Σπύρος Γκουτζάνης

-Ο κ. Μπαλτάκος δεν αποπέμφθηκε, παραίτηθηκε ευγενικά για να μην φέρει σε δύσκολη θέση τον επί 35 χρόνια φίλο του “Αντώνη”.

-Ο κ. Μπαλτάκος δεν αποδοκιμάστηκε από τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του. Δεν υπήρξε καμία επίσημη ανακοίνωση.

-Οι βουλευτές και υπουργοί που βγήκαν στα Μέσα Ενημέρωσης (με προεξάρχοντες τους δημοκρατικών πεποιθήσεων προερχόμενους από τον ΛΑΟΣ κ.κ. Γεωργιάδη και Βορίδη και πάντα σε συνεννόηση με το Μαξίμου) έπλεξαν το εγκώμιο του κ. Μπαλτάκου του και εξήραν την λαμπρή προσφορά του που είχε μία ατυχή στιγμή. Εννοούν προφανώς όχι ότι μιλούσε με τους Χρυσαυγίτες αλλά ότι καταγράφηκε η συνομιλία του.

-Ο κ. Μπαλτάκος ήταν και παραμένει κατά δήλωσή του ΝΔ και γι αυτό δεν διαγράφηκε από το κόμμα.

-Ο κ. Μπαλτάκος δεν αναίρεσε τα όσα είπε στον Κασιδιάρη ούτε κανείς τα διέψευσε.

Βάσιμα συμπεραίνει λοιπόν κανείς ότι ο κ. Μπαλτάκος δεν λειτουργούσε και τόσο ερήμην του πρωθυπουργού. Το πίο πιθανό είναι ότι οι χειρισμοί του ήταν εν γνώσει του πρωθυπουργού αν και όχι τα ραντεβού του και το περιεχόμενο των συνομιλιών. Προκύπτει ότι ο κ. Σαμαράς όταν πήρε την απόφαση να ξεκινήσει τις διώξεις το έκανε με παρέμβαση στην Δικαιοσύνη είτε ευθέως είτε μέσω του “κοντοχωριανού” της κας Κουτζαμάνη υπουργού Δικαιοσύνης και κατά παράβαση των συνταγματικών διατάξεων. Εν ολίγοις δεν θέλησε να προστατεύσει την χώρα και πολύ περισσότερο την Δημοκρατία από το φασιστικό μόρφωμα αλλά να περιχαρακώσει τους ψηφοφόρους του και να σώσει τα εκλογικά του ποσοστά ώστε να μην βρεθεί πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ όπως καθαρά είπε ο κ. Μπαλτάκος στην συνομιλία του με τον Κασιδιάρη και δεν διαψεύστηκε.

Από την στιγμή που έσκασε η υπόθεση το Μέγαρο Μαξίμου επιστράτευσε ολόκληρο τον επικοινωνιακό μηχανισμό για να την συγκαλύψει και να μειώσει τον θόρυβο. Λογικό και αναμενόμενο από πολιτική άποψη. Δεν περιορίστηκε όμως σε αυτό. Η εισαγγελία του Αρείου Πάγου μετά από αίτημα του υπουργού Δημοσίας Τάξεως απαγόρευσε την δημοσιοποιήση προιόντων υποκλοπής.        Αδιαφορώντας για το τι μπορεί να περιέχουν.
Για πρώτη φορά από την Χούντα έχουμε εντολή της Δικαιοσύνης για προληπτική λογοκρισία -υπό το πρόσχημα βεβαίως της παράνομης καταγραφής- κάτι που από το Σύνταγμα ρητώς απαγορεύεται.  Το θέμα λοιπόν για την Δικαιοσύνη -που βέβαια λειτουργεί ανεξάρτητα- δεν είναι να προστατεύσει το δημοκρατικό πολίτευμα αλλά την κυβέρνηση και τον εαυτό της από ενδεχομένως νέες “δυσάρεστες αποκαλύψεις”. Η διάκριση των λειτουργιών τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και από την πλευρά της Δικαιοσύνης γίνεται σύντομο ανέκδοτο.

Δημιουργείται στην κοινή γνώμη η εντύπωση -δικαιώς ή αδίκως- ότι η κυβέρνηση επιστρατεύει όλα τα μέσα για να συγκαλύψει μία συνωμοσία εναντίον της Χρυσής Αυγής. Εν ολίγοις ότι στο όνομα της προστασίας της Δημοκρατίας από την Χρυσή Αυγή η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου καταστρατηγεί την Δημοκρατία. Επιβεβαιώνονται έτσι εκείνοι που από την αρχή έλεγαν ότι το δημοκρατικό πολίτευμα δεν κινδυνεύει από την Χρυσή Αυγή αλλά από την κυβέρνηση η οποία πρώτα εξέθρεψε με την ανοχή της την Χρυσή Αυγή και ακολούθως καταλύει βασικές δημοκρατικές αρχές για να πάρει πίσω τα “κουκιά”.

Προκειμένου να αντιμετωπίσει τις παρενέργειες από την υπόθεση Μπαλτάκου η κυβέρνηση έβγαλε βεβιασμένα τα βαριά χαρτιά της οικονομίας. Ανακοίνωσε τον συμψηφισμό των οφειλών του ΦΠΑ, και επέσπευσε την έξοδο της χώρας στις αγορές που ήταν προγραμματισμένη για αργότερα. Για να δημιουργήσει την εντύπωση με την οποία ευθυγραμμίζονται τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης ότι προκειμένου να διασωθεί η οικονομία ας δολοφονήσουμε τις στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές. Μόνο που ούτε οι οικονομία θα διασωθεί ενώ την Δημοκρατία ήδη την κακοποίησε.