Σπύρος Γκουτζάνης

Το ενδιαφέρον των σεϊχηδων του Κατάρ για επενδύσεις στην χώρα μας κρατάει χρόνια. Το καλοκαίρι του 2008 ο εμίρης Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι είχε πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στον Κάρολο Παπούλια και είχε συναντηθεί και με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Ενώ ο Καραμανλής τον συνόδευε σε κάποια ξενάγηση και ήταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου που του είχαν διαθέσει για τις μετακινήσεις του ο εμίρης του εξέφρασε ενδιαφέρον για μεγάλα πρότζεκτς και του είπε: «Ξέρω ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι μεγάλοι επιχειρηματίες της χώρας» -ανέφερε και ονόματα- «που μπορεί να αντιδρούν αλλά μπορώ να τα κανονίσω μαζί τους».

Ο Καραμανλής μετά την πρώτη έκπληξή του είπε ότι στην Ελλάδα για τα θέματα που συνδέονται με το κράτος κουμάντο κάνει η εκλεγμένη κυβέρνηση. Μάλλον δεν τον έπεισε αφού οι Καταρινοί πριν εκδηλώσουν ενδιαφέρον για τοποθετήσεις σε μία χώρα έχουν κάνει έρευνα και γνωρίζουν πρόσωπα, πράγματα και λειτουργίες. Πέντε χρόνια μετά η μόνη τοποθέτηση που έγινε στην χώρα μας ήταν σε μία τράπεζα και μάλιστα η οι εμίρηδες βγήκαν χαμένοι λόγω του κουρέματος.

Πάντως ειρήσθω εν παρόδω παρότι έχασαν, προτίθενται να βάλουν κι άλλα χρήματα μετά την ανακεφαλαιοποίηση για να διατηρήσουν τα μερίδιά τους. Η Ολυμπιακή, ο Αστακός, το Ελληνικό ήταν μερικά από τα μεγάλα πρότζεκτς στα οποία ήθελαν να συμμετάσχουν και ναυάγησαν. Δεν έκαναν πίσω οι Άραβες ούτε λόγω της γραφειοκρατίας, ούτε λόγω των ακριβών εργατικών, αλλού χάλασαν οι δουλειές και αν κρίνουμε από το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα το ελληνικό κράτος δεν κέρδισε. Ακολούθησαν οι επισκέψεις των παραγόντων της κυβέρνησης Παπανδρέου που τους έταζαν διακρατικές συμφωνίες και λαγούς με πετραχήλια και φυσικά διαψεύστηκαν.

Θα είναι ανέκδοτο αν μετά από μερικούς μήνες επαναληφθούν τα ίδια πράγματα. Οι εμίρηδες ξεκαθάρισαν στον Σαμαρά ότι ενδιαφέρονται για τα μεγάλα πρότζεκτς που έχουν απομείνει, φυσικό αέριο και ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, ηλεκτρισμό, τζόγο, τον  Αστέρα. Το να βάλουν ένα δισ. ευρώ για να χρηματοδοτήσουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις το αντιλαμβάνονται σαν το απαραίτητο «μπαξίσι», να μοιράσουν λίγο χρήμα και να κερδίσουν και την ελληνική κοινή γνώμη, είναι στην κουλτούρα των Αράβων τέτοιες γαλαντομίες.

Αν όμως δεν πάρουν ένα μερίδιο από τις μεγάλες αποκρατικοποιήσεις τότε πολύ απλά θα αποσυρθούν και από τα υπόλοιπα και σαν κλασσικοί Άραβες θα βρουν χίλιους και έναν τρόπους. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να καταλήξει αν θέλει και αν συμφέρει την χώρα να αναπτύξει σχέσεις με έναν παίκτη που διαθέτει χρήματα και δεν είναι επικίνδυνος -πχ δεν επιζητά πολιτικά ή γεωστρατηγικά ανταλλάγματα- ή αν θα προτιμήσει άλλους παίκτες Έλληνες και ξένους. Σε κάθε περίπτωση οι καιροί ού μενετοί.

ΥΓ. Ό,τι δεν έκανε η Ελλάδα το έκανε η Τουρκία που έχει αναπτύξει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις σχέσεις της με το Κατάρ και έχει δημιουργήσει και κοινά επιχειρηματικά σχήματα.