Δημ. Μαρκόπουλος

Φωνάζουν κάθε τρεις και λίγο οι του ΣΥΡΙΖΑ πως "η ΝΔ έχει γίνει ένα ακροδεξιό κόμμα".

Το ότι ο Ερντογάν ζει το μεγαλείο του το έχουμε καταλάβει. Ο άνθρωπος ίσως να χρειάζεται πλέον να καταφύγει και σε κάποιον ειδικό για να το κοιτάξει το θέμα. 

Θυμάστε το παλιό ανέκδοτο - δίλλημα ; «Με εμάς είσαι ή με τους άλλους»; Και απαντώντας «με εσάς» ο ερωτών αντέτεινε προκλητικά «εμείς όμως είμαστε οι άλλοι…». Αποτέλεσμα ήταν και η καρπαζιά να πέφτει και ο ερωτώμενος να μένει με την απορία.

Ο λαός το είπε. Ο Τσίπρας όμως δεν το έχει καταλάβει: «το πολύ το Κύριε Ελέησον, το βαριέται κι ο παπάς».

Ξεχάστε τον Αλέξη Τσίπρα ή τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Το 2015 ως διαδηλωτές κουνούσαν κρεμάλες έξω από τη Βουλή μιλώντας για «γερμανική Κατοχή», για «Γερμανοτσολιάδες» και για μοντέρνους «Τσολάκογλου». Κατόπιν - καταπίνοντας το ένα Μνημόνιο μετά το άλλο κι εκχωρώντας την κρατική περιουσία για 99 χρόνια στους ξένους, μετεξελίχθηκαν σε«νουνεχείς και σοβαρούς Ευρωπαίους».

Ανήκω στη γενιά της μεταπολίτευσης. Κάπου στα 40 plus, είμαστε εκείνοι που γεννηθήκαμε λίγο πριν ή λίγο μετά την πτώση της χούντας. Μεγαλώσαμε με τις παραστάσεις της ήττας στην Κύπρο, της τραυματικής δηλαδή απώλειας ελληνικού εδάφους από την Τουρκία. Μαθητές ακόμα στη δεκαετία του ’80, παρακολουθούσαμε τα ασπρόμαυρα ντοκιμαντέρ με την εθνική αυτή τραγωδία.

Τι ακούγαμε μέχρι τώρα; Πως ο Τσίπρας είναι μακιαβελικός. Πως έχει κρυμμένους άσσους στο μανίκι. Πως είναι μέγας τακτικιστής και πως είναι το αγαπημένο παιδί των ξένων δυνάμεων καθώς δίνει λύσεις στους ξένους εταίρους καθώς «περνάει τα πιο σκληρά μέτρα αναίμακτα». Πως για κάθε δυσκολία έχει τη λύση.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Τόμας Τζέφερσον έλεγε πως «όταν ο λαός φοβάται την κυβέρνηση, υπάρχει τυραννία. Όταν η κυβέρνηση φοβάται τον λαό, υπάρχει ελευθερία». Τι γίνεται όμως όταν ο λαός …γελάει με την κυβέρνηση του;

Τα καλύτερα, τα πιο σωστά κι επιτυχημένα τα ακούς τελικά από τον ανώνυμο κι απλό πολίτη.

Άντε να το δούμε κι αυτό. Άντε να κάνουμε την υπόθεση εργασίας. 

Αριστερά να σου πετύχει.