Θέμος Αναστασιάδης

Οσο και να προσπαθήσεις να καταλάβεις με τι μυαλά οι πολιτικοί, οιουδήποτε κόμματος, πιστεύουν ότι στο όλο και πιο σκληρό οικονομικοκοινωνικό αδιέξοδο θα είναι λύση οι εκλογές, δεν βγάζεις άκρη. Μπλοκάρεις, βραχυκυκλώνεις και απορείς: τι βιάζονται τόσο, ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός της δραχμής ή, έστω, της ΒΑΡΙΑΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ; Αφού βλέπουν πως απ’ όποια πλευρά και αν το ψάξεις, όλα δείχνουν περαιτέρω επιδείνωση και ουσιαστικό αδιέξοδο. Τι ζητάνε αυτοί οι άνθρωποι, επιτέλους; Ποια είναι η τελευταία τους πολιτική επιθυμία προτού βγούμε -εξαιτίας των δικών τους λαθών- εκτός Ευρώπης; Να αναδειχτούν σε διαχειριστές της καταστροφής; Να γίνουν ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΕΣ. Κάπως σαν τους δικηγόρους που αναλαμβάνουν την πτωχευτική διαδικασία μιας εταιρείας ή ενός οργανισμού. Δεν θέλω, ειλικρινά, να το πιστέψω. Βιάζονται επειδή δεν καταλαβαίνουν ή βιάζονται επειδή δεν νοιάζονται; Γκουβέρνο να ’ναι κι ό,τι να ’ναι;

Ποιος θα είναι αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ, σου λέει… Και τι να το κάνεις, μεγάλε μου, με το 15%; Μέχρι να το πας στο 25% θα μας έχουν πετάξει και από τα Βαλκάνια. Να γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς, φωνάζει ο άλλος (όχι ο ίδιος, έχω την εντύπωση). Ε, όσοι τον πωρώνουν έτσι, τον οδηγούν στην πυρά μια ώρα αρχύτερα… Από την άλλη μας προέκυψαν και κάτι καινούριες «καραμέλες» όπως… το μπλοκ της Αριστεράς, το οποίο, ξεπερνώντας το 30%, μπορεί, αν συνεργαστούν μεταξύ τους, να γίνει πρώτη δύναμη! Αντε με το καλό για να κάνουμε παρέα με τη Σομαλία και την Υεμένη! Επιτέλους, δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να βγάλουμε τα κομματικά γυαλιά αν θέλουμε να δούμε φως; Μακάρι να διέλυαν τα ρημάδια τα κόμματα ΕΝΤΕΛΩΣ, αναλαμβάνοντας πλέον την ευθύνη για τη συμφορά που προκάλεσαν (όσα κυβέρνησαν), και να δημιουργούσαν, έστω οι ίδιοι, καινούρια. Ετσι, με μια πιο υγιή βάση, θα το συζητούσαμε. ΟΧΙ γκουβέρνο να ’ναι κι ό,τι να ’ναι! Στα σαραντάμερα της κυβέρνησης Παπαδήμου και ενώ φυσικά όχι μόνο δεν έχει πετύχει κανέναν από τους στόχους του, αλλά μάλλον μοιάζει να απομακρύνεται από αυτούς, του βάζουν και δύσκολα από πάνω! Αντε πάλι Ρέππας - Ραγκούσης κατά βάθος για τα ταξί και από πάνω Βορίδης για σαντιγί. Δεν κατάφεραν ούτε να ξεκινήσουν στα σοβαρά την τιμημένη την εφεδρεία και χώνουν το κεφάλι στην άμμο, ισχυριζόμενοι ότι η Ε.Ε. δεν τους έχει ζητήσει ΑΠΤΑ απολύσεις. Μα, άνθρωπέ μου, πόσες φορές θα σου πουν να περιορίσεις τον κρατικό τομέα; Να μη μας λένε μόνο τι να κάνουμε, αλλά πώς θα το κάνουμε, δικαιολογείται ο κλασικότερος εκπρόσωπος του κομματικού κρατικιστικού ΠΑΣΟΚ, το οποίο μας έφτασε εκεί που μας έφτασε. Και ενώ προφανώς συνεχίζουν την κοροϊδία, άρχισαν να ζητάνε και τα ρέστα από τον Παπαδήμο! Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει! Τι δουλειά έχουν οι 30 τουλάχιστον «κολαούζοι» στο κυβερνητικό σχήμα; Μα φυσικά τη δουλειά που όλοι ξέρουμε ότι λατρεύουν να κάνουν: γκουβέρνο να ’ναι κι ό,τι να ’ναι!

