Γρηγόρης Τζιοβάρας

Δεν τη λες άσχημη ως πρωτοβουλία. Τουναντίον, με τόσα και τόσα που έχουμε ακούσει για το ευπρόσιτο ελβετικό «Ελ Ντοράντο», αισθάνεσαι ίσως και μια εθνική ανάταση. Και, αν είσαι και large τύπος, απευθύνεις και ένα «μπράβο» στην κυβέρνηση για την έγκαιρη ενημέρωση που παρέχει στους πολίτες της. Πόσω μάλλον που αμέσως μετά οι συντάκτες του non paper θύμιζαν, αυτολεξεί παρακαλώ, ότι «είχε προηγηθεί συνάντηση (26/03/2015) με τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά, προκειμένου να υπάρξει επανεκκίνηση και εντονότερη συνεργασία των φορολογικών αρχών των δύο χωρών στο μέλλον».
   
Ακολουθούσε, εν συνεχεία, το σημαντικότερο, το οποίο μπορεί και να αποτελούσε τη δικαιολογία για την έκδοση του περί ου ο λόγος σημειώματος: «Οι ελβετικές αρχές», αναφερόταν, «είχαν εκφράσει τότε την απορία τους για την απουσία ενδιαφέροντος από τις ελληνικές αρχές κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα για εκκρεμείς υποθέσεις Ελλήνων πολιτών κι επιχειρήσεων στην Ελβετία. Όπως αναφέρθηκε στη συνάντηση, μόνο δεκαπέντε αιτήματα συλλογής και διαβίβασης στοιχείων φορολογικού ενδιαφέροντος πραγματοποιήθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση».
   
Κάτι τέτοια ακούν οι Έλληνες και αφιονίζονται με όσους τους κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια. Είναι δυνατόν, σου λέει -απολύτως δικαιολογημένα- ο άλλος, να απορούν (!) οι Ελβετοί για την αδράνεια μας; Πάνω, όμως, που ετοιμάζεσαι να πει «ευτυχώς που ήρθε μια νέα... αμόλυντη κυβέρνηση που δεν θέλει δανεικά από τους εταίρους γιατί διόρισε κοτζάμ υπουργό για την καταπολέμηση της διαφθοράς που θα πάει στην Ελβετία, μαζί με τον «ουάου» Βαρουφάκη και θα επιστρέψουν με τον πακτωλό στο χέρι», έρχεται ο κ. Νικολούδης και μέσα σε ελάχιστα λεπτά της ώρας χαλάει φαντασιώσεις χρόνων και χρόνων.
   
Δεν θα είχε -κατά το γνωστό κλισέ- στεγνώσει, αν ήταν γραμμένο σε χαρτί, το... μελάνι του non paper, όταν, λίγες ώρες μετά την κυκλοφορία του, εμφανίστηκε στη Βουλή, για να απαντήσει σε ερώτηση του χρυσαυγίτη Η. Κασιδιάρη για τη λίστα Λαγκάρντ, ο υπουργός Επικρατείας, ο οποίος για περισσότερο από 15 χρόνια ασχολείτο ως εισαγγελικός λειτουργός, από διάφορα πόστα, με την καταπολέμηση της διαφθοράς και ειδικότερα με το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, φθάνοντας μέχρι τη θέση του επικεφαλής της ανεξάρτητης αρχής για την αντιμετώπισή του, θέση την οποία κατείχε μέχρι τη μέρα που η νέα κυβέρνηση του έδωσε υπουργικό θώκο.

«Ο έλεγχος της λίστας Λαγκάρντ είναι, καταρχήν, εξαιρετικά δύσκολος, δεδομένου ότι η Ελβετία θεωρεί ότι με παράνομο τρόπο έφυγαν αυτά τα στοιχεία από τη συγκεκριμένη τράπεζα και αρνείται να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία», είπε αυτολεξεί ο τέως εισαγγελέας και νυν κυβερνητικός αξιωματούχος που –προς τιμήν μου- ουδόλως επηρεάστηκε από το απροκάλυπτο –μάρτυς μου τα πρακτικά της Βουλής…- γλείψιμο που του είχε ρίξει νωρίτερα ο προφυλακισμένος ακόμη χρυσαυγίτης.

