Δημ. Μαρκόπουλος

Από τα κυρίαρχα λοιπόν συριζαϊκά "αφηγήματα" ήταν πως πέραν της όποιας δημοσιονομικής ανόδου και βελτίωσης υπήρξε και πλήθος επενδύσεων στη χώρα. Πως περίπου η Ελλάδα εξελίχθηκε σε μια ευρωπαϊκή Sillicon Valley, σε ένα μοντέρνο Ελ Ντοράντο όπου όλοι σπεύδουν να βάλουν τα λεφτά τους.

Φυσικά κάτι τέτοιο ποτέ δεν υπήρξε. Και μόνο η υπενθύμιση του Ελ Ντοράντο φθάνει να μας θυμίσει το επενδυτικό φιάσκο με την Ελ Νοράντο Gold την οποία με κάθε τρόπο ο Πάνος Σκουρλέτης ήθελε να διώξει από τη Χαλκιδική. Θέλετε να πάμε παραπέρα; Όλοι θυμόμαστε τα λουκέτα σε Ηλεκτρονική Αθηνών, Μαρινόπουλο, την αποεπένδυση της Frigoglass, τη φυγή γερμανικών και γαλλικών πολυεθνικών κλπ.

Όλοι θυμόμαστε το πως κάθε τρεις και λίγο ο τέως πρωθυπουργός βάπτιζε επενδύσεις που είχαν προωθηθεί από την συγκυβέρνηση ΝΔ - ΚΙΝΑΛ ως "δικές του" αν και παλιότερα τις είχε πολεμήσει. Ξεχνάει άραγε κανείς το περίφημο "δεν θα περάσουν οι αποκρατικοποιήσεις των 14 αεροδρομίων στη Fraport" επάνω από το αεροδρόμιο της Κέρκυρας και τον μετέπειτα κομπασμό του Αλέξη Τσίπρα για την "πρόοδο των επενδύσεων των Γερμανών στα αεροδρόμια"; Θα ξεχάσουμε ποτέ τις κορδέλες που έκοβε για την επένδυση της Παπαστράτος όταν αυτή όμως είχε υπογραφεί από την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου με υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης τον Τσαυτάρη;

Ή μήπως θα λησμονήσουμε τα όσα μεγάλα και ωραία ακούγαμε επί τέσσερα χρόνια για την περίφημη "αναπτυξιακή τράπεζα" η οποία άρον άρον ψηφίστηκε πρόχειρα και χωρίς σοβαρή προεργασία λίγο πριν τις εκλογές κι ακόμα δεν την έχουμε δει να λειτουργεί; Και φυσικά για αυτή την καθυστέρηση δεν φταίει η ΝΔ η οποία παρέλαβε τα ηνία από μια ξεκάθαρα αντιεπενδυτική κυβέρνηση.

Όλα τα παραπάνω όμως αποτελούν παρελθόν.

Η κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που γνωρίζει την αγορά και τα κουμπιά της, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ήδη τρέχει. Ήδη προσπαθεί να αποσοβήσει κινδύνους όπως αυτόν της φυγής ελληνικών εταιρειών οι οποίες κουράστηκαν αδικαιολόγητα φορολογικά από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τώρα μετράνε πληγές. Οφείλουμε φυσικά να προχωρήσουμε ακόμα πιο δυναμικά στην άρση της γραφειοκρατίας ακόμα και στις πολύ μικρές επιχειρήσεις. Ήδη έγιναν σοβαρά βήματα από το αρμόδιο υπουργείο όμως υπάρχουν περιθώρια κυρίως στις υπερβολικές απαιτήσεις που ζητούνται στις επιχειρήσεις κάτω των 10 ατόμων για μια σειρά δράσεων εντός του Κράτους ή εντός της ιδιωτικής αγοράς. Οφείλουμε να δώσουμε κίνητρα στις πολυεθνικές. Μην νομίζουμε πως επειδή κάποιοι κρατήθηκαν εντός Ελλάδος κι επειδή έχουν πρόσβαση στο διεθνές τραπεζικό σύστημα θα θελήσουν να χάνουν για πάντα λεφτά. Θα πρέπει επίσης να κοιτάξουμε και τις ελληνικές πολυεθνικές που λοξοκοιτάζουν προς άλλες έδρες, προς άλλες χώρες. Αυτές τις εταιρείες οφείλουμε να τις αποτρέψουμε από τη φυγή με γενναιότητα και πρόγραμμα. Η πρώτη δέσμη φοροελαφρύνσεων κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Το ίδιο δείχνει και η προοδευτική πορεία της αγοράς ακινήτων.

Η ΝΔ ως κόμμα ευθύνης δεν θα πάει στη λογική των όσων είδαν το φως της δημοσιότητας πρόσφατα με τα δήθεν προγράμματα δημοσίων επενδύσεων του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν "φουσκωθεί" ενώ ήταν ανύπαρκτα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι κυβέρνηση ευθύνης κι αλήθειας. Όμως αυτή η ευθύνη είναι που πιέζει για προσέλκυση ακόμα περισσότερων επενδύσεων αλλά - κυρίως - για τη διατήρηση των ήδη υπαρχουσών. Επενδύσεων που ως προς το πρώτο σκέλος τους, ήδη έρχονται όπως έδειξε η υψηλότερη τιμή από το 2007 του δείκτη οικονομικού κλίματος του ΙΟΒΕ, η πορεία του χρηματιστηρίου ή οι εγκρίσεις επενδυτικών σχεδίων 2 δισ, ευρώ και ΣΔΙΤ 1,4 δισ, ευρώ. Μέχρι τότε κι ενώ τα πράγματα ήδη πηγαίνουν πολύ καλύτερα, πρέπει να βοηθήσουμε ki εκείνους που άντεξαν, που επένδυσαν και που κρατήθηκαν στη χώρα παρά τις πιέσεις που δέχθηκαν από την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό είναι βέβαιο πως θα γίνει.

*Ο Δημήτρης Μαρκόπουλος είναι βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στη Β' Πειραιά