Μάκης Πολλάτος

Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις που καταγράφουν ότι τα 3/4 του εκλογικού σώματος δεν θέλουν επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αλλά επιλέγουν να μείνει η Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης. Το σημερινό γκάλοπ της Alco όμως δείχνει ότι το «ναι» έχει ένα μικρό μόλις προβάδισμα έναντι του «όχι» με 1,4%. Τις τελευταίες μέρες η δυναμική είναι υπέρ του «ναι», παρά την σκληρή μάχη που δίνει η κυβέρνηση με όλα τα μέσα να πειθαναγκάσει τους πολίτες να ψηφίσουν «όχι» με το αβέβαιο και μάλλον παραπλανητικό επιχείρημα ότι έτσι θα ενισχύουν τη διαπραγματευτική της θέση για επίτευξη μιας συμφωνίας εντός του ευρώ. 
Όσες από τις αποχρώσεις επί των δηλώσεων των Ευρωπαίων κι αν εξετάσουμε όμως, είναι κοινός τόπος ότι το «όχι» θα εκληφθεί από τους δανειστές σαν μια απόφαση για ρήξη και έξοδο από το κοινό νόμισμα. Κι αφού οι Έλληνες δεν θέλουν δραχμή γιατί το «ναι» σήμερα φαίνεται να συγκεντρώνει 44,8% και το «όχι» 43,4%; 

Τι θα κάνει το υπολογιζόμενο 11,8% των αναποφάσιστων που εν πολλοίς θα καθορίσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Πώς εξηγείται ότι το 61% των ερωτηθέντων καταλαβαίνουν ότι ένα «όχι» εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για έξοδο από την Ευρωζώνη στην οποία 3 στους 4 Έλληνες θέλουν να μείνει η χώρα κι όμως το 43% απορρίπτει τη συμφωνία; 

Εδώ είναι η επικοινωνιακή επιτυχία της κυβέρνησης που έχει περάσει σε ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης την αφελή άποψη ότι η πρόταση των Ευρωπαίων είναι κακή, ενώ η ελληνική είναι... καλή αν και έχει μόνο φορομπηχτικά μέτρα. 

Από την περαιτέρω εξέταση των δεδομένων είναι προφανές ότι στην πλευρά του «όχι» βρίσκονται οι άνθρωποι που έχουν χάσει πολλά λόγω της κρίσης, οι άνεργοι, όσοι είδαν τις επιχειρήσεις τους να πτωχεύουν, οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως αλλά κυρίως όσοι νιώθουν (ή αυθυποβάλλονται ότι είναι) απελπισμένοι νομίζοντας ότι αν η χώρα γυρίσει στη δραχμή το μόνο που έχουν να χάσουν είναι οι... αλυσίδες τους. Ίσως με το «όχι» είναι και όσοι επιδεικνύουν διάθεση να εκδικηθούν την κοινωνία και θέλουν και οι υπόλοιποι που δεν έχουν βιώσει τις συνέπειες της κρίσης να οδηγηθούν στην καταστροφή. 

Αυτό είναι όμως ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος και όλοι (νομίζω) μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι αν ισοπεδωθεί το σύνολο της κοινωνίας οι επόμενες πολλές μέρες (και μήνες και χρόνια) δεν θα είναι καλύτερες, αλλά χειρότερες. 

Πώς πείθεις έναν άνθρωπο που είναι θυμωμένος να καταλάβει ότι στην περίπτωση του «ναι» έχει πολύ σοβαρές πιθανότητες να επανέλθει αλλά στην άλλη απλώς η φτώχεια του θα επιδεινωθεί και τελικώς θα διαιωνιστεί; 

Πώς διαλύεις την αυταπάτη ότι με τη δραχμή όλα θα ξαναγίνουν όπως πριν; 

Ουδείς αντιλαμβάνεται ότι με ένα εξασθενημένο νόμισμα τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο; Πόσο δύσκολο είναι κάποιος να καταλάβει ότι με δραχμή τα χρέη του δεν πρόκειται να διαγραφούν; Πώς να εξηγήσεις στον υποστηρικτή της εξόδου από το ευρώ ότι ήδη τα κρατικά ταμεία είναι άδεια και ότι ο μόνος που δίνει λεφτά στη χώρα είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Τι να πεις σε εκείνον που δεν αντιλαμβάνεται ότι με εθνικό νόμισμα στην πρώτη δυσκολία θα γίνει μια υποτίμηση και μετά ξανά μια υποτίμηση και μια τρίτη (και ξανά και ξανά χωρίς τέλος) με αποτέλεσμα πολύ σύντομα τα λεφτά του να καταντήσουν... Ραχηλιάρικα ακόμη κι αν σε ονομαστικές τιμές πληρώνεται τον ίδιο μισθό ή την ίδια σύνταξη; 

