Παν. Γκρουμούτης

Ο ευρωπαϊκός Νότος φλέγεται από τις αντιδράσεις  των εξαντλημένων – πλέον –  κατοίκων του. Στην Ελλάδα έχουν εξαντληθεί όλα τα πιθανά σενάρια φορολόγησης, «παρέμβασης», περικοπής μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και τα νούμερα ακόμα δεν … ικανοποιούν τους δανειστές.

Στην Ισπανία  το πακέτο μέτρων που ανακοίνωσε η  κυβέρνηση απειλεί ευθέως την  κοινωνική σταθερότητα στη χώρα, «γεμίζει» τις πλατείες αγανακτισμένους  και πάραυτα οι «ειδικοί» δηλώνουν απογοητευμένοι (!) από το εύρος των παρεμβάσεων, εκτιμούν πως δεν είναι ικανές να οδηγήσουν στο «ευκταίο» (;) αποτέλεσμα, τα νούμερα ομοίως δεν βγαίνουν, ενώ μια ματιά μόνο στις τελευταίες εκθέσεις των χρηματοπιστωτικών οίκων δείχνει πως ούτε στα ποσά που θα χρειαστεί η χώρα της Ιβηρικής δεν μπορούν να συμφωνήσουν οι αναλυτές!

Στην Πορτογαλία οι αντιδράσεις των πολιτών ανάγκασαν  την κυβέρνηση να «λειάνει» ελαφρώς  το πακέτο μέτρων και να ρισκάρει την  … οργή των δανειστών της.

Την ίδια ώρα  ακόμα και στη Σλοβενία η κρίση οδηγεί στην ανάγκη διάσωσης, που να θυμίσουμε πως είναι δεδομένη πια για την Κύπρο.

Ενώ την Ιταλία δεν την «ακουμπάει» κανείς, προς το παρόν, γιατί αν αρχίσει να μετράει  ανάγκες και δισεκατομμύρια δεν  μας ξεπλένει ούτε η Μεσόγειος…

Σε περίπου  τρεις εβδομάδες οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ταγοί θα συναντηθούν εκ νέου και θα κληθούν να δώσουν απαντήσεις – ξανά – στις αδηφάγες αγορές. Να τις «πείσουν» ότι μπορούν να διαχειριστούν αποτελεσματικά την κρίση.

Μόνο που  όλα δείχνουν πως οι μαγικές συνταγές και τα «φίλτρα» μας τελείωσαν. Ή σωστότερα ουδέποτε «έπιασαν».

Συνεπώς, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας, τέτοια «παρτίδα δεν την παίζουν ούτε στη φυλακή». Μήπως τελικά να «την κόβαμε» κάπου εδώ,  να πατήσουμε  ένα reset και να το πιάσουμε από την αρχή; Με τα μεταρρυθμιστικά μέτρα και τις επώδυνες αλλαγές να ισχύουν αυτή τη φορά ως προαπαιτούμενα πορείας και όχι ως «φάρμακα» για να επουλωθούν πληγές. Αυτές άνοιξαν, κακοφόρμισαν, τέλειωσαν.

«Κόψτε» το να πάμε γι’ άλλα…