Με βάση αυτή τη συλλογιστική, που έχει γίνει δευτέρα ή μάλλον πρώτη φύσις στους Ελληνες πολιτικούς, αναπτύσσονται και οι πλέον παρανοϊκές «στρατηγικές» της μιας νύχτας, που τις βλέπει η μέρα και γελά, όπως το γελοίο σενάριο να καταλήξουν πρόωρα τον Παπαδήμο και να συνεχίσει να κυβερνά το ΠΑΣΟΚ… όπως ήταν, με τον Γ. Παπανδρέου τακτοποιημένο ως πρόεδρο, επίτιμο ή οτιδήποτε άλλο, και κάνα φιλόδοξο θύμα για πρωθυπουργό της χρεοκοπίας. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΓΓΥΗΣΗ για να μην πάρουμε ΟΧΙ… ΔΟΣΗ, αλλά ούτε τα οδοιπορικά μας για Βρυξέλλες μετ’ επιστροφής. Ή το άλλο το «τρελό» πάλι, παλαιοπασοκικής έμπνευσης και αυτό, να πάμε στην κάλπη, να συγκυβερνήσει η «πολυκατοικία» της Δεξιάς για να προλάβει να αναγεννηθεί το νέο εξαγνισμένο «αριστερό» ΠΑΣΟΚ και να επανέλθει πανηγυρικά όπως ο Ανδρέας από το «βρώμικο ’89» στο ’93. Σε άλλη χώρα θα τους είχαν κλείσει ήδη στο φρενοκομείο κι εδώ ακόμη τους καλούν σε πάνελ. Γιατί και το μυαλό κάποιων διαπλεκόμενων είναι στο «γκουβέρνο να ’ναι κι ό,τι να ’ναι»!

Επειδή όμως η προσωπική γνώμη του κάθε δημοσιογράφου δεν μετρά, δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με προβλέψεις του στυλ η ΕΒΔΟΜΗ ΔΟΣΗ θα είναι η ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ και ότι από εκεί και πέρα, βλέποντας οι Ευρωπαίοι τα χάλια μας, θα δρομολογήσουν ΚΑΙ ΤΥΠΙΚΑ τη νέα μας διαδρομή χωρίς επιστροφή. Ούτε καν θα επιχειρηματολογήσω πως έτσι και υπήρχαν στοιχειωδώς υπεύθυνοι άνθρωποι στην εξουσία, θα είχαν ήδη ξεκινήσει μια γιγαντιαία εκστρατεία αποθήκευσης τροφίμων -πολλών τροφίμων και ιδίως φαρμάκων- προτού ξεμείνουμε από συνάλλαγμα. Θα πω μόνο το αυτονόητο: τελευταία ελπίδα για την υλοποίηση της συμφωνίας του Οκτωβρίου και την 7η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΣΗ ήταν η κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον ΠΑΠΑΔΗΜΟ. Ε, πώς διάολο και με πόση... άνεση και αδιαφορία την εξοντώνουν κι αυτή πριν την ώρα της; Ούτε ο Ηρώδης δεν έκανε τόσο συντονισμένη προσπάθεια για να αφανίσει ένα «μωρό» από την κούνια του! Αν είχαν λίγη τσίπα και φιλότιμο, θα μάζευαν από την κυβέρνηση κάθε φιλόδοξο κομματόσκυλο και θα άφηναν δέκα τεχνοκράτες και πέντε πολιτικούς χωρίς περαιτέρω φιλοδοξίες να κάνουν ΑΠΛΩΣ τη δουλειά που μας είπαν ότι θα κάνουν. Ομως… γκουβέρνο να ’ναι κι ό,τι να ’ναι!