Πριν από 3 χρόνια στις 31/7/2018 έγραφα σε ένα άρθρο μου με τον τίτλο η Ελλάδα χρειάζεται Ηγέτη τα κάτωθι. «Ο ηγέτης μας θα πρέπει να ενθαρρύνει τη συμμετοχή των πολιτών! Είναι τυχαίο ότι σήμερα πάνω από 50% δεν ψηφίζουν; Είναι τυχαίο ότι οι νέοι γυρνούν την πλάτη στην πολιτική;
Ξέρω ότι το άρθρο μου θα βρει πολλούς υποστηρικτές , αλλά και πολλούς πολέμιους.
Την Δευτέρα , Τρίτη και Τετάρτη που μας πέρασε, η Χώρα μας δοκιμάστηκε σε όλα τα επίπεδα. Από την μία η χειρότερη κακοκαιρία από το 2002, και από την άλλη η- με μεγάλες δυσκολίες -έναρξη εμβολιασμών της Astra Zeneca. Προσωπικά όπως εκατοντάδες συμπολίτες μου, ταλαιπωρήθηκα. Έμεινα χωρίς ρεύμα για δώδεκα ώρες, ο εμβολιασμός μου ακυρώθηκε λόγω της κακοκαιρίας, ακύρωσα κάποιες επαγγελματικές συναντήσεις, παρέμεινα σπίτι για πάνω από 60 ώρες.
Στις 8 Ιουλίου του 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε πρωθυπουργός. Μετά από περίπου 550 ημέρες διακυβέρνησης ο ελληνικός λαός -σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις- τον εμπιστεύεται ακόμα πιο πολύ απ’ ό,τι όταν ανέλαβε πρωθυπουργός. Τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η χώρα όχι μόνο δεν τον αποδυνάμωσαν, αλλά -σε αντίθεση με τη μέχρι τώρα πρακτική- τον ενδυνάμωσαν. Φαίνεται ότι κάτι κάνει πολύ σωστά. Ενώ η αντιπολίτευση κάτι κάνει πολύ λάθος. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ισχύει το γνωμικό που χρησιμοποιεί ο Σοφοκλής στην «Αντιγόνη»: «Αρχή άνδρα δείκνυσι». Σε ελεύθερη μετάφραση ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται.
Το πιο εύκολο -αλλά και συνάμα εξουθενωτικό- είναι να παρακολουθεί κάποιος καθημερινά τις ειδήσεις.
Σε λίγες ημέρες αφήνουμε πίσω μας το 2020 -μια χρονιά που πολλοί την αποκαλούν η χειρότερη χρονιά- και μπαίνουμε στο 2021. Ολοι μας είμαστε πολύ κουρασμένοι -ακόμα και εξουθενωμένοι-, πολλοί έχουμε δυστυχώς χάσει κάποιον συγγενή, φίλο ή γνωστό από τον κορωνοϊό, τα οικονομικά της πλειονότητας των Ελλήνων είναι σε δύσκολη κατάσταση - αν και οι καταθέσεις στις τράπεζες έχουν αυξηθεί κατά 15 και πλέον δισ. ευρώ. Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς επιδεινώνουν τις ψυχολογικές δυσκολίες. Καλή η τεχνολογία, αλλά ευχές και κάλαντα μέσω τηλεδιάσκεψης φαντάζει και είναι τόσο απρόσωπο.
Οι πιο πολλοί από εμάς έχουμε γνωστούς ή και οικογένεια που εργάζονται στο εξωτερικό.
Πριν από μερικές μέρες δόθηκε στη δημοσιότητα το Σχέδιο Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία ή, με άλλα λόγια, το Σχέδιο Πισσαρίδη.
Η ταχύτητα με την οποία παράγονται την εποχή που ζούμε οι ειδήσεις είναι απίστευτη.
