Βασίλης Στεφανακίδης

Θετικό το ότι υποχώρησαν οι δανειστές στο ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος (που μεταξύ μας, αν τα έσοδα συνεχίσουν να πέφτουν με τον ίδιο ρυθμό, αμφιβάλλω αν στο τέλος θα υπάρχει πλεόνασμα και αυτό το ξέρουν και οι δανειστές) γιατί έτσι κλείνει ουσιαστικά το χρηματοδοτικό κενό των 3 δισ. ευρώ που έβλεπε η πρώην τρόικα, νυν «θεσμοί». Για το οποίο, μάλιστα, ζητούσε από τον Χαρδούβελη πρόσθετα μέτρα όπως η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά και η μείωση των συντάξεων.
 
Ισως αυτός να είναι ο λόγος που υποχώρησαν στις σχετικές απαιτήσεις και ουσιαστικά το μόνο που ζητούν είναι να καταφέρουμε το 2015 να μην περάσουμε ξανά σε ελλείμματα.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η προηγούμενη κυβέρνηση αναγκάστηκε να επισπεύσει τις εκλογές και να παραδώσει την εξουσία, επειδή ακριβώς δυσκολευόταν να πάρει αυτά τα μέτρα γιατί δεν είχε την απαιτούμενη κοινοβουλευτική στήριξη.

Θετικό επίσης το ότι δεν θα μας αξιολογεί η τρόικα στην Αθήνα προκειμένου να εκταμιεύονται οι δόσεις, αλλά θα μας αξιολογούν εκπρόσωποι των θεσμών (ΔΝΤ, Κομισιόν, EKT) εκτός ελληνικών συνόρων!

Σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αλλά και τα πρώτα νομοσχέδια ουσιαστικής ελάφρυνσης των αδυνάτων, όπως είπε και ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης, η κυβέρνηση αυτή δεν εξελέγη για 4 μήνες αλλά για 4 χρόνια και κατά συνέπεια έχει όλο τον χρόνο μπροστά της για να τα υλοποιήσει! Να θυμηθούμε όμως σε ποια κατάσταση ήμασταν μόλις πριν από τρεις μήνες όταν μια άλλη κυβέρνηση διαπραγματευόταν ανεπιτυχώς με την τρόικα, αφήνοντας την αξιολόγηση μεσοστρατίς.

Τους χώριζαν τα εργασιακά (ομαδικές απολύσεις), η ρήτρα μηδενικών ελλειμμάτων στα ασφαλιστικά ταμεία (που σήμαινε νέες μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις) και ένα χρηματοδοτικό κενό που μας πρότειναν να το καλύψουμε με την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά.  Αν κατάφερναν να κλείσουν τη διαπραγμάτευση κάπου στη μέση, στη συνέχεια θα τελείωνε το μνημόνιο, θα έφευγε η τρόικα και θα μας έδιναν προληπτική γραμμή στήριξης έναντι μιας χαλαρής επιτήρησης προκειμένου να επιχειρήσουμε να βγούμε στις αγορές και να επιστρέψουμε στην κανονικότητα.

Ενώ σήμερα, αν και εφόσον αύριο το βράδυ αποδεχθούν οι θεσμοί τη λίστα των μεταρρυθμίσεων (έτσι λέγονται τώρα τα μέτρα), κερδίζουμε ένα τετράμηνο και φτάνουμε ως τον Ιούνιο και στο μεταξύ, εφόσον ολοκληρωθεί θετικά η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας μαζί με το 70% των μέτρων του παλιού μνημονίου που δεν αλλάζουμε αλλά και το 30% της επέκτασης της δανειακής σύμβασης(!), παίρνουμε και τις υπόλοιπες δόσεις των 7,2 δισ. που μας χρωστάει το παλιό μνημόνιο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις ήθελε για να μην αποδεχθεί στην πράξη το μνημόνιο.

Στη συνέχεια μπαίνουμε στη συζήτηση της ελάφρυνσης του χρέους (προφανώς με επιμήκυνση) και με παράλληλη υπογραφή ενός 3ετούς ή 4ετούς «Προγράμματος Ανάπτυξης και Ανάταξης» της Οικονομίας (sic) με τους δανειστές. Και για να μην γίνονται παρανοήσεις, μιλάμε για έναν άλλο τύπο μνημονίου με όρους και δεσμεύσεις γιατί, αν δεν θέλαμε στήριξη και λεφτά από τους δανειστές, θα κάναμε μόνοι μας πρόγραμμα ανάπτυξης και ανάταξης!

Τέλος καλό, όλα καλά, λοιπόν, και ήρθε η ώρα, νομίζω, να αρχίσουμε σιγά-σιγά να σβήνουμε τις ταμπέλες και τους διαχωρισμούς των Ελλήνων σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, σε Γερμανοτσολιάδες και πατριώτες, σε αξιοπρεπείς και δουλικούς, αφού δεν υπάρχουν πια τα... μνημόνια που μας χώριζαν