Αλέξανδρος Κασιμάτης

Θα είχαμε βγει νωρίτερα και οι έλληνες θα είχαν γλυτώσει κάποια τουλάχιστον από τα βάσανα των τελευταίων ετών. Αλλά το πρόβλημα είναι  ότι η Κυβέρνηση και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύουν ούτε στις μεταρρυθμίσεις, ούτε στην σημασία να επιστρέψει η οικονομία σε αναπτυξιακή  τροχιά. Το επαναλαμβάνουν συνεχώς επειδή, επιτέλους, έχουν αντιληφθεί ότι είναι αναγκαία προυπόθεση για να σταματήσει ο ασφυκτικός εναγκαλισμός  των δανειστών και η χώρα να προσεγγίσει πάλι την ομαλότητα.

Η ψυχρολουσία με την Εl Dorado Gold κατέστρεψε  επικοινωνιακά τη ΔΕΘ για τον Πρωθυπουργό αλλά είναι ταυτόχρονα αποκαλυπτική για τον τρόπο που ενεργεί η Κυβέρνηση. Μια ομαλή και ευνομούμενη χώρα απλώς θέτει σταθερούς κανόνες. Βάσει αυτών γίνονται οι επενδύσεις και από την τήρηση τους αξιολογείται ο κάθε επενδυτής κι αντιμετωπίζει κυρώσεις για τυχόν παραβάσεις.  Αντίθετα  στην Ελλάδα η Κυβέρνηση δείχνει να έχει επενδύσεις που συμπαθεί και επενδύσεις που αντιπαθεί. Τα 14 αεροδρόμια που ανέλαβε η  Fraport , ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε να το αντιμετωπίζει ως σημαντική επένδυση, αλλά ως πολιτική ήττα.  Η αξιοποίηση του Ελληνικού, η επένδυση   στις Σκουριές ανήκουν στην κατηγορία των επενδύσεων που η Κυβέρνηση απεχθάνεται. Και αυτό   προκύπτει από τις πρωτοφανείς  ευχές των κυβερνητικών στελεχών  να πάει η Εl Dorado Gold «στο καλό» ή «στα τσακίδια», διατυπώσεις που δημιουργούν την εντύπωση ότι υπάρχει κάποιου είδους βεντέτα μεταξύ κυβέρνησης -επενδυτών.

Ο  Α. Τσίπρας  χρειάστηκε να διώξει το 1/3 του ΣΥΡΙΖΑ και του πήρε πάνω από δύο χρόνια μέχρι  να προσγειωθεί στον ρεαλισμό και να αναγνωρίσει τη σημασία της οικονομικής ανάπτυξης από ιδιωτικούς πόρους. Χρειάζεται όμως να  απαρνηθεί ένα ακόμη τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ για να μετατραπεί σε ένα φυσιολογικό κόμμα με καθαρές θέσεις και ευρωπαικό προσανατολισμό στο οποίο  δεν θα χρειάζονται ιδιαίτερες  συζητήσεις για το αν στηρίζουν ή όχι τις επενδύσεις.