Παν. Μπουσμπουρέλης

Τώρα, καθώς η ευφορία για τις πολιτικές προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν πριν από έναν χρόνο έχει μετατραπεί σε εντεινόμενη δυσαρέσκεια, η κυβέρνηση θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την τακτική και τη στρατηγική της.

Πρώτον, για να μην απειληθεί η μακροχρόνια προσαρμογή της πορείας της χώρας προς την επιστροφή στην ομαλότητα, κάτι που η ίδια προσυπέγραψε με το τρίτο μνημόνιο. Και δεύτερον, για να έχει η ίδια πολιτική υπόσταση διατηρώντας κρίσιμα ποσοστά απήχησης στο εκλογικό σώμα.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να λάβει υπόψη της πολύ σοβαρά τα όσα περί δημοκρατίας η ίδια ευαγγελίζεται και θέτει ως προτεραιότητα στις σχέσεις με τα μέσα ενημέρωσης. Δεν ξέρω πώς θα κρίνει κανείς αυτά που λέει η «FAZ» και την κριτική που της ασκεί. Προσωπικά πιστεύω ότι κατά το παρελθόν ένα μέρος των media, ενθαρρυμένο από το χαμηλό ανάστημα πολιτικών αλλά και από τις διασυνδέσεις του με επιχειρηματικά συμφέροντα, επέβαλε τελικά έμμεσα ή άμεσα όρους στα οικονομικά πράγματα της χώρας, οι οποίοι μπλόκαραν σημαντικές μεταρρυθμίσεις, δημιούργησαν στρεβλώσεις και τελικά συνέβαλαν στη χρεοκοπία.

Οι λεπτές γραμμές της δημοκρατίας, της ελεύθερης έκφρασης και του αντιπολιτευτικού λόγου που συμβάλλουν στην πρόοδο μιας σύγχρονης κοινωνίας όμως πρέπει να γίνονται αντιληπτές από τους πολιτικούς που θέλουν να εδραιωθούν μακροχρόνια και να έχουν ρόλο στην προοδευτική πορεία μιας χώρας. Αλλο «η άμυνα απέναντι στην επίθεση των κίτρινων οκτάστηλων», όπως έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, και άλλο η φίμωση όποιου διαφωνεί. Και φυσικά η ελευθερία της έκφρασης πρέπει να γίνεται σεβαστή σε όποιον μπορεί να πληρώνει τις υποχρεώσεις του και να λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια. Τούτου δοθέντος, η κυβέρνηση, αποκαλύπτοντας τα τερατώδη μεγέθη που βγαίνουν και μόνο από τους ισολογισμούς των λεγόμενων «παλιών», θα πρέπει να προσέξει πάρα πολύ να μην πέσει στη λούμπα της εικόνας ενός απολυταρχικού συστήματος. Γιατί τότε θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα τόσο μέσα όσο και έξω.

Οσον αφορά στις άδειες, είναι πράγματι αξιοσημείωτο πώς ξεκλείδωσαν τόσα εκατομμύρια σε μια περίοδο όπου η στενότητα στα Μέσα έχει τη βάση της στην επιχειρηματική πορεία του κλάδου. Τόσο μεγάλο ειδικό βάρος έχουν στη διαμόρφωση των ισορροπιών και των συμφερόντων σε μια τέτοια οικονομία; Και αν ναι, πώς θα παταχθεί τώρα η διαπλοκή;

Από την άλλη, θα έλεγα ότι το μοντέλο αυτό για τα συμφέροντα του Δημοσίου ίσως θα πρέπει να εφαρμοστεί και σε άλλες ιδιωτικοποιήσεις.

Κατά τα άλλα, η επιστροφή του κουαρτέτου για τη δεύτερη αξιολόγηση θα επαναφέρει το ίδιο γνωστό γαϊτανάκι. Ωστόσο, και εδώ το κυβερνητικό σχήμα ή θα μπει στην ουσία των πραγμάτων και θα μπορέσει να ανακτήσει μέρος του χαμένου εδάφους, γιατί περί αυτού πρόκειται μέχρι τώρα, ή θα συνεχίσει το ίδιο παιχνίδι κέντρου, που δεν εξυπηρετεί όποιον είναι πίσω στο σκορ και η ώρα περνάει. Η ελληνική οικονομία δεν θα βγει έτσι από το σημερινό βάλτωμα και η κοινωνία δεν θα αναπνεύσει. Ταυτόχρονα, οι νέες δυνάμεις που τείνουν να δημιουργήσουν άλλα δεδομένα στο διεθνές περιβάλλον, όπως η κυβέρνηση Βrexit, αλλά και η πιθανή νίκη Τραμπ σε συνδυασμό με μια αμφίβολη εξέλιξη στη διεθνή οικονομία, θα επιδεινώσουν άρδην τις όποιες ευνοϊκές προϋποθέσεις εξασφαλίζει μια Ευρώπη που, φυσικά, δεν μπορεί να εκφράζεται εσαεί από κάποιον κύριο Τουσκ!

Πολυτέλεια για διαπραγματεύσεις χωρίς αντίκρισμα δεν υπάρχει. Και είναι βέβαιο ότι θα απαιτηθεί ανασχηματισμός, ιδιαίτερα στον αναπτυξιακό τομέα της οικονομίας που χρειάζεται σημαντική βοήθεια. Επίσης, αναφορικά με την ατζέντα του φθινοπώρου, πού ακριβώς βρίσκονται τα ζητήματα αναδιάρθρωσης του χρέους και συμμετοχής των ομολόγων στην ποσοτική χαλάρωση; Μήπως πήγαν λίγο πίσω και γιατί; Στην οικονομία υπάρχει πάντα η πολιτική πλευρά που αντιστοιχεί στις διαρθρωτικές αλλαγές, υπάρχει όμως και αυτή που λέει: «Αυτούς τους παίκτες έχουμε, με αυτούς παίζουμε». Μόνο που στο πρωτάθλημα της Ευρωζώνης η διάκριση από τον υποβιβασμό απέχει ελάχιστα.