Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Η θέση που υιοθέτησαν οι εταίροι-δανειστές έχει δύο πλευρές: Εκείνη του εντυπωσιασμού και την ουσιαστική.

Είναι ενδεικτικό ότι στη συνέντευξη τύπου εμφανίστηκαν δίπλα-δίπλα, ο πρόεδρος του συμβουλίου υπουργών (Eurogroup), με τον επίτροπο και τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ και τον πρόεδρο του ταμείου διάσωσης (ESM) για να επαναλάβουν όλοι το ίδιο μήνυμα: Η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει παράταση, είπαν, διαφορετικά θα μείνει χωρίς δίχτυ προστασίας από την 1η Μαρτίου.

Επί της ουσίας, η διατύπωση της δήλωσης που απέρριψε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών έχει ορισμένες σημαντικές διαφορές από εκείνη που του παρουσίασε ο επίτροπος Μοσκοβισί και την οποία ικανοποιούσε την ελληνική πλευρά.

Η δήλωση Μοσκοβισί αποτελεί μια σύνθεση των απόψεων Ελλάδας και εταίρων, ενώ κάνει αναφορά σε θέματα ανάπτυξης, απασχόλησης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Εάν είχε υιοθετηθεί θα ήταν ένα τεράστιο πολιτικό βήμα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλη την Eυρωζώνη, αφού θα έβαζε για πρώτη φορά τέτοια θέματα ως άμεσες πολιτικές προτεραιότητες στην ατζέντα του Eurogroup.

Προφανώς για υτό το λόγο τη συγκεκριμένη δήλωση την υποστήριξε ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ -αν αληθεύουν οι σχετικές πληροφορίες των Financial Times- ο οποίος βρίσκεται σε κόντρα με την κυβέρνηση Μέρκελ ακριβώς επειδή ο ίδιος υποστηρίζει αναπτυξιακές πολιτικές.

Είχε επίσης η δήλωση Μοσκοβισί και αναφορά σε "κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα", μια ήπια δηλαδή διατύπωση που αφήνει ανοιχτό το δρόμο εγκατάλειψης των εξωφρενικών στόχων που είχαν τεθεί με το προηγούμενο πρόγραμμα.

Αντίθετα, η πρόταση του Eurogroup, την οποία απέρριψε ο Γιάννης Βαρουφάκης, αναφέρεται συγκεκριμένα στους υψηλούς στόχους για τα πλεονάσματα που είχαν τεθεί το 2012. Στόχους ανέφικτους, δηλαδή, που σύμφωνα με τις ενδείξεις των προηγούμενων ημερών ακόμα και οι χώρες του πυρήνα είχαν αρχίσει να συζητάνε.

Δεν είναι επομένως μόνο "λεκτικές" οι διαφορές, όπως είπε χθες ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάιζελμπλουμ στη συνέντευξη τύπου μετά το Eurogroup. Είναι και ουσιαστικές. Άλλωστε η Ελλάδα έδειξε ότι είναι διατεθειμένη να κάνει το δικό της βήμα για ένα συμβιβασμό, βάζοντας βέβαια τις δικές της προϋποθέσεις.

Είναι η άλλη πλευρά που εμφανίζεται αδιάλλακτη και στέλνει ένα βήμα ότι δεν προτίθεται να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω.

Είναι προφανές ότι οι εκπρόσωποι των "θεσμών" ήθελαν να στείλουν ένα ηχηρό πολιτικό μήνυμα, περισσότερο για λόγους εντυπώσεων.

Κυρίως η Γερμανία είναι εκείνη που κρύβεται πίσω από τη στάση αυτή, γεγονός που φάνηκε και από τις χθεσινές δηλώσεις Σόιμπλε.

Το Βερολίνο δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι πρέπει να υποκύψει στις κινήσεις μια μικρής, υπερχρεωμένης και δεμένης με δάνεια και μνημόνια χώρας. Εάν σήμερα υποχωρήσουν απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση, τι θα κάνουν αύριο όταν άλλες χώρες ακολουθήσουν τον ελληνικό δρόμο;

Δεν είναι μόνο οικονομικό και πολιτικό το θέμα. Είναι θέμα γοήτρου για τη Γερμανία.

Με τον τρόπο αυτό, όμως, εκτίθεται και η ίδια η Γερμανία, ενώ και οι εταίροι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Γαλλία και Ιταλία είναι διατεθειμένες να οδηγήσουν τα πράγματα στα άκρα για να διασώσουν το γερμανικό γόητρο;

Γιατί o Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν βάζει τρικλοποδιά μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Eυρωζώνη.

Μέχρι πού είναι διατεθειμένη να φτάσει η κυβέρνηση Μέρκελ;