Γρ. Νικολόπουλος

Μπορεί εμείς οι Ελληνες να αναρωτιόμαστε ποια λύση θα επιλεγεί τελικά για τη διαχείριση του χρέους μας και αν θα καταλήξουμε σε επιλεκτική χρεοκοπία ή σε κάποιου άλλου είδους χρεοκοπία, όμως η πραγματικότητα είναι ότι το ελληνικό πρόβλημα πλέον δεν απασχολεί τους Ευρωπαίους. Το ενδιαφέρον τους έχει μετατεθεί στο ιταλικό πρόβλημα, το ισπανικό και τελικά στο ευρωπαϊκό πρόβλημα χρέους.

Η λύση που θα εφαρμοστεί στην Ελλάδα θα είναι η ίδια που θα εφαρμοστεί και στην Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και το Βέλγιο αρχικά και ίσως σε άλλες υπερχρεωμένες χώρες που θα εμφανιστούν στο μέλλον. Μιλάμε δηλαδή για ένα πρόβλημα χρέους που ξεπερνά συνολικά τα 4,5 τρισ. ευρώ και όχι για το «μικρό» ελληνικό πρόβλημα των 340 δισ. ευρώ. Συνεπώς η λύση δεν μπορεί να είναι ούτε δάνεια, όπως ήταν μέχρι σήμερα για την Ελλάδα, ούτε υποθήκες της κρατικής περιουσίας. Αυτά τελείωσαν προτού ακόμη αρχίσουν. Ούτε επιλύουν το πρόβλημα του χρέους ούτε εξασφαλίζουν χρηματοδότηση των οικονομιών. Και, κυρίως, δεν υπάρχουν τα λεφτά για τέτοιου είδους δάνεια.

Η Ευρώπη λοιπόν έχει δυο επιλογές: ή θα αφήσει την Ελλάδα και τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες να χρεοκοπήσουν και θα διαλυθούν το ευρώ και η ευρωζώνη ή θα εγγυηθεί η ευρωζώνη όλα τα ευρωπαϊκά ομόλογα. Δηλαδή για κάθε εθνικό ομόλογο θα υπάρχει ευρωπαϊκή εγγύηση. Με λίγα λόγια, δεν θα δανείζεται η Ελλάδα, θα δανείζεται η Ευρώπη για λογαριασμό της Ελλάδας και κάθε άλλης χώρας μέσω ευρωομολόγων.

Τη διάλυση δεν τη συζητάνε καν -προς το παρόν-, το ευρωομόλογο δεν το θέλουν ακόμη. Και γι’ αυτό οι Ευρωπαίοι θα καταλήξουν σε μια ενδιάμεση λύση: στην έκδoση ομολόγων (ονομάζονται τύπου Brady) από κάποιον θεσμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή τον μηχανισμό EFSF. Τα ομόλογα αυτά θα πρέπει να αντικαταστήσουν τα ελληνικά, τα ιταλικά και όλα τα άλλα ομόλογα των υπερχρεωμένων χωρών. Για να γίνει, όμως, αυτή η έκδοση ομολόγων από τον μηχανισμό, θα πρέπει ο μηχανισμός να έχει χρήματα, δηλαδή αντίκρισμα. Και μπορεί να μην υπάρχουν τόσα χρήματα στην Ε.Ε, υπάρχουν όμως εγγυήσεις. Δηλαδή θα πρέπει η Ευρώπη συνολικά, οι χώρες της ευρωζώνης, να εγγυηθούν τα ομόλογα του μηχανισμού. Και οι εγγυήσεις που θα καλύψουν αρχικά το πρόβλημα, αν χρειαστεί να πληρωθούν, θα οδηγήσουν σε μαζικό τύπωμα χρήματος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Μόνο έτσι λύνεται αυτό το πρόβλημα εφόσον η ολιγωρία και η στενοκεφαλιά της Ε.Ε. το άφησαν να μεγεθυνθεί σε ανεξέλεγκτα όρια.

Οσον αφορά στην Ελλάδα, δεν υπάρχει πλέον κάτι που μπορεί να κάνει ούτε η κυβέρνηση ούτε κανένας άλλος. Παρόλο που δεν το έχουμε ανακοινώσει επίσημα, όλοι γνωρίζουν ότι έχουμε πτωχεύσει. Πληρώνουμε ακόμη τα ομόλογά μας, αλλά τα πληρώνουμε με δανεικά. Αν οι Ευρωπαίοι σταματήσουν να μας δανείζουν, θα πτωχεύσουμε και επισήμως. Συνεπώς, αυτοί που μας δανείζουν για να πληρώσουμε και δεν μας αφήνουν να πτωχεύσουμε, είναι αυτοί που θα πάρουν και τις αποφάσεις για το τι θα κάνουν με μας. Και μπορεί ο πολιτικός κόσμος να διατυμπανίζει ότι φέτος δεν θα πάει διακοπές, αλλά είναι πλέον αργά. Διακοπές δεν έπρεπε να πηγαίνουν τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα μπορούν να πάνε, και μάλιστα σε μόνιμες διακοπές. Η διακυβέρνηση της χώρας έχει ήδη περάσει στους ξένους.