Βασίλης Στεφανακίδης

Όπως αναμενόταν, οι ευρωπαίοι δεν πήραν απόφαση χθες και ανανέωσαν το ραντεβού για την Τετάρτη οπότε και θα ανακοινώσουν που τελικά «έκατσε η μπίλια» για το ελληνικό κούρεμα του χρέους και  γενικότερα  για την κρίση χρέους όλης της Ευρωζώνης.

Ό,τι κι αν αποφασίσουν στο τέλος πάλι ριγμένοι θα είμαστε,  γι αυτό ας μην τρέφουμε αυταπάτες ότι κάτι καλό θα βγει και πως θα μας σώσουν οριστικά αυτή τη φορά.

Και η απαισιοδοξία πηγάζει από το γεγονός ότι η Γερμανία μέχρι την ύστατη στιγμή αρνείται να βάλλει λεφτά παρ’ ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια  είναι η χώρα με τα μεγαλύτερα οφέλη από  την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανέξοδες λύσεις ψάχνουν οι άνθρωποι!

Κι εκεί είναι  το κουμπί του όλου θέματος. Επιμένει λοιπόν σε μεγάλο κούρεμα όχι γιατί νοιάζεται να ελαφρύνει τη χώρα μας ,αλλά γιατί νοιάζεται να μειωθούν οι ανάγκες της χώρας σε αποπληρωμή τόκων, λογαριασμό που τώρα πληρώνουν το ΔΝΤ και η ΕΕ.

Το κεφάλαιο του χρέους θα παραμείνει  ως έχει  κι είναι αμφίβολο αν και πότε η χώρα, με πρωτογενή πλεονάσματα, θα μπορέσει να αρχίσει να το μειώνει.

Ακούσαμε διάφορους παράγοντες της Ευρώπης να βγάζουν αισιόδοξες διαρροές ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο και διάφορα τέτοια.

Η ουσία όμως είναι πως ακόμα και  αυτή τη στιγμή δεν έχει κλείσει τίποτα.

Η Μέρκελ επιμένει σε  εθελοντικό κούρεμα 50-60% και οι τραπεζίτες διαμηνύουν ότι τελευταία τους παραχώρηση  είναι το 40 %.

Διαμηνύουν ακόμα ότι οι απειλές της κ. Μερκελ ότι αν δεν το δεχτούν, θα προχωρήσουν σε  κανονική χρεοκοπία δεν έχουν πλέον καμιά αξία αφού οι περισσότερες  ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν θωρακισθεί με CDS και επομένως οι ίδιες θα πάθουν μικρότερη ζημιά από ότι ένα  κούρεμα  50%.

Το θέμα είναι  τι θα γίνει γενικότερα στην Ευρωζώνη από ‘ένα πιστωτικό γεγονός  τονίζουν με νόημα  κι αν η Ευρώπη είναι προετοιμασμένη να ανοίξει τις πύλες της κολάσεως.

Έτσι δυστυχώς έχουν τα πράγματα τούτες τις ώρες και όλα τα άλλα που ακούμε είναι απλώς αποχρώσεις της διπλωματικής γλώσσας. Οι δε περίφημες διαπραγματεύσεις της Ελληνικής πλευράς  μοιάζουν περισσότερο με διαπραγματεύσεις για τους όρους σφαγής!

Οσα μέτρα  και να δεχθούν να πάρουν ακόμα, όλοι ξέρουν ότι στο τέλος και πάλι ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Απλώς αναβάλλεται για λίγο ακόμα το μοιραίο.

 Όπως και οι Ευρωπαίοι αναβάλλουν   το Ευρωπαϊκό μοιραίο που είναι η διάλυση της Ευρωζώνης.