Βασίλης Στεφανακίδης

Άρχισαν τη γύρα στα υπουργεία, έβγαλαν τα μπλοκάκια κι είναι όλο αυτιά   σε όσα τους εξηγούν και τους παρουσιάζουν οι καθ' ύλην αρμόδιοι υπουργοί με τα επιτελεία τους.
Επί του παρόντος  όπως πληροφορούμαστε, οι επικεφαλής της τρόικας απλώς ακούνε. ρωτάνε και σημειώνουν. Άλλο αν οι δικοί μας  αυτή τη σιωπή την εκλαμβάνουν ως αποδοχή των θέσεων μας και θεωρούν πως οι συναντήσεις πάνε καλά.

Το θέμα είναι  τι γίνεται όταν επιστρέφουν στο ξενοδοχείο τους και αρχίζουν να κάνουν τους λογαριασμούς τους  στο κομπιούτερ. Δηλαδή αν βγαίνουν τα νούμερα στόχοι που τους έχουν δώσει τα αφεντικά τους. Αν ικανοποιούν  οι διαφοροποιημένες προτάσεις μας για το γάλα, για τα φάρμακα και τις απολύσεις. Αν αποδέχονται την αριθμητική μας  για τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών,  ή τα στοιχεία για το πρωτογενές πλεόνασμα αλλά και τη διατηρησιμότητα των θετικών δεικτών. Το μεγάλο ζητούμενο είναι αν τελικά θα μας επιτρέψουν να μοιράσουμε κοινωνικό μέρισμα στους πλέον αδύναμους και αδικημένους ή αν θα εικάσουν ότι  την τρέχουσα χρονιά δεν πρόκειται να πιάσουμε τα ίδια αποτελέσματα, οπότε και θα εισηγηθούν να κρατηθεί το πλεόνασμα ως αποθεματικό για την περίπτωση που θα επιτευχθούν οι στόχοι εφέτος.

 Αυτή  τη σιωπή τους και τα συγκαταβατικά τους χαμογελάκια είναι που φοβούμαι περισσότερο. Γιατί, έχουμε πλέον πικρά πείρα,   από τα συνεχή σούρτα- φέρτα τους και στο παρελθόν νομίσαμε πολλές φορές ότι τους πείσαμε για τα δίκια των προτάσεων μας πλην όμως όταν ήρθε η ώρα να συντάξουν την έκθεση και τα πορίσματα τους, μας ερχόταν ο κόσμος ανάποδα. Εκεί που περιμέναμε ένα καλό βαθμό για την πρόοδο μας ,ξαφνικά διαπιστώναμε ότι μας άφησαν μετεξεταστέους.

Μικρο καλάθι λοιπόν για όλα αυτά που ακούμε.

Από την άλλη όμως, με απλή λογική αναρωτιέμαι μα είναι δυνατόν, όταν στα τελευταία 4 χρόνια εφαρμόσαμε ότι λογικό και παράλογο μας έχουν υποδείξει, να τα σπάσουμε τώρα στο τέλος για θέματα όπως   το ψωμί που θα ζυγίζεται ή δεν θα ζυγίζεται,  ποιο γάλα θεωρείται φρέσκο και πιο παστεριωμένο ή αν οι ασπιρίνες και το ντεπόν θα πουλιούνται από τα φαρμακεία ή τα σούπερ μάρκετ; Αν τα βιβλία θα έχουν ενιαία τιμή ή αν θα μπορεί ο ,κρεοπώλης να πουλάει και βιβλία με έκπτωση;

Θέλω να ελπίζω πως όχι. Και στο κάτω-κάτω από αυτά θα κριθεί αν τελικά η οικονομία μας θα πάρει μπροστά; Εκτός κι αν τα συμφέροντα που θέλουν να προωθήσουν οι τροικανοί στην ελληνική αγορά είναι ισχυρότερα και απλά εμείς οι αδαείς τα υποτιμούμε.

Πρέπει  πάντως να παραδεχθούμε πως και η κυβέρνηση το παράκανε με την έπαρση της για το πλεόνασμα  και βιάστηκε πολύ να τάξει  σε πολλούς το μοίρασμα του, κάνοντας λογαριασμό χωρίς τον ξενοδόχο. Μέσα στην αγωνία της  αλλά και στην πίεση των δημοσκοπήσεων και των επερχόμενων εκλογών, έφθασε να προσδιορίζει μέχρι και τα ποσά που θα δώσει σε ένστολους, μικροσυνταξιούχους και άλλους αναξιοπαθούντες ενώ  θα ήταν  σοφό να περιμένει τι τελικά θα αποδεχθούν  οι Ευρωπαίοι ως περίσσευμα και μετά να άρχιζε τις παροχές.

Τώρα αν γίνει καμιά στραβή, θα βρεθούν εκτεθειμένοι ανεπανόρθωτα και θα είναι παραμονές των εκλογών...