Η κατάσταση με τον κορωνοϊό στην Ευρώπη είναι πολύ ανησυχητική. Ολοι οι πρωθυπουργοί μέσω διαγγελμάτων ανακοινώνουν όλο και πιο αυστηρά μέτρα. Η Ευρωπαϊκή Ενωση μιλάει ήδη για την ανάγκη καλύτερου συντονισμού μεταξύ των κρατών-μελών. Στην Ελλάδα η επανεμφάνιση του κ. Τσιόδρα σημειολογικά λέει πολλά. Μας θυμίζει ότι «έχουμε δύσκολο Δεκέμβριο, ίσως και δύσκολο Ιανουάριο, αλλά τότε με την ελπίδα του εμβολίου δεν χάνουμε την ελπίδα μας, εξακολουθούμε να παλεύουμε ως πολίτες, η ζωή μας συνεχίζεται, με δύσκολο τρόπο, αλλά χωρίς να φτάνουμε στο απαγορευτικό», σημείωσε. «Κοιτάμε να έχουμε όσο το δυνατό πιο ανεκτά μέτρα, να αποφύγουμε το lockdown - το lockdown είναι η τελευταία των τελευταίων επιλογή σε όλη την Ευρώπη», συμπλήρωσε. «Εμείς τονίζουμε τι πρέπει να γίνει, αλλά δεν μπορούμε να μπούμε στην προσωπική επιλογή του καθενός. Είναι η ώρα της συνείδησης, τώρα πρέπει να μιλήσει η φωνή της, είναι η ώρα να μιλήσουν οι καρδιές. Αυτή τη στιγμή δεν μετρούν τα δικά μου λόγια, αλλά η επιλογή ελευθερίας του καθενός».
Ζούμε σε εποχή μεγάλης αβεβαιότητας. Ο μέσος όρος των ημερήσιων κρουσμάτων κορωνοϊού στην Ευρώπη αγγίζει περίπου τις 100.000. Τη μεγάλη ανησυχία του για την κατάσταση λόγω της πορείας της πανδημίας εξέφρασε ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την Ευρώπη Χανς Κλούγκε. «Η εν εξελίξει επιδημιολογική κατάσταση στην Ευρώπη προκαλεί μεγάλη ανησυχία. Οι καθημερινές καταγραφές κρουσμάτων αυξάνονται, το ίδιο και οι εισαγωγές ασθενών στα νοσοκομεία. Ο COVID-19 αποτελεί την πέμπτη αιτία θανάτου, ενώ έχουμε φτάσει πλέον στο όριο των 1.000 θανάτων ανά ημέρα», είπε ο κ. Κλούγκε.
Αν ρωτήσουμε έναν πολίτη ποιες κατά τη γνώμη του είναι οι ΔΕΚΟ, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αναφερθεί στην ΕΥΔΑΠ, στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ, στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, στο μετρό, καθώς και στα λεωφορεία και μερικοί μπορεί να αναφερθούν και σε δυο-τρεις ακόμα. Είμαι σίγουρος ότι κανένας πολίτης δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν πάνω από 100 ΔΕΚΟ οι οποίες αποτελούν επιχειρήσεις και οργανισμούς που ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο ή σε κάποιο ποσοστό ελέγχονται από αυτό. Ο δε ορισμός των ΔΕΚΟ είναι Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να είναι Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας.
Σε λίγες ημέρες μπαίνουμε στον Οκτώβριο. Ο κορωνοϊός δυστυχώς έχει ξαναμπεί πολύ δυναμικά στην καθημερινότητά μας και δεν μας ξέχασε. Τα καιρικά φαινόμενα μας θύμισαν ότι -όσο και να μην το θέλουμε- μπαίνουμε σιγά-σιγά στον χειμώνα, οι γείτονές μας καθημερινά μας υπενθυμίζουν την ανάγκη να ενισχύσουμε τις αμυντικές μας δυνατότητες και τις στρατηγικές μας συμμαχίες.
Kατά τη διάρκεια των φετινών καλοκαιρινών διακοπών παρέμεινα, όπως πάρα πολλοί γνωστοί μου, στην Αθήνα.
