Βασίλης Δαλιάνης

Με το Δημοκρατικό Κόμμα να λαμβάνει περίπου το 41% των ψήφων, ο Ματέο Ρέντζι κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερες ψήφους από οποιοδήποτε ιταλικό κόμμα από το 1958, να απογυμνώσει τον Μπέμπε Γκρίλο και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, να λάβει περισσότερες ψήφους από οποιαδήποτε άλλο ευρωπαϊκό κόμμα και να μετατρέψει το Δημοκρατικό Κόμμα στο δεύτερο μεγαλύτερο «μπλοκ» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.  

Αναντίρρητα ο θρίαμβος του κνετροαριστερού Ματέο Ρέντζι οφείλεται κατά κύριο λόγο στα εσωτερικά ζητήματα της Ιταλίας και δευτερευόντως στην ευρωπαϊκή πολιτική του ατζέντα. Ωστόσο η προσέγγισή του στο ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι μόνο αδιάφορη δεν μπορεί να περάσει, σε μια χώρα όπου η αντιευρωπαϊκή ρητορική χαρακτήρισε την προεκλογική πορεία αρκετών πολιτικών δυνάμεων.

Ο πρωθυπουργός της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης, την οποία οι επιλογές, κυρίως, του Σίλβιο Μπερλουσκόνι την οδήγησαν στο ευρωπαϊκό περιθώριο, επιθυμεί να την επαναφέρει στην πρώτη γραμμή των αποφάσεων με τρόπο που δείχνει μια ρεαλιστική προσέγγιση και μια πλήρη κατανόηση των συσχετισμών στην Ε.Ε.

Μιλώντας σε πέντε κορυφαίες ευρωπαϊκές εφημερίδες σχεδόν έναν μήνα πριν την περίφημη δήλωσή του πως «για το μέλλον των παιδιών μου, ονειρεύομαι, σκέφτομαι και εργάζομαι για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» ο κ. Ρέντζι όχι μόνο δεν επέλεξε να κατηγορήσει τον αποδιοπομπαίο τράγο της Κρίσης, ήτοι τις «Βρυξέλλες» (ή ακόμα και το «Βερολίνο») αλλά υπογράμμισε την ανάγκη εφαρμογής εσωτερικών μεταρρυθμίσεων στην Ιταλία, ώστε η χώρα να ανακτήσει την ισχύ της και να ζητήσει έπειτα την περίφημη αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής προς την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Επανέλαβε δηλαδή το προφανές. Πως η Ε.Ε και κυρίως η Ευρωζώνη χρειάζονται δύο βασικά πράγματα για να λειτουργήσουν. Αλληλεγγύη και πειθαρχία. Δύο αρχές που απουσίασαν από τη δημιουργία της Νομισματικής Ένωσης και ως έναν βαθμό εξακολουθούν να απουσιάζουν.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός διέλυσε ακόμα τις ψευδαισθήσεις όσων υπέθεταν και ενδεχομένως υποθέτουν ακόμα πως οι όποιες εξελίξεις στην Ε.Ε. μπορούν να λάβουν χώρα έπειτα από λεονταρισμούς και δήθεν «συμμαχίες του Νότου» ή άλλων χωρών. Ο κ. Ρέντζι υπογράμμισε πως ο σκοπός του είναι να επαναφέρει την Ιταλία στο προσκήνιο και πως αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν αλλάξει η ίδια η Ιταλία, υπογραμμίζοντας πως δεν γίνεται να υπάρξουν συμμαχίες ευρωπαϊκών χωρών ενάντια σε άλλες, αλλά να βρεθεί ο τρόπος από κοινού ώστε η Ε.Ε να βγει από την υπαρξιακή κρίση που βιώνει.

Ο Ματέο Ρέντζι, λίγους μόλις μήνες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας στην Ιταλία δείχνει πως δεν συγκαταλέγεται σε εκείνους τους Ευρωπαίους ηγέτες οι οποίοι αφού εξέθρεψαν συστηματικά τον αντιευρωπαϊσμό, επιλέγοντας να εθνικοποιούν τις όποιες ευρωπαϊκές επιτυχίες και να κατηγορούν την Ε.Ε για τις όποιες δικές τους αποτυχίες, επέλεξαν να οχυρωθούν στα εθνικά μικροπολιτικά τους συμφέροντα τρομοκρατημένοι από την Κρίση, αλλά επιλέγει να πρωτοστατήσει στις ραγδαίες εξελίξεις που αναμένονται στην Ε.Ε. Την ώρα που η Γαλλία επιλέγει την όλο και μεγαλύτερη απομόνωση, ο 40χρονος πολιτικός δείχνει πως επιθυμεί να καλύψει το κενό που αφήνει η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία. Αποδεικνύοντας στην πράξη πως η μετεξέλιξη της Ε.Ε είναι μια συνεχής διαδικασία και όχι ένα στιγμιαίο γεγονός.