Βασίλης Στεφανακίδης

Και μπορεί ο απλός λαός να παραπλανάται από τους πολιτικούς που του υφαρπάζουν την ψήφο με υποσχέσεις που τις περισσότερες φορές αποδεικνύονται κίβδηλες, οι επιχειρηματίες όμως και οι κεφαλαιοκράτες δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι παραπλανήθηκαν. Γιατί απλούστατα η δική τους στήριξη σε κόμματα είναι μια κανονική συναλλαγή και σπάνια τα υπεσχημένα δεν τηρούνται.

Από τα κόμματα που έφτασαν ως τη διακυβέρνηση μεγαλύτερος πολέμιος των επιχειρηματιών από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θυμόμαστε να υπήρξε τις τελευταίες δεκαετίες. Οχι όλων των επιχειρηματιών φυσικά. Οσοι φρόντισαν εγκαίρως να ποντάρουν στον ανερχόμενο Τσίπρα και να το δείξουν ποικιλοτρόπως όχι μόνο έφυγαν από το κάδρο της διαπλοκής και της πολεμικής, αλλά όλα αυτά τα χρόνια δεν κακόπεσαν κιόλας.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που μεγαλοκεφαλαιοκράτες άνοιξαν τα σαλόνια τους στον αριστερό Τσίπρα και τον πήγαν μέχρι την Αμερική για να μιλήσει στα παγκόσμια fora του καπιταλισμού για το «όραμά» του! Δεν είναι τυχαίο που μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοπαράγοντες του εγχώριου επιχειρείν από τη βιομηχανία, τον εφοπλισμό και το εμπόριο ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούν και σηκώνουν το τηλέφωνο για να μιλήσουν από υπουργούς μέχρι τον πρωθυπουργό. Ετσι είχαν μάθει άλλωστε από πάντα. Μεγαλοπαράγοντες και νταραβεριτζήδες με πίστη στο μότο «τη δουλειά μας να κάνουμε κι ας είναι και με τον διάβολο».

Μέσα από ένα διαρκές δούναι και λαβείν, ενίοτε και αλληλοεκβιασμούς (μέσα στο παιχνίδι είναι και αυτοί), το γκουβέρνο είτε είναι δεξιό είτε είναι αριστερό προχωρεί χέρι-χέρι με τους ισχυρούς και τις περισσότερες φορές κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

Και όταν λέμε κρατικοδίαιτους, δεν είναι απαραίτητο να παίρνουν δουλειές από το Δημόσιο. Την εκτελεστική εξουσία την έχουν ανάγκη ούτως ή άλλως για χιλιάδες άλλους λόγους. Από φορολογικά πρόστιμα μέχρι ποινικές και διοικητικές αποφάσεις, ακόμα και νομοθετικές τροπολογίες αν χρειαστεί, προκειμένου να μη θιγούν τα συμφέροντά τους. Και αυτή η αλληλοστήριξη δεν γίνεται με το αζημίωτο, ούτε για τη μια πλευρά ούτε για την άλλη.

Δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση και οι πιο υποψιασμένοι που δεν τρώνε αμάσητο ό,τι τους σερβίρουν μπορούν και βλέπουν να αποκαλύπτεται αυτό το αλισβερίσι είτε από κάποια λάθος κίνηση είτε γιατί χαλάει η δουλειά στη μοιρασιά. Και σίγουρα, πάντως, υπάρχουν πολλές άλλες υπόγειες διαδρομές και συναλλαγές που δεν θα τις μάθουμε ποτέ. Γιατί δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες και υπουργοί παρορμητικοί και ευέξαπτοι, που πάνω στα νεύρα τους μπορεί να τους ξεφεύγουν κάποια φάλτσα.

Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που ο σημερινός πρωθυπουργός, εκεί που ήταν το μαύρο πρόβατο στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ για τις ανατρεπτικές του ιδέες που θα γκρέμιζαν συθέμελα τον καπιταλισμό, έγινε όχι απλώς συνομιλητής των ισχυρών, αλλά και αξιόπιστος συνεργάτης. Τα διεθνή lobbies και τα think tanks τα οποία λειτουργούν, χάριν των συνεισφορών των κεφαλαιοκρατών, έκαναν και κάνουν τη δουλειά τους και μπορούν να φέρνουν κοντά τους πρώην αντιπάλους με γνώμονα τα κοινά συμφέροντα.

Ετσι ήταν ο κόσμος και δεν αλλάζει με προθέσεις. Αλίμονο σ’ εμάς που παρασυρμένοι από χαρισματικούς ρήτορες νομίζουμε μερικές φορές ότι γίνεται επανάσταση, ενώ στην πραγματικότητα απλώς αλλάζουν τα πούλια πάνω στη σκακιέρα και οι παίκτες που τα κινούν παραμένουν οι ίδιοι.