Δεν βλέπετε δίπλα σας; Μέσα σε μια βδομάδα έχουν ξαναρχίσει οι απολύσεις και οι αναγκαστικές άδειες γίνονται τσουνάμι επειδή οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να λειτουργήσουν με κλειστές τράπεζες; 

Δεν αντιλαμβάνεται κάποιος ότι χωρίς συμφωνία με τους Ευρωπαίους για να ανοίξουν ξανά οι τράπεζες πρέπει να κουρευτούν οι καταθέσεις; Νομίζετε ότι αν δεν συμφωνήσει για να έρθει χρήμα από την Ευρώπη η κυβέρνηση θα αποφύγει τον πειρασμό να λαφυραγωγήσει τα 120 δισ. που υπάρχουν ακόμη στα θησαυροφυλάκια των ελληνικών τραπεζών; 

Τι πρέπει να γίνει άραγε για να καταλάβει κάποιος ότι με εθνικό νόμισμα ούτε το χρέος θα διαγραφεί, ούτε και η ΕΕ θα έχει την υποχρέωση να μοιράζει στην Ελλάδα το χρήμα που δίνει τις τελευταίες δεκαετίες; Γιατί δεν είναι αυτονόητο ότι αν υπάρξει συμφωνία και πέσουν στην οικονομία τα 35 δισ. του πακέτου Γιούνκερ η επόμενη μέρα θα είναι σίγουρα καλύτερη και ότι όλοι έχουν να επωφεληθούν ακόμη κι αν το ευρωπαϊκό χρήμα μοιραστεί με τον χειρότερο τρόπο δηλαδή πάλι μέσω των γνωστών... ολιγαρχών;  

Σύμφωνοι, το «ναι» θα φέρει σκληρά μέτρα. Ομως το «όχι» τι νομίζετε ότι θα είναι; Πάρτι κάτω από τα... λεφτόδεντρα; Διαβάστε τις προτάσεις των Ευρωπαίων, συγκρίνετέ τις με το ελληνικό σχέδιο του Τσίπρα. Τα ίδια χρήματα θέλουν να εξοικονομήσουν. Ομως οι δανειστές λένε να μην βρεθούν όλα από φόρους που θα έχουν σίγουρα υφεσιακό αποτέλεσμα και ζητούν να γίνουν και περικοπές δαπανών. Ακόμη κι αν πρέπει να μειωθεί η δαπάνη για συντάξεις (που πρέπει κι όποιος δεν το βλέπει είναι οικονομολόγος για τα μπάζα με απόψεις σαν του εθνικού μας κωμικού υπουργού) γιατί άραγε η κοινωνία δεν απαιτεί το κόψιμο να γίνει από τα ρετιρέ, από τις υψηλές συντάξεις δηλαδή και όχι από τους χαμηλοσυνταξιούχους; Γιατί έστω και τώρα η κυβέρνηση δεν το εισηγείται; Μήπως δεν είναι αρκετά αριστερό να κοπούν οι αποδοχές των υψηλοσυνταξιούχων; Να καταστραφεί η χώρα για το γινάτι του Στρατούλη που μας έχει ζαλίσει ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις γενικώς και αορίστως επειδή θέλει να προστατεύσει τα κεκτημένα των φίλων του στις ΔΕΚΟ που απολαμβάνουν συντάξεις... Μήδα ακόμη και σήμερα;

Μεταξύ των δύο κακών που έχω να διαλέξω προτιμώ το σχέδιο των Ευρωπαίων που τουλάχιστον κόβει κάτι από τις κρατικές δαπάνες. Διότι τα χρήματα για να ξοδεύει το κράτος τα δίνουν όσοι έχουν ακόμη δουλειά. Κι αν βάλεις κι άλλους φόρους στα γονατισμένα από την τρελή φορολογία των τελευταίων ετών συνήθη υποζύγια το πιο πιθανό είναι ότι τα... ζωντανά στο τέλος θα σκάσουν!

Η άποψή μου είναι ότι ακόμη και ο Τσίπρας μέσα του παρακαλάει να πουν «ναι» οι Έλληνες. Διότι όπως σχεδόν ομολόγησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα τρέξει στις Βρυξέλλες να υπογράψει ακόμη και με «ναι» για να μην καταρρεύσει η χώρα. Να πάρει, η διαφορά με τους δανειστές είναι μόλις 60 εκατ. ευρώ (αυτή είναι δηλαδή η απόκλιση της ελληνικής πρότασης από την ευρωπαϊκή) και κάθε μέρα που το κλοθογυρίζουμε χάνονται περίπου 500 εκατ.ευρώ από την πραγματική οικονομία! Έχουμε τρελαθεί τελείως;;; 

Οι ώρες είναι κρίσιμες. Και όλοι μας έχουμε ευθύνη. Σκεφτείτε.  


ΥΓ: Θέλω να πιστεύω ότι ξαφνικά δεν έχει γίνει η εθνική μας φαντασίωση να πάμε μια βόλτα απ' το σφαγείο. Διότι αυτός ο δρόμος δεν έχει επιστροφή.