Δημ. Μαρκόπουλος

Και να μην είναι αλήθεια (που είναι) απηχεί μια πραγματικότητα. Πρόσφατα, υπουργός της κυβέρνησης με εμπειρία στις δημοσκοπήσεις, αναλύοντας τον αντίκτυπο του Μακεδονικού εξομολογήθηκε πως «έκανε λάθος διάγνωση» και πως τελικά η κυβέρνηση «υποτίμησε το κόστος». Αποτέλεσμα αυτού του κακού υπολογισμού; Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο 9% στη Μακεδονία και η διαφορά του από τη ΝΔ άνοιξε κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες αγγίζοντας το 14%.


Για να θυμίσουμε και το πρόσφατο παρελθόν, ήταν το φθινόπωρο του 2017 όταν οι «πονηροί» κυβερνητικοί έκαναν διάγνωση: «η ΝΔ θα διχαστεί και θα διασπαστεί με το Μακεδονικό καθώς ο Κυριάκος θα επιδιώξει να συναινέσει υπό τις διεθνείς πιέσεις σε σύνθετη ονομασία ενώ ο Πάνος Καμμένος θα κάνει μαζί με άλλους τη Λίγκα του Βορρά που θα συντρίψει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης».


Τελικά η ΝΔ αυξάνει τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα από τα Δεξιά μόνο ο τεράστιος σε πολιτικό μέγεθος Ευάγγελος Αντώναρος μαζί με τον Τάκη Μπαλτάκο και την Κατερίνα Παπακώστα θέλουν να δημιουργήσουν ενώ οι ΑΝΕΛ είναι στα όρια της διάλυσης.


Ε επιτυχή σχεδιασμό όλο αυτό δεν το λες…

Κι ενώ εκεί στο Μαξίμου περιμέναμε να έχουν μάθει από τα λάθη τους, ανοίγει εσχάτως θέμα διαχωρισμού Κράτους κι Εκκλησίας. Αν ξεπεράσουμε τον νέο διχασμό που η κυβέρνηση επιδιώκει, αν γελάσουμε με τα όσα χαριτωμένα ακούγονται έως και για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος από αυτούς που δεν τολμούν να φέρουν το κρίσιμο Μακεδονικό για ψήφο στο λαό, τελικά αρχίζουμε και πιστεύουμε πως είτε εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν πάθει κάτι ως προς την ανάλυσή τους, είτε ότι έχουν το ακαταλόγιστο, είτε τους συμβαίνει κάτι πιο βαθύ. Πως αναγνωρίζοντας δηλαδή την ήττα που έρχεται και το εύρος της, ξέροντας πως δεν θα ξανακυβερνήσουν τον τόπο, έχουν αποφασίσει να κινηθούν σε λογική «καμικάζι».

Ζώνονται δηλαδή τα πυρομαχικά και πάνε αμέριμνοι στον πόλεμο.

Με λογική «ΣΥΡΙΖΑ του 4%» λοιπόν πολιτεύονται σαν να μην τους ενδιαφέρει η επόμενη ημέρα. Σαν να κάνουν το πολιτικό τους κέφι ένα πράγμα ή σαν ο Αλέξης Τσίπρας επειδή ξέρει πως τελειώνει, επιδιώκει να μη χαρακτηριστεί ιστορικά ως ένας ακόμα μνημονιακός πρωθυπουργός αλλά ως κάποιος που άφησε κι άλλο αποτύπωμα στην ιστορία.

Έστω κι αρνητικό.

Γιατί το να ανοίγει θέμα διαχωρισμού Κράτους κι Εκκλησίας σε μια χώρα που ήδη έχει διχαστεί, που η εκκλησία βοήθησε το γεμάτο ελλείψεις Δημόσιο να σιτίσει χιλιάδες συμπολίτες μας κατά την κρίση μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί ένα ακροαριστερό – αντικληρικό ακροατήριο άντε και οι 4 βουλευτές του Σταύρου Θεοδωράκη, δεν το θεωρείς και εύστοχη κίνηση.

Μάλλον μια τέτοια ενέργεια έχει να κάνει με τη βαθιά κατάθλιψη που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει. Μια κατάθλιψη όμως που πλέον παρασύρει μαζί και τη χώρα όπως φάνηκε στο Μακεδονικό.

Εκεί λοιπόν στο κυβερνών κόμμα αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν.

Δικαίωμα τους.

Το ζήτημα όμως είναι είτε με το Μακεδονικό, είτε με τον διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας είτε με τις διαπραγματεύσεις με την Αλβανία, μαζί τους να μην πάρουν κι όλους εμάς.