Αντώνης Πανούτσος

Βλέποντας το μακελειό που γίνεται εδώ και μερικές μέρες στο Κίεβο, η σκέψη ότι κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί πριν από τρία χρόνια στο Σύνταγμα είναι λογική. Οι συνθήκες δεν ήταν και τόσο διαφορετικές: ένας χώρος που τον είχαν καταλάβει ετερόκλητα αχαρτογράφητα γκρουπ, μια κυβέρνηση υπό αμφισβήτηση και μια σωματικά και ηθικά εξουθενωμένη Αστυνομία επίφοβη να κάνει την κουταμάρα που κανείς δεν θα ήξερε πού θα οδηγούσε. Ενα συμβάν ανάλογο του φόνου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκονέα στην πλατεία Συντάγματος την εποχή των Αγανακτισμένων είναι βέβαιο ότι θα οδηγούσε σε εμφύλιο πόλεμο ανάλογο με της Ουκρανίας.

Είτε από αριβισμό, είτε από τις πολλές ιστορίες για επαναστάσεις, είναι σίγουρο ότι υπήρχαν πολιτικοί που θα το καλόβλεπαν. Οπως είναι σίγουρο ότι μετά τις εικόνες από την Ουκρανία έχει γίνει αντιληπτό ότι στις λαϊκές εξεγέρσεις χύνεται πραγματικό αίμα. Ας πούμε λοιπόν ότι αν υπάρχει Θεός της Ελλάδας, εκείνο το καλοκαίρι τη φύλαξε. Οτι λίγο ο χαρακτήρας της φυλής που έχει τη φωνή πιο εύκολη από την πραγματική βία, λίγο η τύχη, λίγο η αυτοσυγκράτηση των τότε κυβερνήσεων, λίγο ό,τι νομίζει ο καθένας, δεν μας έκαναν Ουκρανία. Μερικές όμως φορές ο Θεός κοιμάται και τότε τη δουλειά του πρέπει να την κάνουν οι άνθρωποι.

Για να αποφύγουμε λοιπόν τα ίδια λάθη στο μέλλον, δεν χρειάζεται παρά να ακολουθήσουμε τις συμβουλές ενός κόμματος: «Τα κράτη λειτουργούν με βάση τις δημοκρατικές διαδικασίες και τη θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών και όχι υπό την πίεση βίαιων μειοψηφιών και εξωτερικών παρεμβάσεων». Ποιο κόμμα το είπε; Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Για την Ουκρανία, βέβαια, σε μια ανακοίνωση Τμήματος Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής που εκδόθηκε στις 25 Ιανουαρίου και σε μερικές λέξεις λέει τη μεγάλη αλήθεια. Τα κράτη δεν μπορεί να λειτουργούν υπό την πίεση των μειοψηφιών. Μια αντιπολίτευση μπορεί να κατεβάζει δυναμικές ομάδες που να καταλαμβάνουν την κεντρική πλατεία της πόλης, να συγκρούονται με την Αστυνομία, να κυνηγάνε τους πολιτικούς και να παραλύουν το κράτος. Αν το κάνει, είτε η ιστορία μπορεί να ξεφουσκώσει χωρίς θύματα, όπως συνέβη στο Σύνταγμα του 2011, είτε η πλατεία να γεμίσει αίμα, όπως η Maidan Nezalezhnosti του Κιέβου.

Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στη σωστή κατεύθυνση. Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις δεν ανατρέπονται στους δρόμους αλλά αντικαθίστανται από τις κάλπες. Αν η δημοκρατική κυβέρνηση του Γιανουκόφσκι έχει δικαίωμα να απολαμβάνει αυτό το προνόμιο, το ίδιο ισχύει για την κυβέρνηση Σαμαρά.