Βασ. Αναστασόπουλος

Εάν η ελληνική πολιτεία πιστεύει ότι έπραξε το καθήκον της για την εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου, «αποκαθηλώνοντας» τους Αχιλλέα Μπέο και Μάκη Ψωμιάδη και υποβιβάζοντας (;) στη Δ' Εθνική τον Ολυμπιακό Βόλου και την Καβάλα, τότε μάλλον πλανάται πλάνην οικτράν και θα είναι καλό να κοιταχτεί στον καθρέφτη.

Πριν όμως κάνει κάτι τέτοιο, ίσως είναι καλό να προχωρήσει σε ένα «ξεκαθάρισμα» στο χώρο του μπάσκετ, ξεκινώντας από την αρμόδια Ομοσπονδία (ΕΟΚ). Εκεί, δηλαδή, όπου εδώ και δεκαετίες κάνει κουμάντο ένας άνθρωπος του ΠΑΣΟΚ -ο Γιώργος Βασιλακόπουλος-, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό...

Διαβάζοντας την Πέμπτη τα ρεπορτάζ για σκάνδαλο στο Ευρωμπάσκετ, το τελευταίο που περιμέναμε ήταν η ανάμειξη και της Ελλάδας στην υπόθεση αυτή. Και καλά, ο Μαυροβούνιος διαιτητής που προσπάθησε να επηρεάσει συναδέλφους, πριν από τον αγώνα της εθνικής ομάδας της χώρας του με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, κακό του δικού του κεφαλιού έκανε και δικαίως «καρατομήθηκε» από τη FIBA. Η ελληνική εμπλοκή, ωστόσο, ήταν το τελευταίο που μας έλειπε...  

Διότι, δυστυχώς, ελάχιστα -έως καθόλου- μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο Σταύρος Ελληνιάδης, αν και μη μέλος της 26μελούς ελληνικής αποστολής που ταξίδεψε στη Λιθουανία, πήρε από μόνος του, χωρίς να ενημερώσει και να συνεννοηθεί με κανέναν, την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει με τρεις διαιτητές του Ευρωμπάσκετ, τους οποίους ο ίδιος γνωρίζει προσωπικά, και να τους ζητήσει να είναι «προσεκτικοί», όταν σφυρίζουν αγώνες της εθνικής ομάδας της Ελλάδας. Ακόμα κι αν θέλουμε να πιστέψουμε την εκδοχή ότι ο κ. Ελληνιάδης έδρασε αυτοβούλως, ως ιδιώτης, αδυνατούμε να δεχτούμε ότι το πρόστιμο των 15.000 ευρώ, που του επιβλήθηκε από τη FIBA, αφορά σε έναν άνθρωπο με τη φίλαθλη ιδιότητα και μόνο.

Διότι, σε αυτήν την περίπτωση, η ποινή αφαίρεσης της διαπίστευσής του, που επίσης του επιβλήθηκε, θα ήταν αρκετή. Από τη στιγμή, ωστόσο, που μιλάμε για χρηματικό πρόστιμο, αυτομάτως παύει και η συζήτηση ότι η κίνηση του Έλληνα παράγοντα δεν έγινε εν γνώσει της ΕΟΚ, εν γνώσει μέλους ή/και μελών της ελληνικής αποστολής. Ξεκάθαρα πράγματα: το πρόστιμο δεν επιβλήθηκε σε έναν απλό φίλαθλο του μπάσκετ, που πήγε στη Λιθουανία, βρήκε τα κινητά των διαιτητών και άρχισε ξαφνικά να τους στέλνει SMS. Επιβλήθηκε σε έναν παράγοντα -μη μέλος της ελληνικής αποστολής, έστω-, ο οποίος ζήτησε από τους διαιτητές την προστασία, ουσιαστικά, της Εθνικής μας ομάδας. Και η FIBA, προκειμένου να κλείσει το ζήτημα άρον-άρον, δίχως να πλήξει το γόητρο της διοργάνωσης, πήρε μια ξεκάθαρη απόφαση -ίσως και ελλείψει περισσότερων στοιχείων- να «κουκουλώσει» την υπόθεση, περιορίζοντας την ποινή στο ένα και μοναδικό πρόσωπο, που «βγήκε μπροστά».

Ας μην δείξουν ωστόσο τον ίδιο ζήλο και οι Έλληνες αρμόδιοι να κλείσουν την υπόθεση. Ας απαντήσει η ΕΟΚ άμεσα και όχι κατόπιν εορτής -αν και, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η... εορτή είχε παρέλθει και επίσημη τοποθέτηση από την ελληνική Ομοσπονδία δεν υπήρχε-, κατά πόσον γνώριζε ή όχι κάτι σχετικό με την υπόθεση. Εάν η απάντηση είναι θετική, η παραίτηση/οι παρατήσεις είναι μονόδρομος. Εάν όχι, τότε μιλάμε για επικίνδυνη άγνοια και αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να περάσει στο «ντούκου». Είναι καιρός η πολιτεία να καθαρίσει το μπάσκετ από την «κόπρο του Αυγεία», έστω και αν αυτό ισοδυναμεί με την εκ βάθρων ανασύσταση των θεσμών και των προσώπων που νέμονται τις τύχες του αθλήματος.

Γιατί, πέρα και πάνω απ' όλα, αυτή η Εθνική, η «επίσημη αγαπημένη» των Ελλήνων, έχει αποδείξει ότι δεν χρειάζεται έξωθεν «δεκανίκια» για να στηριχθεί στα πόδια της, δεν έχει ανάγκη τις παρεμβάσεις «καλοθελητών» που προσφέρουν αμφιβόλου ηθικής υπηρεσίες. Αρκούν οι επιδόσεις της εντός παρκέ. Τα παιδιά ξέρουν -και μπορούν- να νικάνε και εμείς θέλουμε να πανηγυρίζουμε τις επιτυχίες τους, δίχως δεύτερες σκέψεις και ερωτηματικά...