Ο φετινός Αύγουστος διέψευσε κατηγορηματικά την περιβόητη θεωρία ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις. Η κλιμάκωση της κρίσης με τους Τούρκους, η επέλαση του κορωνοϊού, που ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια καταγεγραμμένα συμπτώματα σε όλον τον πλανήτη, η τραγωδία στον Λίβανο, οι έντονες βροχοπτώσεις μέσα στον Αύγουστο, που δυστυχώς κόστισαν τη ζωή σε συμπολίτες μας στην Εύβοια, η μεγάλη συζήτηση για το πλάνο Πισσαρίδη, η αλά Παπαθεμελή απαγόρευση διασκέδασης μετά τις 12 το βράδυ σε μαγαζιά σε 15, κυρίως, τουριστικά μέρη της Ελλάδος, η μεγάλη μεταγραφή του Κώστα Τσιμίκα στην πρωταθλήτρια Αγγλίας και Ευρώπης Λίβερπουλ αντί πολύ μεγάλου ποσού, ο τελικός του Champions League στα τέλη του μήνα χωρίς θεατές, είναι μερικές από τις πολλές ειδήσεις του φετινού Αυγούστου. Καθένας από εμάς λοιπόν βιώνει τη δική του ανασφάλεια. Ανάλογα με τον χαρακτήρα του, τις αντιστάσεις του, την ηλικία του, τα βιώματά του, την πληροφόρησή του, αλλά και την κοινή λογική. Οι ανασφάλειες αφορούν την υγεία μας -βλέπετε, ο κορωνοϊός αποδεικνύεται πολύ σκληρός παίκτης-, την οικονομία μας, την πρόοδο των παιδιών μας, αλλά και το μέλλον της Ελλάδας μας που σε πείσμα των καιρών αντιστέκεται, το πολεμάει και παρά τα 10 συναπτά έτη κρίσης προσπαθεί.
Εκατόν πενήντα ημέρες μετά την άφιξη του κορωνοϊού και με την παγκόσμια οικονομία -αλλά και υγεία- να υφίσταται μεγάλες πιέσεις, η Ευρώπη, επιτέλους, έδρασε. Μετά από τέσσερις ημέρες διαπραγματεύσεων μεταξύ των καλών (οι χώρες του Νότου), των κακών (οι «φειδωλοί» του Βορρά) και των άσχημων (ο καθένας ας κρίνει), επετεύχθη μια εξαιρετική συμφωνία για την Ευρώπη που αποφάσισε να δράσει συντονισμένα προασπιζόμενη το κοινό της συμφέρον - αλλά και πάνω απ’ όλα την ίδια την ύπαρξή της και την προοπτική της. Για πρώτη φορά στην ιστορία της η Ε.Ε., αποτελούμενη από 27 χώρες-μέλη, αποφάσισε να αμοιβαιοποιήσει το χρέος και να εκδώσει κοινό ευρωπαϊκό χρέος. Για την ιστορία, το Next Generation EU θα παράσχει 360 δισ. ευρώ χαμηλότοκα δάνεια και 390 δισ. ευρώ χορηγήσεις.
Ελεγε ο Γκάντι: «Πρώτα αδιαφορούν για σένα, μετά γελάνε με σένα, μετά σε πολεμάνε και στο τέλος κερδίζεις». Και προσέθεσε ο Αϊνστάιν: «Μάθε από το χθες, ζήσε το σήμερα, να ελπίζεις για το αύριο. Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς». Ολα τα παραπάνω ισχύουν και για τον καθένα από εμάς, για τη χώρα μας, αλλά και για την ανθρωπότητα.
Από την αρχή της εμφάνισης του κορωνοϊού και με αναγκαστική αφορμή τον περιορισμό μας στο σπίτι αναπτύχθηκε μία μεγάλη τάση διαδικτυακών συνεδρίων και εταιρικών συναντήσεων, καθώς και πολλοί τρόποι επικοινωνίας κυρίως με επίκεντρο ιντερνετικές λύσεις και εφαρμογές.
