Δημήτρης Δανίκας

«Α!» λέγανε. «παίξαμε πολύ καλά, οι παίκτες προσπάθησαν και το σκορ μας αδικεί». Και γιατί αυτή η πανωλεθρία; «Επειδή δεν προσέξαμε στις λεπτομέρειες». Ου να μου χαθείτε!

Το χω ξαναπεί. Το ελληνικό ποδόσφαιρο αποτυπώνει φωτογραφικά-κρυστάλλινα και αποκαλυπτικά-τα χαρακτηριστικά της νεοελληνικής πραγματικότητας

Δηλαδή με το πρώτο γκολ, στο πέμπτο μόλις λεπτό, αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε το ταμπούρι και να βγούμε στην επίθεση.

Δηλαδή από το αμυντικό, καταστροφικό,παιχνίδι αναγκαστήκαμε να δείξουμε τις ικανότητές μας στο επιθετικό και δημιουργικό

Δηλαδή για να κατεβάσουμε την μπάλα στην αντίπαλη εστία έπρεπε να περάσεί μισή ώρα. Που λέει ο λόγος . Οπως έλεγε και η νόνα μου «το μηρί να συγκαεί»!

Δηλαδή το παιχνίδι εντελώς παλιμοδίτικο και ξεπερασμένο

Και πάνω απ όλα μια ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος. Χωρίς τακτική. Χωρίς ρυθμό. Χωρίς γρήγορες εναλλαγές. Χωρίς στόχο. Χωρίς αρχηγό. Και χωρίς μυαλό

Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα. Μέχρι στιγμής η χειρότερη ομάδα σ αυτό του Μουντιάλ. Πίσω πολύ πίσω από τους «ξυλοκόπους» της Ονδούρας. Η πιο γερασμένη, η πιο ασυντόνιστη και η πιο αργόστροφη

Οσο για τους αθλητικούς τηλεοπτικούς σχολιαστές, εκεί πάρε τον ένα και βάρα τον άλλο. Τα συνήθη δηλαδή. Οτι το σκορ μας αδικεί. Οτι η ελληνική ομάδα είχε περισσότερες ευκαιρίες. Οτι είχαμε μεγαλύτερη, από την Κολομβία, κατοχή μπάλας. Οτι προσπαθήσαμε. Οτι πρέπει να συνέλθουμε. Και ότι τίποτα δεν χάθηκε ακόμα

Τι φταίει; Μα φυσικά τα ίδια με τις γνωστές «ιδαιτερότητες» και «παθογένειες» της ελληνικής κοινωνίας, οικονομίας και κυβερνητική πολιτικής

Μονίμως στην άμυνα και την «καταστροφή». Μονίμως στην εσωστρέφεια. Μονίμως κολλημένοι στο παρελθόν. Που πάει να πει, ότι ήμαστε φανατικά αντίθετοι σε κάθε αλλαγή. Οτι όπως και το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό έτσι και με τους παίκτες, μονιμως οι ίδιοι και οι ίδιοι. Χαρακτηριστικό είναι ότι καλύτερος παίκτης αποδείχθηκε ο νεαρός Παναγιώτης Κονέ. Οτι αρνούμαστε να αφομοιώσουμε κάθε καινοτομία που προέρχεται από την Αλλοδαπή. Μονιμως κλεισμένοι στο καβούκι μας. Και εντελώς ακατάλληλοι για δημιουργία, καινοτομία και εξωστρέφεια

Το χειρότερο; Πάντα αδικημένοι! Από τον διαιτητή, από το σκορ, από την τύχη του αντιπάλου. Και από την κακιά μέρα!

Ξέρετε τι λέω εγώ; Να παρακαλέσει ο Φερνάντο Σάντος τον Αρχιεπίσκοπο Ελλάδας, έτσι ώστε να προσέλθει με ειδική πτήση στην Βραζιλία και τους παίκτες να ξορκίσει. Με τέτοια μυαλά αξίζουμρ μόνο για τα μπάζα τα γηπεδικά!