Δημήτρης Παφίλας

Αν κάτι έχει οδηγήσει πολλούς Έλληνες στις πλατείες είναι  η έλλειψη της λογικής κατά την εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου και, κυρίως, η επιβολή αποφάσεων, όχι από την Τροϊκα, αλλά από την σημερινή κυβέρνηση.  

Για παράδειγμα, οι υπάλληλοι  του μηχανισμού ζητούσαν αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής προκειμένου να καταβάλλουν χρήματα όλοι όσοι είχαν  υποχρέωση. Η κυβέρνηση, όμως, έπραξε τα ακριβώς αντίθετα επιβάλλοντας φόρους και περικοπές σ΄ αυτούς αδυνατούν να ξεφύγουν από τον διαλυμένο φορολογικό μηχανισμό.    

Δεδομένων αυτών κανένας  δεν μπορεί να μην συμφωνήσει με τις δηλώσεις του νέου υπουργού Οικονομικών για μια δίκαιη κατανομή των βαρών. Αρκεί να γίνουν πράξη. Με την ίδια λογική, η νέα ηγεσία πρέπει να αντιμετωπίσει και το συνολικότερο πρόβλημα. Ο ελληνικός προϋπολογισμός δεν πάσχει μόνο από τα έσοδα, αλλά, κυρίως, στα έξοδα. Δεν χρειάζεται κανείς να ανακαλύψει την πυρίτιδα. Όλα τα «ανεπτυγμένα» κράτη που επίσης εμφανίζουν χρέος και μεγάλα ελλείμματα κοιτούν πρώτα στα έξοδα. Με λίγα λόγια, αυτό που χρειάζεται πρώτα περικοπή είναι το 53% των εξόδων του δημόσιου τομέα.  

Εξάλλου, όπως και  να το δει κανείς, ο δημόσιος τομέας πέραν των περικοπών στους μισθούς δεν πληρώνει με το ίδιο κόστος, όπως ο ιδιωτικός. Τα νούμερα είναι αμείλικτα: οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα έχουν ξεπεράσει τους 800000 πολίτες. Την ίδια στιγμή, ο δημόσιος τομέας στοιχίζεται πίσω από συνδικαλιστές που δεν το αξίζουν, στην συντριπτική τους πλειοψηφία.  

Μια δίκαιη κατανομή βαρών δεν μπορεί να αγνοήσει αυτό το στοιχείο. Μόνο εάν κομμάτια του δημόσιου τομέα αντικατασταθούν θα επιστρέψει πίσω ένα μέρος της χαμένης ανταγωνιστικότητας. Μια από τις προτεραιότητες λοιπόν του οικονομικού επιτελείου είναι να μειώσει τα έξοδα, αφού έχει εξαντληθεί πλέον η φοροδοτική ικανότητα.  

Από την άλλη πλευρά, λογική χρειάζεται και στην πλευρά των φόρων, όπως και των ιδιωτικοποιήσεων. Όταν η αγορά δεν μπορεί να δουλέψει με 23% ΦΠΑ, θα χρειαστεί μείωση. Εφόσον η κυβέρνηση θέλει να εισπράξει από τον ΟΠΑΠ, δεν μπορεί να ανακοινώνει έσοδα από την επέκταση του μονοπωλίου, όταν αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από την Ευρώπη.  

Συμπερασματικά, χρειαζόμαστε μια επιστροφή της λογικής σε όλα τα επίπεδα. Διότι διαφορετικά σε ένα χρόνο θα είμαστε σε χειρότερο επίπεδο και θα την πληρώσουν και πάλι οι πολίτες.