Θέμος Αναστασιάδης

Πώς γίνεται το 70% να (δια)σύρεται από το 30%; Είναι απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό και οφείλεται αποκλειστικά στο δραματικό έλλειμμα ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ που μπορεί να αρπάξει τον ταύρο απ’ τα κέρατα. ΑΥΤΟΙ είναι το πρόβλημα και όχι οι Συριζαίοι, που στο κάτω-κάτω δεν διεκδίκησαν ποτέ δάφνες… θεσμικότητας και αστικής υπευθυνότητας! Αλλωστε τέτοιοι ήταν πάντα, ένα τσούρμο «αριστερομπερδεμένοι» (με 13 επίσημες συνιστώσες κι άλλες 113 κρυφές που περιμένουν αναγνώριση) που δεν τα βρίσκουν ούτε μεταξύ τους. Αρα δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι, ειδικά τώρα που νομίζουν ότι είναι και «καβάλα», σαν το παιδί που μπαίνει πρώτη φορά στο λούνα παρκ της εξουσίας. 

Το πρόβλημά μας, λοιπόν, δεν είναι ο Τσίπρας, είτε πάρει 17% είτε 27%. Δημοκρατία έχουμε, ό,τι νομίζει κάνει. Το θέμα μας είναι το 70% που θέλει να μείνει στο ευρώ αλλά δεν βρίσκει ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ πολιτικούς ηγέτες να ακουμπήσει και να εμπιστευτεί. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, που θυμίζουν τις πιο ζοφερές στιγμές που έχει ζήσει το έθνος κατά καιρούς (ειδικά όταν προεξοφλείται από επίσημα ευρω-χείλη η έξοδός μας από το ευρώ), όπως το 1920-’22, το 1944-’45 και το 1974, δεν έχουν σημασία τα ποσοστά αλλά η δυναμική που μπορεί να προσδώσει ένας ΗΓΕΤΗΣ. Και για να μην πάμε στα παλιά που μας χωρίζουν, υπάρχει το σχετικά πρόσφατο παράδειγμα του Εθνάρχη: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε έρθει στη χώρα όταν η χούντα ήταν ακόμα στην εξουσία και κοιμόταν πολλά βράδια σε διαφορετικά σπίτια μην τυχόν ξυπνήσει και συλληφθεί, παρότι πρωθυπουργός, από κάναν νοσταλγό αξιωματικό. 

Με τη μισή Αριστερά και το... «τσιπρικό» τότε ΠΑΣΟΚ να τον αμφισβητεί σαν… μεταμφίεση της 21ης Απριλίου (τάδε έφη Ανδρέας από Καναδά) και με τον «Αττίλα» να καταλαμβάνει τη μισή Κύπρο κατάφερε: α) να αποφύγει ακόμη χειρότερη εθνική καταστροφή, β) να αποκαταστήσει τη Δημοκρατία, γ) να μας βάλει στην ΕΟΚ! ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΧΕΔΟΝ! Ακόμη και το 1981, όταν η πλειοψηφία των «πασοκοπαρμένων» Ελλήνων θεωρούσε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα λάκκο των λεόντων, ο Καραμανλής ΒΟΥΤΗΞΕ την Ελλάδα από τα πέτα και την έβαλε ΣΗΚΩΤΗ στην Ευρώπη χωρίς να κάνει δημοψήφισμα! Διότι οι «εξυπνάκηδες» Ελληνες μπορεί τότε να έλεγαν «ΟΧΙ» στον… μεγάλο κορβανά, μετά όμως γλεντοκόπησαν από αυτόν για δυο γενιές! 

