Δημ. Μαρκόπουλος

Έχοντας κουρελιάσει κάθε ιδεολογία, μετατρέποντας τις απόψεις τους σε χαρτοπόλεμο και θρυμματίζοντας το πολιτικό τους ...image, οι Έλληνες Αριστεροί  ημέρα την ημέρα, νόμο τον νόμο αποδεικνύουν το πόσο μας δούλευαν τόσα χρόνια, καθώς και την ευκολία και τον κυνισμό τον οποίο έχουν με μοναδικό στόχο την παραμονή στην καρέκλα.

Ακούμε λοιπόν εδώ και μήνες για το περίφημο "αφήγημα" Τσίπρα και για το πρόβλημα που έχει η αντιπολίτευση να αντιπαρατεθεί.

Ποιος όμως άραγε έχει αφήγημα και ποιος δεν έχει; Είναι δυνατό να μιλάμε για Αριστερό αφήγημα όταν ένα σοσιαλιστικογενές - όπως θέλει να αναφέρεται - κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ  ξεσπιστώνει, πουλάει όπλα και ιδιωτικοποιεί; Είναι δυνατό το κυβερνών κόμμα να σταθεί σε αντιπαράθεση με το ΚΚΕ από τα αριστερά και με τη ΝΔ από τα πιο δεξιά του φάσματος ή με το Κίνημα Αλλαγής  όταν ακολουθεί μια ερμαφρόδιτη πολιτική; Όταν κάνει πλειστηριασμούς κι ετοιμάζεται να πουλήσει τη ΔΕΗ (άρα ξεπουλάει ό,τι αριστερό έχει) όμως την ίδια στιγμή δεν κατορθώνει να κάνει επιτυχώς αποκρατικοποιήσεις και να φέρει επενδυτές (άρα αποδεικνύεται ανίκανο να αντιπαρατεθεί και προς τα δεξιά);

Το ΚΚΕ ή η ΛΑΕ είναι ξεκάθαροι στο αφήγημα τους. Μιλάνε με συνέπεια για μια ουτοπία και υπηρετούν μια ανεφάρμοστη στην πράξη ιδεολογία. Όμως την υπηρετούν. Η ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής έχουν διακριτό στίγμα. Η μεν πρώτη μιλά για ένα ευέλικτο Κράτος, με έμφαση στην ανάπτυξη, με επενδύσεις και με σχέδιο ανάταξης της οικονομίας από φιλελεύθερη σκοπιά αλλά και με κοινωνική ματιά. Η δε κεντροαριστερά βάζει όλα τα παραπάνω με γνώμονα ένα Κράτος πιο ισχυρό στο πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ άραγε σε μια αχταρμά και ...λίγο από όλα πολιτική τι υπηρετεί άραγε; Τι προτείνει; Μιλά για αυτά που λέει ο Φίλης (προφανώς σε διατεταγμένη υπηρεσία από το κόμμα για να μαζεύει τη φθορά εξ αριστερών) ή για όσα πραγματικά γίνονται;

Και πόσο τελικά αριστερό ή ιδεολογικά ορθό είναι να βγάζεις πολίτες από τα σπίτια τους ή να πουλάς όπλα σε εμπόλεμες χώρες;

Αυτή τη θολούρα λοιπόν, αυτή τη σύγχυση είναι που το κυβερνών κόμμα ολοένα περισσότερο θα πληρώνει. Κι όσο αποτυγχάνει να αναδιοργανώσει το Κράτος, να μειώσει επί της ουσίας την ανεργία κι όχι να φέρνει mini jobs των 200 ευρώ ή να προσελκύει αντί να διώχνει επενδύσεις, τόσο θα βουλιάζει, τόσο θα χάνεται στην ανυπαρξία πολιτικών και στην ένδεια ιδεών που αποκαλύπτεται πως έχει.