Βασίλης Στεφανακίδης

Το στρογγύλεμα των θέσεων του ώστε  αυτές να μην τρομάζουν τους νοικοκυραίους, κλείνοντας όμως το μάτι με νόημα προς  τις πιο επαναστατικές συνιστώσες αλλά και το πολιτικό άνοιγμα προς το εξωτερικό, είναι μια τακτική στην πορεία προς την εξουσία που μπορεί κανείς να καταλάβει καθώς αυτοί είναι οι όροι για την επιτυχία του στόχου μέσα από εκλογές.
 Με πολιτικούς όρους λοιπόν είναι πάγια η τακτική όσων φτάνουν τόσο κοντά  στην εξουσία, να τάξουν όσο περισσότερα μπορούν, σε όσους το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους σε μια προσπάθεια να χαϊδέψουν αυτιά και να ξεφοβίσουν.

Ηχεί ακόμα στ' αυτιά μου το κεντρικό σύνθημα του Α. Παπανδρεου στην κεντρική συγκέντρωση  στο Σύνταγμα το 1981 “ Έξω από την ΕΟΚ και  από το ΝΑΤΟ” και θυμάμαι έντονα τον αφιονισμό από τα αλαλάζοντα πλήθη. Φυσικά ούτε από  το ΝΑΤΟ ούτε από την ΕΟΚ βγήκαμε.

Κατανοητές λοιπόν οι στροφές και οι νέου τύπου προσεγγίσεις και συμμαχίες και για τους εχέφρονες, οι μελλοντικές αποστάσεις λόγων και έργων.

 Αυτό όμως που δεν κατανοώ είναι η προσπάθεια να ενημερώσουν τους πιο “στυγνούς” καπιταλιστές, αυτούς που ομνύουν μόνο στο κέρδος , στο χρήμα και στις ευκαιρίες. Τι δηλαδή περίμεναν από μια συνάντηση μαζί τους; Να τους πείσουν πως οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πανάκεια για το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της ευρωζώνης; Περίμεναν να ενθουσιάσουν τους εκπροσώπους των funds με τις ιδέες τους και να τους καθησυχάσουν ότι οι παροχές που υπόσχονται στο λαό όχι μόνο δεν θα επηρεάσουν το πρωτογενές πλεόνασμα αλλά θα φέρουν και ιλιγγιώδη ανάπτυξη;

Θεωρούν ότι ,το να τους  λες πως θα υποχρεώσεις την ΕΚΤ και την Ευρώπη να κουρέψει το χρέος της χώρας όπως έγινε το 1952 με τη Γερμανία, κι αυτοί να συγκρατήσουν τα γέλια, είναι  και η ρεαλιστικότερη θέση;

'Η μήπως το να στείλεις δυο καθηγητές όπως ο Σταθάκης και ο Μηλιός, οι θέσεις των οποίων απέχουν όσο ο Βορράς από το Νότο, είναι η καλύτερη εικόνα που μπορεί να εκπέμψει ένα κόμμα που βρίσκεται στον προθάλαμο της εξουσίας.

 Με τα “κοράκια” των αγορών ή δεν μιλάς καθόλου ή αν  είναι αναγκαίο και αναπόφευκτο, στέλνεις κάποιους από τους λεγόμενους “χορτάτους” αριστερούς, με την έννοια του ανοικτού μυαλού που πιάνει τα μηνύματα των καιρών και μπορεί  να ελιχθεί.

Οι ξεροκεφαλιές και οι δογματικές απόψεις με αφετηρία των “πεζοδρόμια των αγώνων” το μόνο που μπορούν να πετύχουν είναι ραπόρτα, παρόμοια με αυτό που είδε χθες το φως της δημοσιότητας.

Και αυτό μπορεί να μην είναι απαραίτητα κακό καθώς  καθησυχάζει την αριστερή πλατφόρμα που δεν είναι  αμελητέα δύναμη στον ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα όμως δεν επιτυγχάνει το σκοπό φαντάζομαι για τον οποίο κλείσθηκαν αυτές οι συναντήσεις και μάλιστα σε μια χρονική συγκυρία που και πάλι το μέλλον της χώρας παίζεται σε κάποια  τραπέζια διαπραγματεύσεων με άκαμπτες απαιτήσεις που μπορούν να τα τινάξουν όλα στον αέρα.