Ακούμε από διάφορους δημοσιολόγους για τη "στροφή Τσίπρα στον πολιτικό ρεαλισμό" ή για την "επένδυση προς την κεντροαριστερή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ".

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα όταν σε όλες τις άλλες κοινωνικές ομάδες - ακόμα και στους ανέργους - καταποντίζεται; Τί θέλει να πει αυτό το εύρημα της Metron Analysis που δείχνει το κυβερνών κόμμα να είναι μπροστά με 22,1% έναντι 17,9% της ΝΔ;

Ψιτ. Φίλε. Ναι σε εσένα μιλάω. Σε εσένα που το έχεις και καμάρι που ψηφίζεις ...χαβαλέ. Που χασκογελάς επειδή υποστηριξες τον κάθε τυχαίο και που επιλέγεις υποψήφιους για τα πολιτικά πανηγύρια.

Κατά καιρούς, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θέλοντας να επιβεβαιώσει τη νεότητα του (σ.σ. αν και πολιτεύεται με τα πιο παλιά υλικά) καταφεύγει σε ρητορικά σχήματα βασισμένα στα τραγούδια των άγριων νιάτων του.

Η φιγούρα γνωστή. Το βήμα νωχελικό. Το μπουφάν γυρτό στον ώμο. Το στιλ γλυκά ατσούμπαλο. Πάντα φαρδιά παντελόνια φορούσε και αθλητικά παπούτσια. Το χρώμα της μπλούζας μαύρο. Τα γυαλιά με χοντρό συνήθως σκελετό και τα μαλλιά μονίμως να πετάνε. Η επιτομή του στιλ, χωρίς στιλ.

Μόνιμη επωδός των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα εδώ και καιρό ήταν τα περί "ακροδεξιάς" στροφής του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Δεν ξέρω αν ο βίος της κυβέρνησης θα πάει μέχρι τον Μάρτιο ή αν το «καντήλι» της φθάνει έως τον Μάιο. Για Οκτώβρη φυσικά ούτε κουβέντα. Αυτά αποτελούν wishful thinking ελάχιστων μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ακούω με μεγάλο ενδιαφέρον όλους εκείνους που μιλούν για εκλογές το φθινόπωρο ή το νωρίτερο τον Μάιο. Ολοένα και με μεγαλύτερη ένταση μαθαίνω πως "οι Αριστεροί θα εξαντλήσουν και την τελευταία ημέρα διακυβέρνησης τους". 

Αν με ένα μαγικό τρόπο κάποιος προσγειωνόταν στην Ελλάδα την περασμένη Παρασκευή και δεν γνώριζε πως ζούμε στον 21ο αιώνα, θα νόμιζε πως η χώρα ζει εντός εμφυλίου πολέμου.

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναλύουμε στη χώρα μας οτιδήποτε γαλλικό. Κράτη αποτέλεσμα επαναστατικών διεργασιών και τα δύο, λογικό είναι να θεωρούμε πως για όλα όσα ο κάθε λαός εξεγείρεται έχει δίκιο.

Πανηγύριζε χθες το χρηματιστήριο Αθηνών για την άνοδο του γενικού δείκτη, μετά από διαρκείς πτωτικές συνεδριάσεις.

Να το ξεκαθαρίσουμε γιατί σε αυτή τη χώρα έχουμε χάσει κάθε σύνδεση με τη λογική.

Για τον Αλέξη Τσίπρα έχει υπάρξει μια διογκωμένη εικόνα. Μετά τη νίκη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και τη μετέπειτα καθαρή νίκη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 έχει επικρατήσει περίπου η αίσθηση ενός πολιτικού …σούπερμαν. Ο «πιτσιρικάς», ο «άγουρος», ο «ανώριμος» έγινε ξαφνικά «μεγάλος στρατηλάτης», «στρατηγικός παίκτης», ένας μάγκας της πολιτικής.

Μην κάνουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ ή τους λοιπούς πρόθυμους εταίρους τους πως πέφτουν από τα σύννεφα με τα φαινόμενα εξευτελισμού της αστυνομίας από αναρχικές ομάδες.