Στο τέλος του 2018 πρότεινα να θεσπίσουμε ως χώρα ένα πρόγραμμα για την Ελλάδα του 2040 που να καλύπτει υποχρεωτικά τους κάτωθι τομείς. Υπογεννητικότητα. Καταπολέμηση της ανεργίας. Επιστροφή των νέων που εγκατέλειψαν τη χώρα. Παιδεία. Υγεία. Ασφαλιστικό Πρόγραμμα. Επενδύσεις στη χώρα. Τουρισμός. Εξωτερική Πολιτική. Φορολογικό Σύστημα, Εξαγωγές, Αγροτική Ανάπτυξη. Στα τέλη του 2015 ο ΣΕΒ είχε υπολογίσει ότι για να εξισορροπήσουμε την τεράστια ζημία που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια απαιτούνται επιπλέον επενδύσεις, πέραν όσων πραγματοποιούνται ετησίως, τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ μέχρι το 2022. Και οι δύο ανωτέρω προτάσεις έμοιαζαν, όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες, «too good to be true».
Πολλά πρωινά κατηφορίζοντας τη λεωφόρο Κηφισίας σταματάω και αγοράζω τον καφέ μου σε ένα σημείο εστίασης γνωστής αλυσίδας. Ο Πέτρος -ο ιδιοκτήτης- είναι πάντοτε εκεί 7 μέρες την εβδομάδα. Απ’ ό,τι μαθαίνω, δε, ξεκινάει την εργασία του στις 4 το πρωί για να υποδεχτεί μαζί με το προσωπικό του τους πελάτες στις 6 το πρωί. Πολλές φορές μάλιστα βρίσκεται στην επιχείρησή του και στο κλείσιμο, στις 10 το βράδυ. Ο καφές που σερβίρει είναι εξαιρετικός, συχνά κερνάει και ένα συνοδευτικό, και προσφέρει εργασία σε 11 υπαλλήλους. Η γνώση του για την αγορά είναι αξιοσημείωτη και η ανάλυσή του πολύ ορθολογική. Οταν τον ρωτάω πώς αντέχει να εργάζεται πάνω από 80 ώρες την εβδομάδα, μου απαντάει με χαμόγελο: «Ο,τι αφήνεις σε αφήνει». Και εγώ σκέφτομαι φωναχτά ότι η ζωή μοιάζει με το ποδήλατο. Δεν πέφτεις, εκτός κι αν σταματήσεις το πετάλι. Απλά, προσθέτω με κάποιο μικρό παράπονο: «Από το 2009 πολλές ορθοπεταλιές και πολλή ανηφόρα, ρε παιδί μου».
Σήμερα, όλο και πιο πολύ, όλο και πιο συχνά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο καθημερινά ψάχνουν να βρουν την αλήθεια τους.
Πριν από δέκα χρόνια, κατά τη διάρκεια των έντονων συζητήσεων με την τρόικα, είχε εκπονηθεί ένα εθνικό πλάνο αποκρατικοποιήσεων της τάξεως των 50 δισ. ευρώ ή περίπου 25% του τότε ΑΕΠ της χώρας.
Ο τίτλος του σημερινού μου άρθρου προήλθε από μια σύντομη επικοινωνία με έναν φίλο, ο οποίος με αυτές τις τέσσερις λέξεις συνοψίζει -πολύ ρεαλιστικά- τη σημερινή πραγματικότητα. Τον ευχαριστώ για τον τίτλο που μου έδωσε.
Μπήκαμε στο 2020. Προερχόμαστε από μία δεκαετία όπου ο πρώτος στόχος για τη χώρα μας, για τον καθέναν από εμάς, αλλά και για κάθε επιχείρηση ήταν η επιβίωση.
Οταν οι διοργανωτές μιας πολιτιστικής εκδήλωσης έχουν ψυχή, γνώση, κέφι, μεράκι, επαγγελματισμό, αλλά και γνωρίζουν σε βάθος το θέμα τους, τότε δεν μπορεί παρά να προσφέρουν μεγαλόκαρδα στους τυχερούς παρευρισκόμενους μια ποιοτικά άρτια και αξέχαστη εκδήλωση. Κάπως έτσι γράφεται Ιστορία
