγόκεντρες δυνάμεις αναπτύσσονται και απειλούν με διάσπαση παραδοσιακά συμπαγή κράτη, καλείται η χώρα μας να επιβιώσει, να αναπτυχθεί, να αποκτήσει τη χαμένη της αξιοπιστία και να δημιουργήσει ξανά. Το κρίσιμο και καθοριστικό ερώτημα είναι ποιες δυνάμεις της πατρίδας μας καλούνται να σηκώσουν κυρίως το βάρος της μάχης αυτής - και κυρίως ποιες δυνάμεις μπορούν να το κάνουν. Το ερώτημα αυτό είναι κρίσιμο, γιατί από την απάντησή του προδικάζεται το αποτέλεσμα της προσπάθειας. Είναι επίσης καθοριστικό γιατί οι όποιες αποφάσεις και δράσεις θα καθορίσουν την πορεία της χώρας στο άμεσο αλλά και στο απώτερο μέλλον.

Μέσα στην κοσμογονική αυτή προσπάθεια που βιώνουμε παρατηρείται για μία ακόμα φορά το θλιβερό φαινόμενο να διαγκωνίζονται με πείσμα στη διατήρηση των προνομίων τους οι ίδιες κοινωνικές, επαγγελματικές και συντεχνιακές ομάδες που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την παρακμή της χώρας. Και να κινδυνεύουν να παραμείνουν για μία ακόμα φορά στο περιθώριο και ανεκμετάλλευτες οι δυνάμεις εκείνες που θα μπορούσαν να συμβάλουν τα μέγιστα στην έξοδο από την κρίση. Οι δυνάμεις αυτές είναι η άλλη Ελλάδα...

Οι βιοτέχνες με όραμα, οι μηχανουργοί, γιατί όχι και οι βιομήχανοι που τόσο μεθοδικά έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση του Λαού. Οι αγρότες που αγωνίζονται με τη μάνα Γη να παράγουν τα διατροφικά αγαθά. Οι ψαράδες που κόντρα στα στοιχεία της φύσης αναδεύουν τον βυθό της θάλασσας για να ζήσουν όχι παρασιτικά... Οι ναυτικοί αλλά και οι εφοπλιστές μας που οργώνουν τους ωκεανούς του πλανήτη συντηρώντας μια λαμπρή ελληνική παράδοση χιλιετιών.
Οι νέοι ταλαντούχοι επιστήμονες που το σύστημα τους κρατάει απέξω και τους οδηγεί στη μετανάστευση της ντροπής...

Ενα παράδειγμα. Εχω έναν φίλο. Είναι ταλαντούχος μηχανικός... Εχει μια μάντρα στα Μεσόγεια όπου ανακατασκευάζει γεωργικά τρακτέρ. Εισάγει από την Ιαπωνία εξαρτήματα ως πρώτη ύλη και τα μεταμορφώνει σε λειτουργικά μηχανήματα - με φαντασία, με απίστευτες ευρεσιτεχνίες, με μεράκι. Τα πουλά σε πολύ χαμηλές τιμές στους αγρότες. Από αυτή τη δραστηριότητα ζουν τρεις οικογένειες. Τον γνώρισα πριν από 20 χρόνια ως ασθενή. Ιδια η μάντρα, ίδιοι οι άνθρωποι, και τότε και τώρα. Κι ο ίδιος αγώνας και η αγωνία για την επιβίωση για 20 χρόνια. Δυσβάστακτα δάνεια, φορολογικές πιέσεις, προσπάθεια για τη μη εξαφάνιση...

Σ’ αυτή τη μάντρα στο Κορωπί πηγαίνω πολύ συχνά. Γιατί εκεί βλέπω την άλλη Ελλάδα. Του μόχθου, της καινοτομίας, της παραγωγικότητας, της δημιουργίας. Και παίρνω δύναμη και ιδέες. Δύναμη γιατί ανακαλύπτω συνεχώς ότι αυτοί που θα μπορούσαν να μας σώσουν είναι ανάμεσά μας. Και ιδέες, γιατί η πρωτόγονη τεχνολογία μπορεί να έχει εφαρμογή παντού...

Τώρα είναι η ιστορική ευκαιρία να ανακαλύψουμε την άλλη Ελλάδα και να τη στηρίξουμε.
Εκεί όπου ακόμα φωλιάζει το ελληνικό δαιμόνιο της δημιουργίας, γιατί, όπως είπε ο μεγάλος φιλόσοφος Εμάνουελ Καντ, η δημιουργία είναι ο καλύτερος τρόπος να απολαμβάνεις τη ζωή.

* Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών