Γιάννης Μακρυγιάννης

Πέρα από τα εξοργιστικά και έωλα επιχειρήματα που επικαλείται πλέον ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου για να αποφύγει τις ευθύνες του (πολιτικές και ποινικές) για το χειρισμό της λίστας Λαγκάρντ, με την τελευταία εμφάνισή του στη ΝΕΤ προχώρησε, σε εντυπωσιακές ομολογίες πράξεών του, κατάφωρα κολάσιμων. Υπήρξε άραγε μία ωμή και κυνική ενέργεια ενός ανθρώπου, που δεν  αντιλαμβάνεται τι τον περιμένει σε Βουλή και δικαιοσύνη; Ή μήπως είναι μία αφελής κίνηση, ενός μέτριου πολιτικού, με αδύναμο πολιτικό αισθητήριο και κρίση;

Όπως και να έχει ο κ. Παπακωνσταντίνου ομολόγησε τα εξής:

1. Ότι ενώ η λίστα παρελήφθη από τη Γαλλική κυβέρνηση επίσημα από τις ελληνικές διπλωματικές αρχές, δεν πρωτοκολλήθηκε καν όταν έφτασε στο υπουργείο Οικονομικών! Για ένα επίσημο έγγραφο δηλαδή, που ήταν αποτέλεσμα διακρατικής συνεννόησης και συνεργασίας, δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη οδός καταχώρησής του! Ο ίδιος ο υπουργός δηλαδή κατέστησε με την παράλειψή του ή την εσκεμμένη αυτή ενέργειά του, ένα κρίσιμο υλικό, σε υλικό αμφιλεγόμενης νομιμότητας!   

2. Ότι επεξεργάστηκε τη λίστα. Κανονικά, απλά όχι με το… νόμο! Την επεξεργάστηκε αυτός – μέσω του έμπιστου συνεργάτη του – και όχι οι αρμόδιες υπηρεσίες. Ομολογεί δηλαδή ο κ. Παπακωνσταντίνου ότι είδε – δια του συνεργάτη του, που σημαίνει το ίδιο πράγμα – και τα ονόματα και τα ποσά. Ομολογεί ότι έγινε αξιολόγηση με βάση τα ποσά, όπως λέει. Όταν όμως ένας άνθρωπος κάθεται και μετράει τα ποσά, φυσικά και βλέπει και τα ονόματα δίπλα. Το αντίθετο είναι και αδιανόητο και αδύνατο. Σε κάθε περίπτωση ο κ. Παπακωνσταντίνου ομολογεί πλέον ότι έκανε τη δουλειά του ΣΔΟΕ. Έβαλε τον συνεργάτη του, έθεσε τα κριτήρια (το ύψος του ποσού της κατάθεσης), αξιολόγησε πώς πρέπει να κινηθεί η έρευνα και έδωσε τις σχετικές εντολές και κατευθύνσεις. Και ενώ αρχικά έδωσε 20 ονόματα προς έρευνα, στη συνέχεια και σε χρόνο που ο ίδιος έκρινε, έδωσε και τα υπόλοιπα ονόματα της λίστας – και μάλλον όχι όλα, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι «χάθηκαν» τα ονόματα των συγγενών του. Άρα είναι ο άνθρωπος, που επί μήνες είχε την πλήρη ευθύνη για την τύχη της λίστας και των ερευνών. Δηλαδή έχει την ευθύνη για το μηδενικό αποτέλεσμα, που είχε αυτή η προσπάθεια!

3. Ομολόγησε ότι δεν εμπιστευόταν το ΣΔΟΕ, την αρμόδια δηλαδή υπηρεσία για τον έλεγχο της λίστας. Πρόκειται για την υπηρεσία, για τη στελέχωση της οποίας είναι ο ίδιος αρμόδιος και υπεύθυνος. Άρα ομολογεί ότι είχε μία υπηρεσία ανίκανη να εκτελέσει το έργο της και ο ίδιος, αντί να διαμορφώσει συνθήκες και όρους για να ανταποκριθεί η υπηρεσία αυτή, δεν έκανε το παραμικρό, παρά μόνο δεν της εμπιστευόταν ευαίσθητα θέματα! Ωραίος υπουργός είχε την τύχη της οικονομίας στα χέρια του επί δύο χρόνια! Και αφού δεν εμπιστευόταν την υπηρεσία γιατί τότε της έδωσε σε μεταγενέστερο χρόνο τη λίστα; Ο ίδιος λέει ότι το έκανε γιατί άλλαξε ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ – ανέλαβε ο κ. Διώτης αντί του κ. Καπελέρη. Όμως ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν επικαλέστηκε ανικανότητα του κ. Καπελέρη για την αρχική του δυσπιστία στο ΣΔΟΕ, αλλά τα ανίκανα και μη εχέμυθα στελέχη της υπηρεσίας.

4. Ομολόγησε ότι δεν ενημέρωσε για το θέμα τον διάδοχό του στο υπουργείο Οικονομικών, για το κορυφαίο αυτό θέμα. Ομολόγησε δηλαδή ότι δεν είχε την παραμικρή έγνοια για το πώς εξελίσσεται το θέμα αυτό. Διότι όλοι γνωρίζουν ότι στην αλλαγή ηγεσίας σε κάθε υπουργείο – ακόμη και με διαφορετικού κόμματος κυβέρνηση – ο υπουργός που αποχωρεί ενημερώνει τον διάδοχό του για τα βασικά και φλέγοντα! Του λέει και μία άποψη αν το κρίνει. Ποτέ όμως δεν φεύγει σαν κλέφτης, αποφεύγοντας μία κανονική τελετή παράδοσης παραλαβής, όπως προφανώς έκανε ο κ. Παπακωνσταντίνου.

Λογικά, εάν υπήρχε φυλακή, που να βάζει μέσα όσους προκαλούν τη νοημοσύνη του μέσου πολίτη, ο άλλοτε τσάρος της οικονομίας, ο μοιραίος άνθρωπος του μνημονίου θα έπρεπε να βρίσκεται σε αυτή, αμέσως μετά τη συνέντευξή του στην Έλλη Στάη.