Μπάμπης Κούτρας

Είναι απόλυτα δικαιολογημένο το πολιτικό άγχος  των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου πως, αν οι εκλογές γίνουν τον Απρίλιο, θα οδηγήσουν σε νίκη τις δυνάμεις της Αριστεράς.

Ο καταποντισμός του «μνημονιακού» ΠΑΣΟΚ και η συμμετοχή της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου αλλάζουν τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας. Η δημοσκοπική απογείωση του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της νεοσύστατης Δημοκρατικής Αριστεράς ξεπερνά κάθε πρόβλεψη. Το συνολικό ποσοστό τους κινείται κοντά στο 40% και «ισοφαρίζει» αυτό των κομμάτων της Κεντροδεξιάς. Μέσα στην πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση η Αριστερά έχει τη δική της ιστορική ευκαιρία. Αν θέλει, μπορεί ακόμη και να κυβερνήσει. Η κοινωνία δείχνει έτοιμη να την εμπιστευτεί.

Αυτή ακριβώς η προοπτική φαίνεται πως αντί να συσπειρώνει τις δυνάμεις της Αριστεράς απέναντι στο «αστικό πολιτικό σύστημα» υπονομεύει ακόμη περισσότερο την ενότητά της. Σε διάστημα τριών ημερών το κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα για συνεργασία έγινε η αφορμή μιας νέας σφοδρής σύγκρουσης που ανάδειξε τις διαχωριστικές γραμμές. Οι μεν τον βρίσκουν πολύ «συστημικό», οι δε πολύ αντιευρωπαϊστή και φυσικά Αλέκα Παπαρήγα και Φώτης Κουβέλης είναι δύσκολο να συναντηθούν στη μέση της διαδρομής.

Η αντιπαράθεση μπορεί να μοιάζει εντελώς φυσιολογική για τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Αριστεράς, αλλά απογοητεύει τους πολίτες που για πρώτη φορά από το 1974 εγκαταλείπουν τον δικομματισμό. Αν αυτή δεν είναι η κατάλληλη ευκαιρία που περίμενε η Αριστερά για να πείσει ότι αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, τότε ποια θα είναι; Για μια ακόμη φορά η Αριστερά δυσκολεύεται να κάνει την υπέρβαση. Κερδίζει τον αντίπαλο, η πλειοψηφία της κοινής γνώμης δείχνει έτοιμη να την εμπιστευτεί, αλλά χάνεται ξανά στον δικό της εμφύλιο. Δεν θέλει ή δεν μπορεί να φτάσει στην ενότητα. Τώρα που έχει την ευκαιρία, δεν έχει τους ηγέτες που θα ξεπεράσουν το παρελθόν, τις κομματικές αγκυλώσεις και τις προσωπικές αντιπαραθέσεις ώστε να συμβάλουν στη σωτηρία της χώρας, την οποία λένε πως έχουν αναδείξει ως πρώτη προτεραιότητα.

Η πρόκληση είναι μεγάλη για μια Αριστερά στην κυβέρνηση ή τουλάχιστον στην αξιωματική αντιπολίτευση. Επιβάλλεται να την αξιοποιήσει. Σε διαφορετική περίπτωση θα δικαιώσει όλους εκείνους που τη θεωρούν μέρος του προβλήματος.