Δεν περιορίστηκε, μάλιστα, σε αυτή τη γενικόλογη διαπίστωση ο κ. Νικολούδης, αλλά θέλησε να γίνει σαφέστερος προσθέτοντας: «Ακούστε, το να επιχειρήσει κάποιος φορολογικό έλεγχο στηριζόμενος μόνο στη λίστα Λαγκάρντ ή βλέποντας τη κεχωρισμένα και μεμονωμένα –ή τη λίστα Λαγκάρντ ή τη λίστα Λουξεμβούργου ή οποιαδήποτε άλλη θέλετε, τη λίστα Νικολούδη, που είπανε κάποια φορά, που περιλαμβάνει τα εμβάσματα που έφυγαν από εδώ και πήγαν στο εξωτερικό– είναι, λοιπόν, περίπου βέβαιο ότι θα καταλήξει σε λανθασμένα συμπεράσματα. Γιατί έχεις μόνο το δέντρο και δεν βλέπεις το δάσος».

«Ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης και αξιοποίησης αυτής της λίστας είναι μαζί με άλλα στοιχεία να τη συνεκτιμήσεις», συνέχισε ο πολύπειρος σε θέματα αντιμετώπισης της διαφθοράς υπουργός. «Να βρω, για παράδειγμα, αν ο Χ ελεγχόμενος έχει πόσα σε μία ελληνική τράπεζα, πόσα σε άλλη ελληνική τράπεζα, πόσα χρηματιστήριο κλπ., μαζί να βρω αν συναντάται και στη λίστα Λαγκάρντ, που σημαίνει ότι έστελνε χρήματα έξω, και αυτή η συνολική εικόνα είναι η μόνη εικόνα που μπορεί να αντιπαραβληθεί με το τι δήλωνε όλα τα προηγούμενα χρόνια και να σου δώσει τη διαφορά. Αν κοιτάξεις μόνο την εικόνα, δεν είναι απλώς άτοπο, είναι λάθος».
   
Εν ολίγοις, με την τοποθέτηση του κ. Νικολούδη κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το παραμύθι ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ζητούσαν στοιχεία, τα οποία τάχατες ήταν διατεθειμένοι να δώσουν οι Ελβετοί. Άλλωστε, αν κάποιος ήταν αρμόδιος να ζητήσει τέτοια στοιχεία, αυτός δεν ήταν άλλος από τον επικεφαλής της αρμόδιας αρχής για το ξέπλυμα χρήματος, δηλαδή ο κ. Νικολούδης, ο οποίος μόνον για αβελτηρία δεν μπορεί να επικριθεί, αν κρίνουμε και από την απόφαση υπουργοποίησής του. Κατέρρευσε επίσης και η εξαπάτηση των πολιτών ότι δήθεν δεν έχει λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας επειδή δεν διερευνήθηκε η λίστα Λαγκάρντ. Και μαζί κονιορτοποιήθηκαν από τον καθ΄ ύλην αρμόδιο οι… ψεκασμένες γελοιότητες ότι την έρευνα εμπόδιζε η εμπλοκή συγγενικών προσώπων ή συνεργατών πρώην πρωθυπουργών.
   
Αργότερα ή γρηγορότερα, να είστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή θα σκάσουν και άλλες προσφιλέστατες «φούσκες» με τις οποίες απατεώνες της πολιτικής παραπλανούν τους Έλληνες πολίτες: Από τις –υποτιθέμενες- υπέρογκες εισπράξεις («ήμουνα νιος και γέρασα», ακούγοντας γι΄ αυτές)  που θα προέλθουν από την πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου καυσίμων έως τις αυταπάτες ότι θα αλλάξει δια μιας η μοίρα του τόπου με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων (ναι, αυτών που έσπευσε να παραχωρεί κατά... 70% στους Αμερικανούς ο γαλαντόμος υπουργός Αμύνης που πρόλαβε και βρήκε και λεφτά για απευθείας αναθέσεις οπλικών συστημάτων…). Και από τα κέρδη που θα αποκομίσουμε (εκεί που κανείς άλλος δεν τα κατάφερε) με την επιτροπή λογιστικού  ελέγχου του δημοσίου χρέους έως τις γερμανικές επανορθώσεις που τις διεκδικούμε… σθεναρά όταν είμαστε μεταξύ μας αλλά λέμε ότι είναι «πρωτίστως ηθικό» ζήτημα όταν μιλάμε σε διεθνές ακροατήριο...