Με δυο λόγια, γίνουν δεν γίνουν εκλογές, πάρει δεν πάρει ο Τσίπρας ό,τι πάρει, πρέπει να δημιουργηθεί πάραυτα το πανελλήνιο φιλοευρωπαϊκό μέτωπο απέναντι στους «άλλους». Να στείλουμε το μήνυμα στην Ευρώπη, όσο προλαβαίνουμε, ότι και θέλουμε και θα κάνουμε ό,τι πρέπει για να μην πάμε στη δραχμή. Να απομονώσουμε στην κοσμάρα τους όσους θέλουν να μας κάνουν Κούβα ή Σομαλία της Μεσογείου και να πάμε μπροστά και ευρωπαϊκά μ’ όσους έχουν ακόμη λίγο μυαλό στο κεφάλι τους. Ανάμεσα σ’ αυτούς ασφαλώς και πολλά στελέχη και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν το ευρώ αλλά δεν αντέχουν άλλο τη λιτότητα. Και σίγουρα όσοι μιλούν για Ευρώπη και μόνο Ευρώπη θα πρέπει να αναλάβουν να εξηγήσουν στις Τρόικες της Ε.Ε. και στις... Τριάδες του ΔΝΤ ότι με την ανάλγητη και άκαμπτη συμπεριφορά τους έφεραν την άκρα Αριστερά στο 20% και την ακρο-ακραία λαϊκίστικη Δεξιά στο 10%-15% αν τους βάλουμε όλους μέσα. Τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον «έφτιαξε» ο λαός. 

Ο κάθε Σόιμπλε «έφτιαξε» τον λαό και έστειλε ένα 17% στην Κουμουνδούρου. Τα διλήμματα είναι πλέον ξεκάθαρα και πρέπει να τεθούν με ωμή ειλικρίνεια: οι δυνάμεις που πιστεύουν στο ευρώ και στο ότι θέλουμε να ανήκουμε στη Δύση, ΑΠΟ ΔΩ. Οσοι θέλουν να γίνουμε Βαλκάνια ή Μέση Ανατολή, από κει. Να ΞΕΡΕΙ ο κόσμος τι ψηφίζει και τις συνέπειες που θα υποστεί. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΚΑ, ΠΙΑ... Δεν «παίζει» το «δεν γουστάρουμε τη φάτσα του τάδε και ψηφίζουμε για να του τη σπάσουμε». Την περασμένη Κυριακή συνέβη το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ από καραμπόλα, το οποίο προβλέψαμε πρωτοσέλιδα: η ακυβερνησία. 

Σε δύο εβδομάδες και ΠΡΙΝ καν φτάσουμε σε νέες κάλπες, αν στηθούν, θα συμβεί και το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ, με χρεοκοπία εντός ευρώ. Και έπονται... τα χειρότερα. Εκτός κι αν εμφανιστεί ΗΓΕΣΙΑ να μας βουτήξει απ’ τον λαιμό (όπως κάνουν σ’ αυτούς που πνίγονται) και μας κρατήσει με σφαλιάρες στην Ευρώπη όπως έκανε και ο Εθνάρχης. Γιατί αλλιώς δεν καταλαβαίνουμε. Εμπρός, λοιπόν! Εδώ σε θέλω, Κάρολε! Κι εσύ, κύριε Φώτη, δεν είχες ηθικό δίλημμα το «βρώμικο '89» κι έχεις τώρα; 

ΥΓ.: Δεν κρύβω το ότι «δεν πάω» πολιτικά τον Τσίπρα (βασικά ούτε προσωπικά και γιατί είναι νέος, ωραίος, πρώτο όνομα και «βάζελος»). Πιο πολύ από τον ίδιο, όμως, απορρίπτω κάθετα τις ιδέες του και την παράταξή του και υπογράφω ότι θα μας οδηγήσουν «από άποψη» στη χρεοκοπία. Ομως είναι σαφές: ο τύπος δεν είναι ΤΥΧΑΙΟΣ. Αντικειμενικά πρέπει να τον παραδεχτείς γι' αυτό που πέτυχε. Εδώ κάτι συμβαίνει. Είναι πολλοί πια οι εξαθλιωμένοι. Δεν «τρελάθηκαν» όλοι μαζί όσοι τον ψήφισαν. Μάλλον όσοι τον αψήφησαν.